Kamienie - Grammatik

Krople deszczu na skroniach

Patrzę na Wisłę a kartki mokną w dłoniach

Patrzę na życie, miasto śpi bezpiecznie w domach

Gdzie w każdym z nich mieszka niejedna historia

Czasami wkradam się jak złodziej w czyjeś życie

W brudach brodzę w śmierci i śmiechu zachwycie

Czasem zazdroszczę, czasem nienawidzę

Wiem, że każdy ma swoją drogę ja o swojej wam pisze

I słucham ludzi, w ich oczach widzę siebie

Może naiwnie w solidarność między nami wierzę

W czterech ścianach zaklęty niejeden dramat

Przeklęty, który chcesz wyrzucić z siebie

Wiele bólu, który trochę już zaśniedział

Ale wciąż krzyczy by ktoś o nim opowiedział

Nawet, jeśli będą mówić, że pamiętać nie warto

To my i kamienie jesteśmy świadkiem z przypadku

Chcę wyrzucić z siebie gniew, wyruszam w miasto

Uciekam z miejsca, w którym czuję się zbyt ciasno

Warszawa nie śpi, dzisiaj będzie moją parą

Za ręce przez bruk, nocny spacer ku gwiazdom

Przemierzam miejsca, które znam na pamięć

Tysiące kroków tylko po to by sens znaleźć

Spokojna noc, powoli zanurzam się w ciszy

I tylko wiatr rozwiewa niespokojne myśli

Niby samotnie, jednak mam tu słuchaczy

Dookoła kamienie, które niejedno widziały

I myślę gdyby kamienie mogły mówić

Powiedziałyby prawdę tak różną dla ludzi

To cichy świadek, więc opowiem mu historię

Możesz krzyczeć tu ze mną, wyrzuć to, co siedzi w tobie

Nie bój się, one nigdy nas nie skrzywdzą

To nie ludzie, których oczy ciągle nic nie widzą

Tak wiele bólu dzieje się za kurtyną

Wśród ścian, które milczą

Choć czasem, gdy nastawisz ucho krzyczą, jasne staje się wszystko

Blizny z przeszłości drogą by zrozumieć przyszłość

Odpowiedzi czasem leżą tak blisko

Wystarczy sięgnąć by wiedzieć, co jest przede mną

Zbieram brudy samemu brudząc ręce

Patrzę w mrok, mrok patrzy w moje serce

Wiem więcej, ale też mniej mogę znieść

Gdzie jest spokój, kuszą drzwi, w które można wejść

W każdej chwili wolność popłynie z każdej żyły

Lecz to za łatwe wciąż mam w sobie tyle siły

By żyć, oddychać pełną piersią

Chociaż czasem mam dość i oddech przychodzi ciężko

Niech żyje życie nawet, gdy wszystko przepadnie

Ja usnę, ale kamienie będą mówić za mnie

Tak niewiele mi potrzeba żebym znalazł swój spokój

Chcę budzić się rano i mieć kogoś przy boku

Chcę znów zaufać nie dostawać ciosów w plecy

Bo życie to chwila ja tą chwilą chcę się cieszyć

Staram się walczyć z własnymi słabościami

Jestem jedynie człowiekiem i często nie znam granic

Wierzę mocno, że wszystko wkrótce się ułoży

A dziś mówię kamieniom o tym, co najbardziej boli

Tyle razy uciekałem i nie chciałem rozmawiać

Zawsze sam z problemami tak z życiem chciałem się zmagać

Jednak z czasem zauważyłem tę różnicę

Że gdy krzyczę głośno to mam sumienie czyste

I nawet, gdy milczysz i nie chcesz mnie słuchać

A moje słowa to dla ciebie tylko pustka

Wiem co robić i szybko znajdę nowy powód

By wyjść z domu i odwiedzić me kamienie znowu

Храмдардағы жаңбыр тамшылары

Мен Вислаға қарасам, қолымда парақтар дымқыл

Өмірге қарасам, қала үйлерде аман-есен жатыр

Олардың әрқайсысында бірнеше оқиға өмір сүретін жерде

Кейде біреудің өміріне ұры сияқты кіріп кетемін

Мен өлгенде топырақта жүремін, күлкіден ләззат аламын

Кейде қызғанамын, кейде жек көремін

Мен әркімнің өз жолы бар екенін білемін және мен сізге олардың жолы туралы жазамын

Ал мен адамдарды тыңдаймын, олардың көзінен өзімді көремін

Мүмкін мен арамыздағы ынтымаққа аңғал сенемін

Төрт қабырғада бір емес, сиқырлы драма

Қарғыс атсын, жолыңнан кеткің келеді

Қазірдің өзінде біраз ұйықтап жатқанын сезінген көп ауырсыну

Бірақ ол әлі де біреуге ол туралы айту үшін айғайлайды

Есте сақтаудың қажеті жоқ десе де

Біз және тастар кездейсоқ куәгерміз

Мен ашуымды басқым келеді, мен қалаға кетемін

Тым қатты сезілетін жерден қашып кетемін

Варшава ояу, бүгін менің жұбым болады

Тротуарда қолдар, жұлдыздарға қарай түнгі серуендеу

Мен жатқа білетін жерлерді аралаймын

Мыңдаған қадамдар мағынасын ашу үшін

Бейбіт түн, Тыныштыққа баяу батып барамын

Ал мазасыз ойларды жел ғана таратады

Жалғыз сияқты көрінгенмен, тыңдаушыларым бар

Айналасында көптеген адамдар көрген тастар бар

Менің ойымша, егер тастар сөйлей алатын болса

Олар адамдар үшін басқаша шындықты айтар еді

Ол үнсіз куә, сондықтан мен оған бір оқиғаны айтып берейін

Бұл жерде менімен айқайлап, ішіңдегіні лақтырып тастауға болады

Қорықпа, олар бізге ешқашан зиян тигізбейді

Олар көзі әлі ештеңе көрмейтін адамдар емес

Перденің артында қаншама азап өтіп жатыр

Үнсіз қабырғалар арасында

Кейде құлағыңызды баптасаңыз да, олар айғайлайды, бәрі анық болады

Өткен шрам - болашақты түсінудің жолы

Жауаптар кейде өте жақын

Менің алдымда не тұрғанын білу үшін қол созу жеткілікті

Мен қолымды кірлету арқылы кірді өзім жинаймын

Мен қараңғыға қараймын, қараңғы жүрегіме қарайды

Мен көбірек білемін, бірақ мен азырақ аламын

Бейбітшілік бар жерде кіруге болатын есіктер бар

Кез келген сәтте әрбір тамырдан еркіндік ағады

Бірақ бұл өте оңай, менде әлі де көп күш бар

Өмір сүру үшін толық дем алыңыз

Кейде ішім тойып, тынысым қиын болса да

Бәрі жоғалып кетсе де өмір жасы ұзақ болсын

Мен ұйықтаймын, бірақ тастар мен үшін сөйлейді

Тыныштығымды табу үшін маған аз керек

Таңертең тұрып, қасымда біреу болғанын қалаймын

Арқадан пышақ соқпау үшін тағы да сенгім келеді

Өмір бір сәт болғандықтан, осы сәттен ләззат алғым келеді

Мен өзімнің кемшіліктеріммен күресуге тырысамын

Мен тек адаммын және көбінесе шекараны білмеймін

Жақында бәрі жақсы болатынына қатты сенемін

Ал бүгін мен тастарға ненің қатты ауыратынын айтамын

Қанша рет қашып кеттім, сөйлескім келмеді

Әрқашан проблемалармен жалғыз болғандықтан мен өмірмен күрескім келді

Дегенмен, мен бұл айырмашылықты уақыт өте байқадым

Қатты айқайласам, ар-ұжданым таза

Тіпті үндемей, мені тыңдағың келмесе де

Ал менің сөздерім сен үшін бос сөз

Мен не істеу керектігін білемін және тез арада жаңа себеп табамын

Сыртқа шығып, тастарымды қайта көру үшін