Легче пёрышка - Ирина Богушевская

Стоп-кадр.

Нас сотней ниточек связав,

любовь учила нас азам

науки плыть,

скользить по жизни налегке.

Стоп-кадр.

Упали тяжкие слова.

Любовь — бедняжка чуть жива.

Еще жива,

и я держу ее в руке.

Легче перышка

лебединого,

легче ветра ты.

Что ж, улетай.

Не делить нам вновь

неба единого.

Помни в пути меня.

Радость моя, прощай.

Стоп-кадр.

Мы не сбиваемся с пути.

Ложась на ветер, мы летим

за горизонт,

скользя в бездонных облаках.

Стоп-кадр.

Теперь обнять тебя нельзя.

Ты прячешь грустные глаза.

Остался лишь

последний штрих:

прощальный взмах.

Мой друг,

мы странной заняты игрой:

по этим правилам порой

кто побежден, и кто герой —

не объяснить.

Мой друг,

ты тайну легкости постиг.

Зачем же плачешь ты в тот миг,

когда последняя меж нами рвется нить.

Не делить нам вновь

неба единого.

Помни в пути меня

и Радость моя, прощай.

Прощай!

25 августа 1998.

Мұздату.

Бізді жүз жіппен байланыстыратын,

махаббат бізге негіздерді үйретті

ғылыми жүзу,

өмірде жеңіл жүріңіз.

Мұздату.

Ауыр сөздер түсті.

Сүйіспеншілік - бейшара әрең тірі.

Әлі тірі,

және мен оны қолымда ұстаймын.

қауырсыннан жеңіл

аққу,

сен желден жеңілсің.

Ал, ұшып кет.

Қайта бөліспеңіз

бір аспан.

Жолда мені есіңе ал.

Қуанышым, қош бол.

Мұздату.

Біз адаспаймыз.

Желге жатып, ұшамыз

Көкжиек үстінде,

түбі жоқ бұлттардың арасынан сырғанауда.

Мұздату.

Енді мен сені құшақтай алмаймын.

Сен мұңды көздеріңді жасырасың.

Бар болғаны

аяқтау:

қоштасу толқыны.

Менің досым,

біз біртүрлі ойнаймыз:

кейде осы ережелерге сәйкес

кім жеңілді, кім батыр -

түсіндірме.

Менің досым,

Сіз жеңілдіктің сырын түсіндіңіз.

Сол кезде неге жылайсың

арамызда соңғы жіп үзілгенде.

Қайта бөліспеңіз

бір аспан.

Жолда мені есіңе ал

және менің қуанышым, қош бол.

Сау болыңыз!

1998 жылғы 25 тамыз.