Пристань - ГРОТ, ОДИН.ВОСЕМЬ

Ночь прошла, а я так и держусь за вечер

Вдруг что-нибудь пропущу, что-нибудь не замечу

Это не ждет никогда, это всегда срочно

В краю ревущих фонтанов ищу источник

Кажется, дорог больше нет, а мы все петляем

Иногда мне кажется, моя жажда не утоляема

Сколько любезных рук с чашами на счету

Внутрь не упало ни капли, все испарилось во рту

Чего так остро не хватает в сытости бытия

Вверх по трещине руслу высохшего ручья

Мимо окон, что преисполнены уюта

В них мои друзья на руках качают своих малюток

И нас качает колея, нас где-то уже ждут

Уют кочевника — наш единственный уют

Копаем глубже, кто ждал, тот дождется

И сменит походные фляги на каменные колодцы

Тайна открыта, и в тебе загорелась свеча

Это обозначает, что теперь не уснуть по ночам

Как бы ты не пытался, пусть оболочка стонет,

Но душу будто кто-то ждет на раскрытом балконе

Будто кто-то зовет, шепчутся темные омуты

В глазах горят вершины, что тобой так и не тронуты

Вечная дорога, ноги, натянуты мускулы

Вроде нашел пристань, но она станет тусклой

Подошвы поднимают пыль от седого песка,

Но яма бездонна, там кто только не искал

Так будет до конца, через пустыни и зной

Путнику, что ведает тайну, теперь не ведом покой

На рассвете нам указывала ветра рука

По древней карте вдоль по краю материка

Чувствую, что близко, чувствую холод по коже

И слышу запах сокровища у горных подножий

Сколько бы не снилась фрегату пристань

Карты шепчут в унисон: «Твоя цель близко»

Сколько ни кутай отрока в теплые пледы

Улицы рождают вызов, шрамы равно победы

Просим прохода у вьюги, у нашей госпожи

Звезда зовет, и мы себе не принадлежим

Две стальные полосы унесут состав,

А мы заснем, лишь о пристани помечтав

Шторка иллюминатора закрыта, капюшон скрывает лицо

Под нами крутится Земля, пока мы видим сон

Усталые стопы пружинят по ступеням трапа

Мы остановимся тут максимум до завтра

Такты отмерены пунктиром хэтов, киков и снейров

В эту основу мы вложили карту реальных размеров

Пусть веет холодом, в легких воздух раскален

В бетоне города или в лесу наш путь определен

Нам часто в спину бросают, что мы наивны, как дети

Не знаем, куда идем, и не ведаем запретов

И возвращаются домой в свои бетонные склепы

Растить себе подобных в лабиринте стен и клеток

Факелы бликами в глазах, переходим сумрак

Крепка надежда и не зря мы бродим столько суток

Пристань маячит вдали, скрываясь за листвой

Собирайся в путь, сегодня мы пришли и за тобой

Сколько бы не снилась фрегату пристань

Карты шепчут в унисон: «Твоя цель близко»

Сколько ни кутай отрока в теплые пледы

Улицы рождают вызов, шрамы равно победы

Просим прохода у вьюги, у нашей госпожи

Звезда зовет, и мы себе не принадлежим

Две стальные полосы унесут состав,

А мы заснем, лишь о пристани помечтав

Түн өтті, мен әлі кешті ұстаймын

Кенет бірдеңені сағындым, бірдеңені байқамай қалдым

Ол ешқашан күтпейді, әрқашан шұғыл

Гүрілдеген субұрқақтар елінде Мен бұлақ іздеймін

Енді жол жоқ сияқты, бәріміз бұралаңдап жатырмыз

Кейде мен шөлім басылмайтындай сезінемін

Тостағандары бар мейірімді қолдар қаншама

Ішіне бір тамшы түспеді, аузында бәрі буланып кетті

Болмыстың қанықтығы не жетіспейді

Құрғақ ағынның жарылған төсегіне дейін

Жайлылыққа толы терезелерден өтіп

Оларда достарым сәбилерін құшақтап тербетеді

Бізді сілкіп тастайды, олар бізді бір жерде күтіп отыр

Көшпенділердің жайлылығы – біздің жалғыз жайлылығымыз

Тереңірек қазу, кім күтті күтеді

Ал кемпинг колбаларын тас құдықтарға ауыстырыңыз

Құпия ашылды, ішіңде шырақ жанды

Бұл енді түнде ұйықтай алмайтыныңызды білдіреді

Қанша тырыссаң да, қабығы ыңылдасын,

Бірақ ашық балконда жанды біреу күтіп тұрғандай

Біреу шақырып жатқандай, қараңғы бассейндер сыбырлайды

Қолы тимеген көзде шыңдар жанып тұр

Мәңгілік жол, аяқтар, бұлшықеттер созылады

Пирс тапқан сияқты, бірақ ол күңгірттенеді

Табан боз құмнан шаңды,

Бірақ шұңқыр түбі жоқ, ол жерде кім жай іздеген жоқ

Бұл шөл мен аптаптың соңына дейін болады

Сырын білген саяхатшы енді тыныштықты білмейді

Таң ата қол желді көрсетті

Ежелгі карта бойынша материктің шетінде

Мен жақын сезінемін, теріде суық сезінемін

Ал тау етегіндегі қазынаның иісін естимін

Фрегат пирсті қанша армандаса да

Карталар бір ауыздан сыбырлайды: «Мақсатыңыз жақын»

Баланы жылы көрпеге қанша орап алсаң да

Көшелер қиындық тудырады, жаралар жеңіске тең

Қарлы бораннан, арамыздан жол сұраймыз

Жұлдыз қоңырау шалып жатыр және біз өзімізге тиесілі емеспіз

Пойызды екі болат жолақ тасымалдайды,

Ал біз ұйықтап қаламыз, тек пирс туралы армандаймыз

Терезенің көлеңкесі жабық, сорғыш бетті жасырады

Біз армандаған кезде Жер астымызда айналады

Шаршаған аяқ баспалдақпен көтеріледі

Ең көбі ертеңге дейін осында боламыз

Соққылар шляпалар, соққылар және тұзақтардың нүктелі сызығымен өлшенеді

Осы негізде біз нақты өлшемдердің картасын саламыз

Салқын соқсын, өкпеде ауа ыстық

Қаланың бетонында немесе орманда біздің жолымыз анықталады

Бізді балалар сияқты аңғал деп артқа тастайды

Біз қайда барарымызды білмейміз, тыйымдарды да білмейміз

Ал үйге олардың бетон крипттеріне оралыңыз

Қабырғалар мен торлардың лабиринтінде өз түріңізді өсіріңіз

Көзге алаулар жанады, ымырттан өтеміз

Үміт күшті, сонша күн тентіреп жүргеніміз бекер емес

Пирс жапырақтардың артына тығылып, алыстан тоқылады

Баруға дайындал, бүгін біз сендерге келдік

Фрегат пирсті қанша армандаса да

Карталар бір ауыздан сыбырлайды: «Мақсатыңыз жақын»

Баланы жылы көрпеге қанша орап алсаң да

Көшелер қиындық тудырады, жаралар жеңіске тең

Қарлы бораннан, арамыздан жол сұраймыз

Жұлдыз қоңырау шалып жатыр және біз өзімізге тиесілі емеспіз

Пойызды екі болат жолақ тасымалдайды,

Ал біз ұйықтап қаламыз, тек пирс туралы армандаймыз