Mono Emena Fovamai - Giorgos Mazonakis

Και ξεφυλλίζω της ζωής μου το βιβλίο

Βλέπω να κλείνει εμπρός μου ο ορίζοντας

Μες στην ομίχλη· κι έτσι μόνος παραλύω

Φεύγω στη νύχτα, την καρδιά μου βρίζοντας

Δεν φοβάμαι τους άλλους, μόνο εμένα φοβάμαι

Με σκοτώνουν τις νύχτες όσα ακόμα θυμάμαι

Από αγάπες χαμένες κι από λάθη δικά μου

Την καρδιά μου την βρίζω που δεν είσαι κοντά μου

Δεν φοβάμαι τους άλλους, μόνο εμένα φοβάμαι

Με σκοτώνουν τις νύχτες όσα ακόμα θυμάμαι

Ανάμεσά μας το σκοτάδι και οι τύψεις

Και πώς να πούμε λόγια που δεν τα `παμε;

Θα `θελα απόψε στο κορμί σου να με κρύψεις

Και να σου λέω «πιο πολύ αγάπα με»

Ал мен өмірімнің кітабын парақтаймын

Менің алдымда көкжиектің жабылғанын көремін

Тұманда; сондықтан мен жалғыз шал болып қалдым

Жүрегімді қарғап түнде кетем

Мен басқалардан қорықпаймын, тек өзімнен қорқамын

Әлі есімде қалған нәрсе мені түнде өлтіреді

Жоғалған махаббаттардан және менің қателіктерімнен

Жанымда жоқсың деп жүрегімді қарғаймын

Мен басқалардан қорықпаймын, тек өзімнен қорқамын

Әлі есімде қалған нәрсе мені түнде өлтіреді

Арамызда қараңғылық пен өкініш

Ал өзімізге ұнамайтын сөздерді қалай айта аламыз?

Бүгін кешке мені өз денеңе жасырғаныңды қалаймын

Сізге «мені көбірек жақсы көремін» деп айту