Wrath of the Rain - Horslips

Ragged and rough in those sepia pages

Tear-streaked and fearful, alone

They were caught in the casual flash of the camera

A number, a name, do you know where they’ve gone?

They came with the faces of innocents

And they left with the bodies of men

They were out on the run

They were fleeing the wrath of the rain

Deadbeat with drifting, they scrambled ashore

And they ran from the spell of the sea

And they looked to tire past and drank to the future

And knew in their hearts it was never to be

Now some of them came from the stony lands

And some from the paths of the plain;

But every man was fleeing the wrath of the rain

Where have they gone to, those faded faces

Those fierce mustachioed men?

The women and boys and their tattered belongings

What has become of the loss and the pain?

I see them today on the streets of the city

We nod to each other again;

And I stand in their doorways to shelter

Awhile from the rain

Сол сепия беттерінде жыртылған және өрескел

Көз жасы ағып, қорқынышты, жалғыз

Олар камераның кездейсоқ жарқылына түсіп қалды

Нөмір, ат, олардың қайда кеткенін білесіз бе?

Олар бейкүнә адамдардың жүзімен келді

Олар ер адамдар денелерімен кетті

Олар қашып кетті

Олар жаңбырдың қаһарынан қашып жүрді

Дрейфтен өлген олар жағаға шықты

Олар теңіз сиқырынан қашып кетті

Олар өткенді шаршап, болашаққа сусындады

Және олардың жүректерінде ешқашан болмағанын білді

Енді олардың кейбіреулері тасты жерлерден келді

Ал кейбіреулері жазық жолдардан;

Бірақ әрбір адам жаңбырдың қаһарынан қашып жатты

Олар қайда кетті, әлсіреген жүздер

Әлгі қатал мұртты адамдар?

Әйелдер мен ұлдар және олардың жыртылған заттары

Жоғалту мен азапқа не болды?

Мен оларды бүгін қала көшелерінен көріп тұрмын

Біз бір-бірімізге тағы да бас иеміз;

Мен олардың есігінде баспана алу үшін тұрамын

Жаңбырдан біраз уақыт