A Tale of Outer Suburbia - Hands Like Houses

Pry the darkness from my eyes.

Divided, let the light seep in.

Trees devoid of branches and hollow hives.

An endless black and empty beds.

It’s not the same, something’s changed.

I never used to be able to see past the trees.

A thousand unfamiliars are lying thick on the air and I can’t breathe.

Is our skin to keep the world out or our bodies in?

This doesn’t look like home;

this doesn’t look like home.

Is our skin to keep the world out or our bodies in?

I’ll tear apart the town then sleep, and sleep alone.

If I’m a flame, I’m a forest fire speaking savage tongues as I emerge from the

hills.

I am an avalanche.

I am unchained.

I’m awoken.

I’ll unleash hell.

So I roar, pin back my ears, and stone by stone I’ll tear it all,

I’ll tear it apart.

Is our skin to keep the world out or our bodies in?

This doesn’t look like home;

this doesn’t look like home.

Is our skin to keep the world out or our bodies in?

(This doesn’t look like home; this doesn’t look like home.)

I’ll tear apart the town then sleep, and sleep alone.

(This doesn’t look like home; this doesn’t look like home.)

I’ve lost faith, the forest’s changed.

My stomach’s empty, I’m feeling faint.

I’ve lost heart, the forest’s scarred.

I hear no birds, just TVs and cars.

I’ve lost faith, the forest’s changed.

My stomach’s empty, I’m feeling faint.

I’ve lost sight, the forest’s died.

The brambles are bare, and I’m hollow inside.

Each breath rattles like dice in my chest, each breath gambled, unwinding till

death.

Is our skin to keep the world out or our bodies in?

This doesn’t look like home;

this doesn’t look like home.

Is our skin to keep the world out or our bodies in?

(This doesn’t look like home; this doesn’t look like home.)

I’ll tear apart the town then sleep, and sleep alone.

(This doesn’t look like home; this doesn’t look like home.)

Менің көзімнен қараңғылықты алып таста.

Бөлінген, жарық ішке кірсін.

Бұтақтары мен қуыс ұялары жоқ ағаштар.

Шексіз қара және бос төсек.

Бұл бірдей емес, бірдеңе өзгерді.

Мен ешқашан ағаштардың жанынан көрмейтінмін.

Мың бейтаныс адамдар ауада қалың жатыр, мен тыныс ала алмаймын.

Біздің теріміз әлемді сыртта ұстау үшін бе, әлде денемізді ішке кіргізу үшін бе?

Бұл үйге ұқсамайды;

бұл үйге ұқсамайды.

Біздің теріміз әлемді сыртта ұстау үшін бе, әлде денемізді ішке кіргізу үшін бе?

Мен қаланы қиратамын, содан кейін ұйықтаймын және жалғыз ұйықтаймын.

Мен жалын болсам                                                        шыққан 

төбелер.

Мен                                                   |

Мен шыбынсызмын.

мен ояндым.

Мен тозақты босатамын.

Мен айқайлаймын, құлағымды қағамын және бәрін жұлып тастырамын 

Мен оны бөліп тастаймын.

Біздің теріміз әлемді сыртта ұстау үшін бе, әлде денемізді ішке кіргізу үшін бе?

Бұл үйге ұқсамайды;

бұл үйге ұқсамайды.

Біздің теріміз әлемді сыртта ұстау үшін бе, әлде денемізді ішке кіргізу үшін бе?

(Бұл үйге ұқсамайды; бұл үйге ұқсамайды.)

Мен қаланы қиратамын, содан кейін ұйықтаймын және жалғыз ұйықтаймын.

(Бұл үйге ұқсамайды; бұл үйге ұқсамайды.)

Сенімімді жоғалттым, орман өзгерді.

Менің ішім бос, өзімді ес-түссіз сезінемін.

Менің көңілім қалды, орман тыртық.

Мен құстарды естімеймін, тек теледидарлар мен көліктер.

Сенімімді жоғалттым, орман өзгерді.

Менің ішім бос, өзімді ес-түссіз сезінемін.

Мен көрмей қалдым, орман өлді.

Бұталар жалаңаш, мен іштей қуыспын.

Әрбір тыныс кеудемдегі сүйектер сияқты дірілдейді, әр тыныс құмар ойнап, босаңсыды.

өлім.

Біздің теріміз әлемді сыртта ұстау үшін бе, әлде денемізді ішке кіргізу үшін бе?

Бұл үйге ұқсамайды;

бұл үйге ұқсамайды.

Біздің теріміз әлемді сыртта ұстау үшін бе, әлде денемізді ішке кіргізу үшін бе?

(Бұл үйге ұқсамайды; бұл үйге ұқсамайды.)

Мен қаланы қиратамын, содан кейін ұйықтаймын және жалғыз ұйықтаймын.

(Бұл үйге ұқсамайды; бұл үйге ұқсамайды.)