Olen hautausmaa - Hector

Nyt siitä vuosia jo on, kun itkin kuutamoon.

Kuu on miehitetty, itsekin mä muuta oon.

Mä olen karvainen mies, mä olen hautausmaa.

Mä oon siipirikko, kuljen taaksepäin.

Mä olen menevä mies, mä olen historiaa.

Mä oon siipirikko laput silmilläin.

Mä olen kasvoton mies, mä pelkään paljastajaa.

Se kuusikymmenluvun alku oli rautainen,

Vaikka tyttö oli rinnoiltansa lautainen.

Niin siitä sanottiin, Elvistä janottiin,

Ja niin limbon suuren ali kuljettiin.

Mun sormi ihoa sai ja vähän isommat nai.

Ja niin aivot maailmalta suljettiin,

Ja sitten minäkin sain, nyt koko maailmaa nain.

Nyt aika pysähtynyt on, ja katson kuutamoon.

Kaikki seisoo, nyt mä miehen kylkiluuta oon.

Mä olen loputon yö, mä olen kirjallisuus.

Mä oon Jeesus-lapsi ilman Mariaa.

Mä olen aikojen työ, mä olen Raamattu uus.

Laulan yöhön kuutta uutta aariaa.

En pelkää historiaa, mä olen hautausmaa.

Ай нұрына жыламағаныма да жылдар болды.

Ай босады, мен өзімді өзгертемін.

Мен түкті адаммын, зиратпын.

Мен қанатты адаммын, артқа кетіп бара жатырмын.

Мен баратын адаммын, мен тарихпын.

Менің көздерімде қанатты дақтары бар.

Беті жоқ адаммын, Ашушыдан қорқамын.

Алпысыншы жылдардың басы темір,

Қыздың кеудесінде табақ болғанымен.

Сонымен, Элвис шөлдеді деп айтылды.

Осылайша ұлы Лимбо астына апарылды.

Менің саусағым теріге ие болды және сәл үлкенірек болды.

Осылайша әлемнің миы жабылды,

Содан кейін мен оны алдым, енді мен бүкіл әлемді көрдім.

Енді тоқтайтын кез келді, мен ай сәулесіне қарап тұрмын.

Бәрі тұр, қазір менде еркектің қабырғасы бар.

Мен бітпейтін түнмін, мен әдебиетпін.

Мен Мәриямсыз Исаның баласымын.

Мен ғасырлар жұмысымын, мен жаңа Киелі кітаппын.

Мен түнде алты жаңа ария айтамын.

Мен тарихтан қорықпаймын, зиратпын.