Ores Mikres - Giorgos Mazonakis

Από παιδί είμαι ένα σώμα που' χει ρίζα στον αέρα

Σώμα φυγής, μα εγώ παρέμεινα κι εσύ πήγες πιο πέρα

Μάταια σ΄αναζητώ

Ότι και να θέλησα, άγρια μέλισσα

Και μου΄χει μείνει το κεντρί στο χέρι βέρα

Ώρες μικρές στα σκοτεινά του πόνου πιάνω τη συχνότητα

Σε θέλω τραγικά

Στην ταραγμένη μου ψυχή θα είσαι πάντα εκκρεμότητα

Σαν πόρτα ανοιχτή

Που λείπεις μου' πέσε βαρύ, με αναμνήσεις σιγοκαιγομαι

Και λιώνω σαν κερί

Και αφού θεός που συγχωρεί εγώ δε λέγομαι

Να καίγεσαι όπως καίγομαι

Το ξέρω πως το μπλε στα μάτια μου δεν είναι ακρογιάλι

Λάμπω σαν φως μα το σκοτάδι στο σημάδι έχω βάλει

Αν με δεις να θυμηθείς ότι με κατοίκησες και ότι με νίκησες

Δίχτυ πως μ' έπιασε ο καημός απόψε πάλι

Бала кезімде тамыры ауада жатқан денемін

Денеден қашыңыз, бірақ мен қалдым, ал сіз әрі қарай жүрдіңіз

Мен сені босқа іздеймін

Не қаласам да, жабайы ара

Ал шаншу менің қолымда қалды

Ауырсынудың қараңғысында сағат қысқа Мен жиілікті ұстаймын

Мен сені қайғылы түрде қалаймын

Мазалаған жанымда сен әрқашан күтесің

Ашық есік сияқты

Мен сені сағынсам, ауыр құлап, естеліктерге күйемін

Ал мен шам сияқты балқып кетемін

Кешіретін Құдай демеймін

Мен күйгендей жану үшін

Менің көзімдегі көгілдір жағажай емес екенін білемін

Мен жарық сияқты жарқырамын, бірақ белгіге қараңғылықты қойдым

Мені көрсең, мені мекендегеніңді, мені жеңгеніңді есіңе ал

Бүгін түнде тағы да қасірет торы мені ұстады