La razza in estinzione - Giorgio Gaber

Non mi piace la finta allegria

Non sopporto neanche le cene in compagnia

E coi giovani sono intransigente

Di certe mode, canzoni e trasgressioni

Non me ne frega niente

E sono anche un po' annoiato

Da chi ci fa la morale

Ed esalta come sacra la vita coniugale

E poi ci sono i gay che han tutte le ragioni

Ma io non riesco a tollerare

Le loro esibizioni

Non mi piace chi è troppo solidale

E fa il professionista del sociale

Ma chi specula su chi è malato

Su disabili, tossici e anziani

È un vero criminale

Ma non vedo più nessuno che s’incazza

Fra tutti gli assuefatti della nuova razza

E chi si inventa un bel partito

Per il nostro bene

Sembra proprio destinato

A diventare un buffone

Ma forse sono io che faccio parte

Di una razza

In estinzione

La mia generazione ha visto

Le strade, le piazze gremite

Di gente appassionata

Sicura di ridare un senso alla propria vita

Ma ormai son tutte cose del secolo scorso

La mia generazione ha perso

Non mi piace la troppa informazione

Odio anche i giornali e la televisione

La cultura per le masse è un’idiozia

La fila coi panini davanti ai musei

Mi fa malinconia

E la tecnologia ci porterà lontano

Ma non c'è più nessuno che sappia l’italiano

C'è di buono che la scuola

Si aggiorna con urgenza

E con tutti i nuovi quiz

Ci garantisce l’ignoranza

Non mi piace nessuna ideologia

Non faccio neanche il tifo per la democrazia

Di gente che ha da dire ce n'è tanta

La qualità non è richiesta

È il numero che conta

E anche il mio paese mi piace sempre meno

Non credo più all’ingegno del popolo italiano

Dove ogni intellettuale fa opinione

Ma se lo guardi bene

È il solito coglione

Ma forse sono io che faccio parte

Di una razza

In estinzione

La mia generazione ha visto

Migliaia di ragazzi pronti a tutto

Che stavano cercando

Magari con un po' di presunzione

Di cambiare il mondo

Possiamo raccontarlo ai figli

Senza alcun rimorso

Ma la mia generazione ha perso

Non mi piace il mercato globale

Che è il paradiso di ogni multinazionale

E un domani state pur tranquilli

Ci saranno sempre più poveri e più ricchi

Ma tutti più imbecilli

E immagino un futuro

Senza alcun rimedio

Una specie di massa

Senza più un individuo

E vedo il nostro stato

Che è pavido e impotente

È sempre più allo sfascio

E non gliene frega niente

E vedo anche una Chiesa

Che incalza più che mai

Io vorrei che sprofondasse

Con tutti i Papi e i Giubilei

Ma questa è un’astrazione

È un’idea di chi appartiene

A una razza

In estinzione

Маған жалған көңілділік ұнамайды

Мен де достарыммен кешкі асқа шыдай алмаймын

Ал жастармен ымырасызмын

Белгілі бір сән, ән және заң бұзушылықтар

Маған бәрі-бір

Ал мен де біраз жалықтым

Бізді өнегелі еткендерден

Ал ол некелік өмірді киелі етіп көтереді

Ал содан кейін барлық себеп бар гейлер бар

Бірақ мен шыдай алмаймын

Олардың қойылымдары

Тым қолдау көрсететіндерді ұнатпаймын

Және ол әлеуметтік маман

Бірақ кімнің ауру екенін кім болжайды

Мүгедектерге, нашақорларға және қарттарға

Ол нағыз қылмыскер

Бірақ мен енді ренжіген адамды көрмеймін

Жаңа нәсілдің барлық тәуелділерінен

Ал жақсы кешті кім ойлап табады

Біз үшін

Бұл жай ғана тағайындалған сияқты

Ақымақ болу үшін

Бірақ мен оның бір бөлігі шығармын

Жарыстың

Жоюда

Менің ұрпағым көрді

Көшелер, халық көп жиналатын алаңдар

Ынталы адамдардан

Өміріңізге мән беретіні сөзсіз

Бірақ қазір олардың бәрі өткен ғасырдың заттары

Менің ұрпағым жоғалды

Маған тым көп ақпарат ұнамайды

Мен де газет пен теледидарды жек көремін

Көпшілік үшін мәдениет – ақымақтық

Мұражайлар алдындағы бутербродтармен кезек

Бұл мені меланхолия етеді

Ал технология бізді алысқа апарады

Бірақ итальян тілін білетін ешкім жоқ

Мектептің жақсы жағы

Ол шұғыл түрде жаңартылады

Және барлық жаңа викториналармен

Надандық бізге кепілдік береді

Маған ешқандай идеология ұнамайды

Мен тіпті демократияны қолдамаймын

Айтатындар көп

Сапа талап етілмейді

Бұл сан маңызды

Ал мен өз елімді азырақ жақсы көремін

Мен енді итальяндықтардың тапқырлығына сенбеймін

Мұнда әрбір зиялы қауым өз пікірін айтады

Бірақ мұқият қарасаңыз

Ол кәдімгі ақымақ

Бірақ мен оның бір бөлігі шығармын

Жарыстың

Жоюда

Менің ұрпағым көрді

Мыңдаған балалар бәріне дайын

Олар іздеді

Мүмкін кішкене болжаммен

Әлемді өзгерту үшін

Бұл туралы балаларға айта аламыз

Ешқандай өкінбестен

Бірақ менің ұрпағым жоғалды

Маған әлемдік нарық ұнамайды

Бұл кез келген көпұлтты елдің жұмағы

Бір күні, уайымдама

Әрқашан кедей және бай болады

Бірақ бәрінен де ақымақ

Ал мен болашақты елестетемін

Ешқандай ем-домсыз

Массаның бір түрі

Енді жеке адамсыз

Ал мен мемлекетімізді көремін

Кім қорқады және дәрменсіз

Ол барған сайын ыдырап барады

Және олар ештеңе бермейді

Мен шіркеуді де көремін

Бұл бұрынғыдан да көп қысым жасайды

Мен оның батып кеткенін қалаймын

Барлық папалармен және мерейтойлармен

Бірақ бұл абстракция

Бұл оның кімге тиесілі екендігі туралы идея

Жарысқа

Жоюда