Тростник - Ирина Богушевская

Запись с концерта в театре Фоменко 19/03/10

Я тростник, растущий возле берегов огромной ночи.

Вновь у берегов бескрайней ночи, полной только нот и слов.

Наизусть я знаю десять тысяч видов одиночеств —

Так давно в моём печальном сердце не жила любовь.

Воздух в пальцах-листьях, позабывших музыку касаний,

И, казалось, так теперь и будет, и, казалось, не судьба.

Но сегодня в небе, словно звон, качнувший мирозданье,

Лёгкий звук, как близкое дыханье на моих губах.

И ты хлынешь в моё сердце как дождь,

Осталось сделать несколько шагов и встретиться на этой земле.

Ты слышишь этот зов?

И сам зовёшь, веришь и ждёшь,

Предчувствуешь тот миг, когда твой мир

От этой встречи станет теплей.

Встретиться глазами и, узнав друг друга, улыбнуться.

С первым поцелуем в наших жилах побежит не кровь, а свет.

Сколько перекрестков, так легко на каждом разминуться,

Так легко на каждом потеряться вновь на сотни лет.

И тогда на помощь ангел обязательно примчится,

Чтоб успеть им крылышко подставить — тем, кто сбился вдруг с пути.

Не хочу я думать, будто это может не случиться,

Будто мы друг друга в этой жизни можем не найти.

И ты хлынешь в моё сердце как дождь…

(Эта музыка звучит, звучит и не даёт покоя.

Кто её поёт, кто мне её поёт?

Мой ангел, если слышишь ты, коснись меня рукой,

Дай знать, что мне пора в полёт.)

Я тростник, растущий возле берегов огромной ночи,

Но в твоих руках должна стать флейтой я по замыслу Творца.

На земле и в небе всё полно таинственных пророчеств.

Я уже люблю, ещё не зная твоего лица.

С неба нам на помощь ангельское воинство несётся,

Чтобы в бесконечных лабиринтах проложить для нас маршрут.

Звон небесный льётся, сердце снова плачет и смеётся,

Может это значит, остаётся несколько минут,

И ты хлынешь в моё сердце как дождь…

Фоменко театрындағы концерттен түсірілген 19.03.10

Мен ұлы түннің жағасында өскен қамыспын.

Қайтадан тек жазбалар мен сөздерге толы шексіз түннің жағасында.

Мен жалғыздықтың он мың түрін жатқа білемін -

Менің мұңды жүрегімде махаббат өмір сүрмегеніне көп болды.

Саусақтардағы ауа - жанасу әуенін ұмытқан жапырақтар,

Ал қазір солай болатын сияқты, бұл тағдыр емес сияқты көрінді.

Бірақ бүгін аспанда ғаламды тербеткен сыңғырдай,

Ерніме жақын тыныс алғандай жеңіл дыбыс.

Ал сен менің жүрегіме жаңбырдай төгесің,

Бірнеше қадам жасап, осы жер бетінде кездесу қалды.

Сіз бұл қоңырауды естисіз бе?

Сіз өзіңіз қоңырау шалыңыз, сеніңіз және күтіңіз,

Сіздің әлеміңіз болатын сәтті болжаңыз

Бұл кездесу сізді жылы сезінеді.

Бір-біріңізді таныған кезде көз контактісін жасаңыз және күліңіз.

Алғашқы сүйіспеншілікте тамырымызда қан емес, жарық ағады.

Қанша қиылыстар, бір-бірінен өту оңай,

Жүздеген жылдар бойы қайта адасып кету әркімге оңай.

Сонда періште міндетті түрде көмектесуге асығады,

Оларға - кенеттен адасып кеткендерге қанат ауыстыруға уақыт табу.

Бұл болмайды деп ойлағым келмейді,

Бұл өмірде бір-бірімізді таппай жүргендей.

Ал сен менің жүрегіме жаңбырдай төгесің...

(Бұл музыка естіледі, естіледі және тыныштық бермейді.

Оны кім айтады, маған кім айтады?

Періштем, естісең қолыңмен түрт,

Маған ұшу уақытым келді.)

Мен ұлы түннің жағасында өскен қамыспын,

Бірақ мен сенің қолыңда Жаратушының жоспары бойынша сыбызғыға айналуым керек.

Жердегі және көктегінің бәрі жұмбақ пайғамбарлықтарға толы.

Мен сіздің жүзіңізді білмей жақсы көремін.

Бізге көмектесу үшін көктен періштелер әскері асығады,

Бізге шексіз лабиринттерге жол салу үшін.

Аспан үні төгіліп, жүрек жылап, қайтадан күледі,

Мүмкін бұл бірнеше минут қалды дегенді білдіреді

Ал сен менің жүрегіме жаңбырдай төгесің...