Лёгкие люди - Ирина Богушевская

Как утром капелька росы тяготеет к паденью,

как к Солнцу тянется трава — я к тебе тяготею.

И, хоть свои резоны есть у травы,

но Солнцу это, право, все равно.

Увы.

И может обойтись земля

без росы.

Ах, как жаль.

Я понимаю это днем — только ночью мне снится,

как мы летим с тобой вдвоем — выше гор, там, где птицы

несут на крыльях бесконечный рассвет.

Мы так легки, что нас как будто бы и нет!

А просыпаюсь — и со мной

только нежность и печаль.

Легкие люди!

И ты, и я — мы оба перышки-люди.

Летные люди —

может, будем вместе кружить.

А может, не будем!

И ты, и я — такие легкие люди!

А ветер-то лютый,

ему нас так просто разлучить.

Пустыня грезит о дожде — и иначе не может.

Так я мечтаю о тебе — всею кровью, всей кожей!

И, если были б у меня два крыла,

я б ими тоже о тебе мечтать могла.

Но ты проходишь стороной,

словно дождь в облаках.

И я ночами лишь одну пустоту осязаю,

и глядя на лимон-луну, солю текилу слезами.

Знакомых ангелов пред тем, как лечь спать,

прошу, чтоб голос твой приснился мне опять.

И эти сны — как родники

в бесконечных песках.

Легкие люди!

И ты, и я — мы оба перышки-люди.

Летные люди —

может, будем вместе кружить.

А может, не будем!

И ты, и я — такие легкие люди!

А ветер-то лютый,

ему нас так просто разлучить.

Как утром капелька росы тяготеет к паденью,

как к Солнцу тянется трава — я к тебе тяготею.

И пусть мой путь покуда так одинок,

и так отчаянья отчетлив шепоток —

меня хранит моей Любви

восходящий поток!

Легкие люди!

И ты, и я — мы оба перышки-люди.

Летные люди —

может, будем вместе кружить.

А может, не будем!

И ты, и я — такие легкие люди!

А ветер-то лютый,

ему нас так просто разлучить.

Таңертең шық тамшысындай,

Күнге шөп жеткендей, мен саған қарай тартамын.

Шөптің өз себептері болса да,

бірақ Күн шынымен де бәрібір.

Әттең.

Ал жер жасай алады

шықсыз.

Әй, қандай өкінішті.

Мен мұны күндіз түсінемін - түнде ғана түс көремін

біз бірге қалай ұшамыз - таулардың үстінде, құстар қайда

шексіз таңды қанаттарынмен алып жүр.

Біз соншалықты жеңілміз, біз жоқ сияқтымыз!

Мен оянамын - және менімен бірге

тек нәзіктік пен қайғы.

Оңай адамдар!

Сен де, мен де қауырсын адамбыз.

Ұшатын адамдар -

бәлкім, біз бірге айнала аламыз.

Немесе мүмкін емеспіз!

Сіз де, мен де оңай адамдармыз!

Ал жел қатты

оның бізді ажыратуы өте оңай.

Шөл жаңбырды армандайды, басқаша істей алмайды.

Сондықтан мен сені армандаймын - бар қаныммен, бар теріммен!

Ал менің екі қанатым болса,

Мен де сені армандайтын едім.

Бірақ сіз өтіп бара жатырсыз

бұлттағы жаңбыр сияқты.

Түнде мен бір ғана бослықты сезінемін,

және лимон-айға қарап, мен текиланы көз жасыммен тұздаймын.

Ұйықтар алдында таныс періштелер

Сіздің дауысыңыз мені тағы да армандағанын сұраймын.

Ал бұл армандар бұлақ сияқты

шексіз құмдарда.

Оңай адамдар!

Сен де, мен де қауырсын адамбыз.

Ұшатын адамдар -

бәлкім, біз бірге айнала аламыз.

Немесе мүмкін емеспіз!

Сіз де, мен де оңай адамдармыз!

Ал жел қатты

оның бізді ажыратуы өте оңай.

Таңертең шық тамшысындай,

Күнге шөп жеткендей, мен саған қарай тартамын.

Менің жолым әзірше жалғыз болсын,

және үмітсіздіктің сыбыры соншалықты ерекше -

мені махаббатымды сақтайды

жоғары!

Оңай адамдар!

Сен де, мен де қауырсын адамбыз.

Ұшатын адамдар -

бәлкім, біз бірге айнала аламыз.

Немесе мүмкін емеспіз!

Сіз де, мен де оңай адамдармыз!

Ал жел қатты

оның бізді ажыратуы өте оңай.