Wenn Die Bunten Fahnen Wehen - Heino

Wenn die bunten Fahnen wehen, geht die Fahrt wohl über's Meer.

Woll’n wir ferne Lande sehen, fällt der Abschied uns nicht schwer.

Leuchtet die Sonne, ziehen die Wolken,

klingen die Lieder weit über's Meer.

Sonnenschein ist unsere Wonne, wie er lacht am lichten Tag.

Doch es geht auch ohne Sonne, wenn sie mal nicht scheinen mag.

Blasen die Stürme, brausen die Wellen,

Hei, die wilden Wandervögel ziehen wieder durch die Nacht

singen ihre alten Lieder, daß die Welt vom Schlaf erwacht.

Kommt dann der Morgen, sind sie schon weiter,

über die Berge wer weiß wohin?

Wo die blauen Gipfel ragen, lockt so mancher steile Pfad,

immer vorwärts, ohne Zagen, bald sind wir dem Ziel genaht.

Schneefelder blinken, schimmern von ferne her,

Lande versinken im Wolkenmeer.

Түрлі-түсті жалаулар желбіреп тұрғанда, саяхат теңіздің үстінде болса керек.

Алыс жерлерді көргіміз келсе, қоштасу бізге қиын емес.

күн жарқырайды, бұлттар қозғалады,

әндер теңіздің арғы жағында естіледі.

Күннің нұры – біздің қуанышымыз, Тап-таңда күлгені.

Бірақ ол жарқырағысы келмегенде күнсіз де жұмыс істейді.

Дауыл соғады, толқын соғады,

Ей, жабайы қоныс аударатын құстар түнімен қайтадан қоныс аударады

дүние ұйқыдан оянатын ескі әндерін айтады.

Таң атқанда, олар әлдеқашан алда,

таулардың үстінде кім біледі қайда?

Көгілдір шыңдар көтерілген жерде көптеген тік жолдар арбады

әрқашан алға, ойланбастан, жақында біз мақсатқа жақындаймыз.

Қарлы алқаптар жымыңдайды, алыстан жарқырайды,

Жерлер бұлт теңізіне батады.