Офелия - Ирина Богушевская

Сквозь годы странствуют они,

Свою печаль неся в своих портфелях.

Вдоль улиц, где дрожат огни,

Летят рои покинутых Офелий.

Офелия, повремени!

Меня в молитвах помяни,

О фея.

Ты крылья прячешь в рукавах,

Чтоб крест нести не помешали крылья.

Сто милых, сердце разорвав,

В ста дальних странах от тебя укрылись.

Офелия, повремени!

Ты любишь каждого из них,

О, фея!

Где улеглась дневная пыль,

Где каблучки стучат, как кастаньеты,

Тебя окликнут из толпы

И пригласят на танец в ритме лета.

Лети, о лёгкая, кружись!

Недолга наша ласковая жизнь.

Вдоль улиц, вдоль ночных огней,

Неся свои утраты как трофеи,

Она летит и тень за ней.

Она сгорает, бабочка, Психея.

В венке из нелюбимых рук

Сгорает, ибо лёд вокруг,

Офелия,

Офелия.

Олар жылдар бойы адасып жүр

Сіздің портфолиоңызда қайғыңызды алып жүріңіз.

Шамдар жыпылықтайтын көшелердің бойында

Тастанды Офелия ұшады.

Офелия, күт!

Дұғаларыңызда мені есіңе ал

О, пері.

Қанатыңды жеңге тығып,

Қанаттар крестті алып жүруге кедергі жасамауы үшін.

Жүз қымбаттым, жүректі жаралайтын,

Жүз алыс елде олар сенен жасырды.

Офелия, күт!

Сіз олардың әрқайсысын жақсы көресіз

О, пері!

Күннің шаңы қай жерде

Қай жерде өкшелер кастанет сияқты қағады

Сізді көпшіліктің арасынан шақырады

Ал олар сізді жаз ырғағында билеуге шақырады.

Ұш, жарық, айналдыр!

Біздің тәтті өміріміз қысқа.

Көше бойында, түнгі шамдардың бойында

Жоғалыстарыңызды трофейлер сияқты алып жүріңіз

Ол ұшады, ал көлеңке оның соңынан ереді.

Ол күйеді, көбелек, Психика.

Сүймейтін қолдардың шоқында

Жанып кетеді, өйткені мұз айналады,

Офелия,

Офелия.