Кровь с кислородом - ГРОТ, Ант

Какую бы из поправок снова не узаконили

Зверьё по сути своей жить желает в загоне

И никакая реформа знаю нам не поможет

Пока прохожий шакалом держится от прохожего

Тот свет, что переливается в колосьях

Не попадёт в сердце, заляпанное злостью

Весна гореть не станет изумрудами в саду

Любовь не ворвётся туда, где её не ждут

Ты тешишь своё я, вышвырнешь и манишь пальцем,

А он уснул без тебя и больше не просыпается

Прочь от протянутой руки, зажмурится скорей

Так боишься статус потерять среди недолюдей.

Внушаешь себе — «Я по другому не умею»

Лучше на костре сгореть, чем быть осмеянный

Медленно тонешь, куча пустых страстей и тревог

Гордыня слепит, ты в людях не видишь себя самого

Я пронесу тебя на руках по скалам и бродам

Незачем мне одному мешать кровь с кислородом

Солнце, в тебе и сила управлять мирами

Ведь ты одна заметила моё лицо под ногами

Я прошёл вместе с ними через 17 больших сражений.

Я знаю, чьи имена они

выхаркивают вместе с кровью, когда я отрезаю им загангрененные руки.

Они зовут своих женщин.

Важна твоя рука во время моего отчаяния

Важны твои глаза в бою за моими плечами

Река становится шире и мы подходим к устью

Главное, чтоб ты осталась, если вдруг меня не впустят

Если ветер так и будет набирать обороты

Ломая ветки, останется со мной хоть кто-то?

Дабы протянуть путь дворами пустыми

Укрощать страх ночью в заснеженных пустынях

Подожду тебя, пусть тело моё холодом дышит

Я в одного не выживу, но ты так и не вышла

Смотрю на звёзды, гладью у подъездов искрится

Сзади дверь не скрипнет, свет так и не загорится

Тёмные комнаты так и достанутся крысам

Истории любви так и не будут написаны

И счастье робкое уйдёт в чужие края

Пока больше остальных будешь ценить себя.

Я пронесу тебя на руках по скалам и бродам

Незачем мне одному мешать кровь с кислородом

Солнце, в тебе и сила управлять мирами

Ведь ты одна заметила моё лицо под ногами

Түзетулердің қайсысы қайтадан заңдастырылмайды

Жануар негізінен қаламда өмір сүргісі келеді

Ешбір реформа бізге көмектеспейтінін білемін

Өтіп бара жатқан адам шақалдай алыстап бара жатқанда

Құлақта жарқыраған нұр

Ашуға боялған жүрекке түспейді

Бақтағы изумрудтай көктем жанбайды

Махаббат күтпеген жерден бұзылмайды

Сіз өзіңізді қызықтырасыз, оны лақтырып жібересіз және саусағыңызбен шақырасыз,

Ал ол сенсіз ұйықтап қалды, енді оянбайды

Ұзарған қолыңыздан алыс, тезірек көзіңізді жабыңыз

Сондықтан сіз адамгершіліктен төмен адамдар арасындағы мәртебеңізді жоғалтып алудан қорқасыз.

Сіз өзіңізді шабыттандырасыз - «Мен мұны басқаша істей алмаймын»

Мазақ болғанша, отқа күйген артық

Баяу суға батып, бос құмарлық пен алаңдаушылық

Тәкаппарлық – соқыр, адамнан өзіңді көрмейсің

Мен сені құшағымда тастардың, өткелдердің үстіне апарамын

Жалғыз менің қан мен оттегіге араласудың қажеті жоқ

Күн, сізде және әлемдерді билейтін күш

Аяқ астындағы бетімді бір өзің байқадың ғой

Мен олармен бірге 17 үлкен шайқастарды бастан өткердім.

Мен олардың кім екенін білемін

Мен олардың гангреналық қолдарын кескенде, қанға түкіріп қойды.

Олар әйелдерін шақырады.

Менің үмітім үзілген кезде сіздің қолыңыз маңызды

Менің арқамдағы шайқаста сенің көздерің маңызды

Өзен кеңейіп, сағаға жақындап келеміз

Бастысы, кенет мені кіргізбесе, сен қаласың

Жел күшейе берсе

Бұтақтарды сындырып, ең болмағанда менімен біреу қала ма?

Бос аулалар арқылы жолды созу үшін

Қарлы шөлдерде түнде қорқынышты жеңу

Мен сені күтемін, денем салқын дем алсын

Мен жалғыз аман қалмаймын, бірақ сен ешқашан шықпадың

Мен жұлдыздарға қараймын, кіреберістердің беті жарқырайды

Есіктің артында сықырламайды, жарық жанбайды

Қараңғы бөлмелер егеуқұйрықтарға барады

Махаббат хикаялары ешқашан жазылмайды

Ал ұялшақ бақыт жат жерлерге кетеді

Өзіңізді басқалардан артық бағалағаныңызша.

Мен сені құшағымда тастардың, өткелдердің үстіне апарамын

Жалғыз менің қан мен оттегіге араласудың қажеті жоқ

Күн, сізде және әлемдерді билейтін күш

Аяқ астындағы бетімді бір өзің байқадың ғой