Шарманка-осень - Ирина Богушевская

Осень, осень, детская шарманка.

Нелепый и фальшивый звук.

Он меня целует.

Зонтик и перчатки

Неловко падают из рук.

Вечер свечек, хризантем и джаза.

Назавтра мы идем в кино,

Кажется, на Фосса.

И перед сеансом

Фойе пустынно и темно.

Вдруг, отражаясь в зеркалах,

Я вижу страх в своих глазах,

А в его глазах — небеса.

И отражаясь в небесах,

Ни словом не могу сказать,

Ни пером потом описать,

Что, отражаясь в зеркалах,

Я вижу дым в своих глазах,

И огонь я вижу в других.

И, отражаясь в том огне,

Я вижу, но как бы на дне,

Все тот же страх в своих глазах.

Осень, осень, пестрая игрушка.

Мелодий давних дивный круг.

Гуси, утки, прочие кукушки

Привычно двинулись на юг.

Розы.

Каллы.

Длинный звон бокалов…

Мы оба в облаке из снов.

Но снова осень проститься нам сказала,

Так все подстроив вновь и вновь,

Что, отражаясь в зеркалах,

Я вижу страх в своих глазах,

А в его глазах — небеса.

И отражаясь в небесах,

Ни словом не могу сказать,

Ни пером потом описать,

Что, отражаясь в зеркалах,

Я вижу дым в своих глазах,

И огонь я вижу в других.

И, отражаясь в том огне,

Я вижу, но как бы на дне,

Все тот же страх в своих глазах.

Осень.

Осень.

Глупая игрушка.

Где ты, мой друг, и ты, мой друг?

Вновь меня целуют в губы и послушно

Перчатка падает из рук.

Сколько тысяч лет танцуют листья

Все тот же медленный фокстрот!

Снова осень в дверь мою стучится.

Зачем?

— я знаю наперед…

И отражаясь в зеркалах,

Я вижу дым в своих глазах,

И огонь я вижу в других.

И, отражаясь в том огне.

Я вижу, но как бы во сне.

Увы и ах, — все тот же страх.

Күз, күз, балалар дауылпазы.

Күлкілі және жалған дыбыс.

Ол мені сүйеді.

Қолшатыр мен қолғап

Қолдан ыңғайсызданып құлаңыз.

Шам, хризантема және джаз кеші.

Ертең біз кинотеатрға барамыз,

Фоссқа ұқсайды.

Және сессия алдында

Фойе бос және қараңғы.

Кенет айнаға шағылысып,

Мен көзімнен қорқыныш көремін

Ал оның көзінде – аспан.

Және аспанда шағылысқан

Мен бір сөз айта алмаймын

Қаламмен сипаттауға болмайды,

Айналарда не бейнеленген,

Көзімде түтін көріп тұрмын

Ал басқалардан от көремін.

Сол отқа шағылысқан,

Көремін, бірақ түбінде сияқты,

Олардың көздерінде бәрі бірдей қорқыныш.

Күз, күз, түрлі-түсті ойыншық.

Ескі ғажайып шеңбердің әуендері.

Қаздар, үйректер, басқа көкектер

Әдеттегідей оңтүстікке көштік.

Раушандар.

Каллас.

Көзілдіріктің ұзақ сыңғыры...

Екеуміз де арман бұлтындамыз.

Бірақ тағы да күз бізге қоштасуды айтты,

Сондықтан бәрін қайта-қайта реттеп,

Айналарда не бейнеленген,

Мен көзімнен қорқыныш көремін

Ал оның көзінде – аспан.

Және аспанда шағылысқан

Мен бір сөз айта алмаймын

Қаламмен сипаттауға болмайды,

Айналарда не бейнеленген,

Көзімде түтін көріп тұрмын

Ал басқалардан от көремін.

Сол отқа шағылысқан,

Көремін, бірақ түбінде сияқты,

Олардың көздерінде бәрі бірдей қорқыныш.

Күз.

Күз.

Ақымақ ойыншық.

Қайдасың, досым, ал сен, досым?

Олар тағы да ернімнен сүйіп, мойынсұнды

Қолғап қолдарынан түсіп қалады.

Жапырақтары қанша мыңдаған жылдар бойы биледі

Сол баяу фокстрот!

Тағы да күз есігімді қағады.

Не үшін?

- Мен алдын ала білемін ...

Және айналарда шағылысады,

Көзімде түтін көріп тұрмын

Ал басқалардан от көремін.

Және сол отта көрініс тапты.

Көремін, бірақ түсінде сияқты.

Әттең-ай, бәрі бірдей қорқыныш.