Geri's Lament (When) - Intruder

Intro: You put me here where I don’t belong

My body’s old but my mind’s still strong

You’d not believe the things they put me through

It would be so different if they happened to you

Look around tell me what you see — pain, suffering, and misery

Lonely people who’ve been locked away

With no desire to live another day

Left to die, I wonder why?

We gave you the best years of our lives!

Don’t you see, you are me and soon it’s you they will despise

You don’t care, we don’t dare.

Who needs the hurt we’ll just pretend

All is right, day and night, you see a smile but our eyes say-

When-When will they end all their apathy

When-When will they open their eyes to see

When-When will they end the misery

When-When will he finally come for me

When!

Up at six, needle pricks, another day in hell’s begun

Someone cries, another dies, we play a game that can’t be won

Wet the bed, spoon fed, we relive our childhood again and again

And our sleep is no relief, for in our dreams we still cry-

I remember when we were young

No thought at all of what we would become

They sold us a dream-said we’d never die

But that was over sixty years ago

We’re so much older an now we know

That what they told us was only a lie!

Now we realize-what a surprise-everybody dies!

Everyday I sit and pray, when will you come and take me home

Where’s the love, from above, I feel so lost and all alone

I want to be young and free, not some fourth-class citizen

It won’t be long and I’ll be gone.

'Till then I’ll just keep wondering-

Please tell me when!

Кіріспе: Сіз мені осы жерге мен тиесілі емес жерге қойдыңыз

Денем қартайғанымен, ойым әлі күшті

Сіз олардың мені басынан өткергеніне сенбейсіз

Егер олар сізге болған болса, соншалықты ерекшеленеді

Айналаңызға қараңызшы, не көріп тұрғаныңызды айтыңыз: қайғы-қасірет, қайғы-қасірет

Құлыптаулы жалғыз адамдар

Тағы бір күн өмір сүргісі келмейді

Өлімге  қалдым, неге?

Біз сізге біздің өміріміздің ең жақсы жылдарын бердік!

Көрмейсің бе, сен менсің және көп ұзамай олар сені менсінбейді

Сізге бәрібір, біз батылдық танытпаймыз.

Кімге ренжіту керек, біз жай ғана елестетеміз

Жақсы, күндіз-түні сіз күлімсіреуді көресіз, бірақ біздің көзіміз айтады:

Қашан-Олар өздерінің бойкүйездіктерін қашан аяқтайды

Қашан-Қашан көру үшін көздерін ашады

Қашан-Олар қасіретті қашан аяқтайды

Қашан-ол маған қашан келеді

Қашан!

Алтыда ине шаншу, тозақтағы тағы бір күн басталды

Біреу жылайды, біреу өледі, біз жеңу мүмкін емес ойын ойнаймыз

Төсекті сулап, қасықпен тамақтандырып, балалық шағымызды қайта-қайта еске түсіреміз

Біздің ұйқымыз жеңілдемейді, өйткені түсімізде біз әлі де жылаймыз...

Жас кезіміз  есімде

Біз қандай боламыз деп мүлде ойлаған жоқпыз

Олар бізге біз ешқашан өлмейміз деген арманын сатты

Бірақ бұл алпыс жылдан астам уақыт бұрын болды

Біз әлдеқайда үлкенміз және қазір білеміз

Олардың бізге айтқандары өтірік болды!

Енді біз түсінеміз - бұл таңқаларлық нәрсе - барлығы өледі!

Күнде отырып дұға оқимын, қашан келіп мені үйге алып кетесің

Сүйіспеншілік қайда, жоғарыдан мен өзімді соншалықты адасып, жалғыз сезінемін

Мен төртінші сыныптағы азамат емес, жас әрі еркін болғым келеді

Бұл ұзақ болмайды және мен жоқ боламын.

«Осы уақытқа дейін мен тек таң қалдырамын ...

Маған қашан айтыңыз!