Live Oak - Jason Isbell

There’s a man who walks beside me he is who I used to be

And I wonder if she sees him and confuses him with me

And I wonder who she’s pining for on nights I’m not around

Could it be the man who did the things I’m living down

I was rougher than the timber shipping out of Fond du Lac

When I headed south at seventeen, the sheriff on my back

I’d never held a lover in my arms or in my gaze

So I found another victim every couple days

But the night I fell in love with her, I made my weakness known

To the fighters and the farmers digging dusty fields alone

The jealous innuendos of the lonely-hearted men

Let me know what kind of country I was sleeping in

Well you couldn’t stay a loner on the plains before the war

When my neighbors took to slightin' me, I had to ask what for

Rumors of my wickedness had reached our little town

Soon she’d heard about the boys I used to hang around

We’d robbed a great-lakes freighter, killed a couple men aboard

When I told her, her eyes flickered like the sharp steel of a sword

All the things that she’d suspected, I’d expected her to fear

Was the truth that drew her to me when I landed here

There’s a man who walks beside me he is who I used to be

And I wonder if she sees him and confuses him with me

And I wonder who she’s pining for on nights I’m not around

Could it be the man who did the things I’m living down

Well I carved her cross from live oak and her box from short-leaf pine

And buried her so deep, she’d touch the water table line

And picked up what I needed and I headed south again

To myself, I wondered, «Would I ever find another friend»

There’s a man who walks beside her, he is who I used to be

And I wonder if she sees him and confuses him with me

Қасымда жүрген адам                                                                              

Ол оны көріп, менімен шатастырады ма деп ойлаймын

Мен қасында болмаған түндерде оның кімді аңсайтынына таңғаламын

Мүмкін                                                                        |

Мен Фонд-ду Лактан ағаш жөнелтуден                                                                            Фонд  Дю  Лак                                              |

Он жетіде оңтүстікке қарай бет алғанымда, шериф арқамда

Мен ешқашан ғашықты қолыма немесе көз алдымда ұстаған емеспін

Сондықтан мен екі күн сайын тағы бір зардап шеккенді таптым

Бірақ мен оған ғашық болған түні өзімнің әлсіздігімді білдім

Жалғыз шаң басқан егістіктерді қазып жатқан жауынгерлер мен фермерлерге

Жалғыз жүректі адамдардың қызғаныш сөздері

Маған                                                                                                                          |

Соғысқа дейін жазық далада жалғыз қалу мүмкін емес еді

Менің көршілерім мені кішірейген кезде, мен не туралы сұрауға мәжбүр болдым

Менің зұлымдығым туралы қауесеттер біздің қалаға жетті

Көп ұзамай ол мен араласатын ұлдар туралы естіді

Біз көлдердегі үлкен жүк көлігін тонап, борттағы бірнеше адамды өлтірдік

Мен оған айтқанымда, оның көздері қылыштың өткір болатындай жыпылықтады

Ол күдіктенген нәрселердің бәрінен қорқады деп күткен едім

Мен осында қонғанда, оны мені өзіне тартып алған шындық болды

Қасымда жүрген адам                                                                              

Ол оны көріп, менімен шатастырады ма деп ойлаймын

Мен қасында болмаған түндерде оның кімді аңсайтынына таңғаламын

Мүмкін                                                                        |

Мен оның кресті тірі еменнен және қорабын қысқа жапырақты қарағайдан ойып жасадым

Оны терең жерлегені сонша, ол су қабатының сызығына қол тигізді

Және маған не керек екенін алдым, мен тағы да оңтүстікке қарай жүрдім

Өзіме өзіме: «Мен тағы бір дос таба аламын», - деп ойладым

Оның қасында бір ер адам жүр, ол мен бұрынғыдай

Ол оны көріп, менімен шатастырады ма деп ойлаймын