Il vecchio (prosa) - Giorgio Gaber

Esterno giorno

Sul muro di cinta della scuola, tre manifesti rossi

Tre esemplari identici incollati l’uno accanto all’altro

Un discorso stampato in caratteri piccolissimi

Ma con un titolo enorme:

ATTENZIONE CITTADINI

Un genere di letteratura che nessuno legge mai

Salvo di tanto in tanto, un vecchio signore, che si ferma, mette gli occhiali,

decifra riga per riga fino alla fine

Poi si fa un po' indietro scuotendo la testa

Rimette gli occhiali nell’astuccio

Rimette l’astuccio nel taschino

E riprende il cammino con perplessità, chidendosi, se l’essnziale non gli sia

sfuggito

Ogni tanto infatti spicca, come un fanale illuminante, qualche parola a lui

sospetta

E la frase, che questa parola illumina, sembra per un istante nascondere molte

cose…

O nessuna affatto

Il meccanismo perfettamente oleato della vita, continua

L’omino è già lontano

Сырттағы күн

Мектеп қабырғасында үш қызыл плакат

Бір-біріне жапсырылған үш бірдей көшірме

Өте шағын әріппен басылған сөз

Бірақ үлкен атаумен:

АЗАМАТТАР НАЗАРЫНА

Ешкім оқымайтын әдебиет түрі

Ара-тұра болмаса, тоқтап тұрған қарт мырза көзілдірігін киіп,

жол соңына дейін шифрын шешу

Сосын басын шайқап, сәл артқа шегінді

Көзілдірікті қайтадан қорапқа салыңыз

Корпусты қайтадан қалтаға салыңыз

Және ол ең маңыздысы оныкі емес пе деп таңданып, сапарын жалғастырады

қашып кетті

Жиі-жиі, шын мәнінде, оған бірнеше сөздер жарықтандыратын шам сияқты көзге түседі

күдікті

Ал осы сөз нұрландырып тұрған сөйлем көпті әп-сәтте жасырып тұрғандай

бұл не…

Немесе мүлдем жоқ

Тіршіліктің тамаша майланған механизмі жалғасуда

Кішкентай адам қазірдің өзінде алыс