La bugia - Giorgio Gaber

Credo nella bugia

quando un bambino si nasconde

quando sdraiato, timido, in mezzo all’erba

non fa niente di male, accarezza il suo corpo e dolcemente si masturba

?

cos?

naturale

ma poi non lo pu?

dire.

Dunque credo nella bugia

quando un bambino si difende

con tutti i suoi divieti non pu?

far meglio

la sua unica arma?

salvare se stesso con l’aiuto di un imbroglio

non?

un fatto di forma,?

in cerca della sua normalit?.

Com'?

strana la nostra morale

se?

un fatto naturale

diventa la tua prima oscenit?

com'?

strana la nostra apprensione

ci vuole un’invenzione

non?

per stravaganza o per follia:

viva la bugia!

Credo nella bugia

quando un bambino non si arrende

trova con la finzione la sua misura

sfugge ad ogni giudizio

per non esser costretto a fare un torto alla natura

la bugia che bel vizio…

vorrei essere sincero come lui.

Non?

per stravaganza o per follia:

viva la bugia!

Мен өтірікке сенемін

бала жасырған кезде

жатқанда, ұялшақ, шөптің ортасында

еш жамандық жасамайды, денесін сипап, ақырын мастурбация жасайды

?

өйткені?

табиғи

бірақ ол мүмкін емес пе?

айту.

Сондықтан мен өтірікке сенемін

бала өзін қорғаған кезде

оның барлық тыйымдарымен мүмкін емес пе?

жақсырақ істеу

оның жалғыз қаруы ма?

алаяқтың көмегімен өзін құтқарады

емес пе?

форма фактісі,?

оның қалыптылығын іздеуде.

Қалай?

біздің адамгершілігіміз біртүрлі

өзін?

табиғи факт

сіздің бірінші ұятсыздығыңызға айналады ма?

Қалай?

біздің қорқынышымыз біртүрлі

өнертабысты қажет етеді

емес пе?

ысырапшылдықтан немесе ессіздіктен:

өтірік аман болсын!

Мен өтірікке сенемін

бала бас тартпағанда

көркем әдебиеттен өз өлшемін табады

ол барлық үкімдерден құтылады

табиғатқа зиян келтіруге мәжбүр болмас үшін

өтірік қандай жақсы жамандық...

Мен де ол сияқты шыншыл болғым келеді.

Істемеймін?

ысырапшылдықтан немесе ессіздіктен:

өтірік аман болсын!