Чем ты дышишь - Ирина Богушевская

Чем ты дышишь, чей ты узник.

Я не знаю.

И не хочу знать,

Кто оковал тебя цепями.

Дело мое — их разбить и не знать,

Чем ты дышишь.

Чем ты дышишь, кто твой ангел,

Для кого ты, голос сорвав, пел?

-

Ты мне дозволь не знать об этом,

Лишь позови, если память горька

И забвения нету.

Впусти меня в каждый день твоей жизни —

Молчать и встречать тебя без укоризны во взоре

И не знать, чем ты дышишь.

Чем ты дышишь, от погони

Отдыхая в моих ладонях,

И отдохнувши, улетая,

Тая вовек, до скрещения звезд,

До утраты?

Я — твой мираж средь пустыни отчаянья.

Ночь я цвету и опять пропаду на окраине

Дней твоих, где не слышно дыханья.

Быть водою

Из родника, и Вновь по воле

Твоей руки возникая,

Вмиг оплести тебя ветвями,

Полными птиц — пусть узнают они,

Чем ты дышишь…

Немен тыныстап жатырсың, кімнің тұтқынысың.

Мен білмеймін.

Ал мен білгім келмейді

Кім сені шынжырмен байлады.

Менің ісім оларды бұзу және білмеу

Не дем алып жатырсың.

Не дем аласың, періштең кім,

Даусыңды бұзып, кімге арнап ән айттың?

-

Сіз бұл туралы маған білмей қойдыңыз,

Жадыңыз ащы болса ғана қоңырау шалыңыз

Ал ұмыту деген жоқ.

Маған сенің өміріңнің әрбір күні кіруге рұқсат ет

Үндемеңіз және сіздің көзіңізде сөгіссіз қарсы алыңыз

Ал немен дем алатыныңды білмейсің.

Не дем аласың, қуудан

Алақанымда демалып

Демалып, ұшып кетті,

Тая мәңгі, жұлдыздар өткенге дейін,

Жеңілу алдында?

Үмітсіз шөлде мен сенің сағыммын.

Мен түнде гүлдеп, қайтадан шетте жоғалып кетемін

Тынысы естілмейтін күндерің.

су бол

Көктемнен бастап, қайтадан өз қалауы бойынша

Сіздің қолыңыздан туындайды

Сізді бірден бұтақтармен өріңіз,

Құстарға толы – білсін

Не дем алып жатырсың...