Il febbrosario - Giorgio Gaber

Un oggettino piccolo, di vetro.

Il mercurio che sale adagio, perfetto.

Il termometro: che bell’oggetto!

Trentasette e uno:

una leggera alterazione

dolce, non violenta

da coltivare

senza antibiotici, senza aspirina, guai!

come la vivo la mia febbrina.

Trentasette e tre:

sto tremando di freddo

sto proprio tremando

siamo al 15 di agosto, stupendo!

voglio un’altra coperta

non mi basta, mi ci vuole un cappotto.

Trentasette e otto…

Un posto qualunque

un posto per star male

una palestra o un ospedale

forse come un collegio

o come un seminario

un febbrosario

un febbrosario.

Quando sono entrato

avevo una valigia, gli occhi rossi

e il viso un po' umido.

Mi sono presentato

ma senza esagerare sulla febbre

perché sono timido.

«Trentasette e sei», ho detto

meno di quello che avevo, che bestia!

una finzione ispirata dalla modestia.

Io senza esperienza

e loro così sensibili e caldi

così sofferenti.

Io pieno di speranza

peccato il primo giorno li ho sentiti

un po' diffidenti

ma poi, il momento più bello:

è l’ora dei termometri di vetro

è l’ora dei termometri bianchi

l’argento del mercurio riscaldato dal tuo corpo

piano piano sale, sale, sale.

È l’ora del silenzio dei malati

che dura tre lunghissimi minuti

ognuno se lo tiene sotto il braccio

trepidante di emozione

con la gioia e la paura della sua misurazione.

Ci si può sentire anche madri con la febbre

una madre che stringe il suo figlio di vetro.

E poi, la lettura:

trentasei e nove: fregatura

trentasette e uno: non è nessuno

trentotto

trentotto e mezzo

trentanove

trentanove e nove

con una voce che non si sente neanche il suono:

che uomo!

In questo febbrosario

quello che sta male più degli altri

è il più sensibile e importante.

È proprio necessario

avere la tendenza a migliorare

a progredire gradualmente.

Diffido dei febbroni:

spettacolari, poi niente

estremismo: malattia infantile.

Dentro si mantengono le classi

e quelli che rimangono più indietro

si mettono a applaudire

a festeggiare i più malati

e poi a dire bravi, bravi, bravi!

E poi c'è anche una novità politica:

l’intercambiabilità dei protagonisti

che possono cambiare quando…

è l’ora dei termometri di vetro

è l’ora della nostra affermazione

la febbre non mi deve regredire

è questione di prestigio

devo essere ambizioso

il dolore è un privilegio!

«Sì, io, io sono il più malato!

Sto malissimo, sto sudando

io, io ho inventato il sudore

ho sudato io per primo

sono un lago, sono il migliore

sono meglio di tutti voi

sudo talmente che non piscio mai!»

Me ne vado, me ne vado

li ho tutti contro.

CI SIAMO MURATI DENTRO!

CI SIAMO MURATI DENTRO!

CI SIAMO MURATI DENTRO!

SIAMO MURATI DENTRO!

SIAMO MURATI DENTRO!

SIAMO MURATI DENTRO!

SIAMO MURATI DENTRO!

Кішкентай, шыны зат.

Меркурий баяу көтеріледі, тамаша.

Термометр: қандай әдемі зат!

Отыз жеті және бір:

шамалы өзгеріс

тәтті, зорлық-зомбылықсыз

өсіру

антибиотиктер жоқ, аспирин жоқ, өкінішке орай!

мен қызбамды қалай өткіземін.

Отыз жеті және үш:

Мен суықтан қалтырап тұрмын

Мен шынымен қалтырап тұрмын

Біз 15 тамыздамыз, тамаша!

Мен басқа көрпе алғым келеді

маған бұл аз, маған пальто керек.

Отыз жеті сегіз...

Кез келген жер

өзін жаман сезінетін жер

спорт залы немесе аурухана

мүмкін интернат ретінде

немесе семинар ретінде

безгегі

безгегі.

Мен кірген кезде

Менде чемодан, қызыл көзім бар еді

және беті сәл дымқыл.

Мен өзімді таныстырдым

бірақ қызбаны асырмай

өйткені мен ұялшақпын.

– Отыз жеті алты, – дедім мен

Қолымдағыдан аз, қандай хайуан!

қарапайымдылық рухтандырылған көркем шығарма.

Мен тәжірибесіз

және олар соншалықты сезімтал және жылы

сондай азап.

Үміт толы

Мен оларды бірінші естіген күні өкінішті

сәл сақ

бірақ содан кейін ең әдемі сәт:

шыны термометрлердің уақыты келді

ақ термометрлердің уақыты келді

денеңіз қыздырған сынап күмісі

баяу көтеріледі, жоғарылайды, жоғарылайды.

Науқастардың үндемеу уақыты келді

бұл өте ұзақ үш минутқа созылады

әркімнің қол астында

эмоциядан дірілдеу

оның өлшемінің қуанышымен және қорқынышымен.

Ол сондай-ақ безгегі бар аналар сияқты сезінуі мүмкін

шыны баласын ұстап тұрған ана.

Содан кейін оқу:

отыз алты және тоғыз: жыртып алу

отыз жеті және бір: бұл ешкім емес

отыз сегіз

отыз сегіз жарым

отыз тоғыз

отыз тоғыз және тоғыз

тіпті естілмейтін дауыспен:

қандай адам!

Осы ақпанда

басқаларға қарағанда көбірек зардап шегетін адам

бұл ең сезімтал және маңызды.

Бұл шынымен қажет

жақсартуға бейімділік бар

біртіндеп ілгерілеу.

Мен қызбадан қорқамын:

керемет, содан кейін ештеңе жоқ

экстремизм: балалық шақ ауруы.

Сабақтар ішінде жүргізіледі

және одан әрі артта қалғандар

олар шапалақтай бастайды

ең ауруды тойлау үшін

сосын жақсы, жақсы, жақсы!

Сонымен қатар саяси жаңалық бар:

кейіпкерлердің бір-бірін алмастыру мүмкіндігі

бұл өзгеруі мүмкін ...

шыны термометрлердің уақыты келді

біздің растайтын кез келді

қызба түспеуі керек

бұл бедел мәселесі

Мен амбициялы болуым керек

ауырсыну - бұл артықшылық!

«Иә, мен ең аурумын!

Қатты ауырып тұрмын, терлеп жатырмын

Мен, мен терді ойлап таптым

Мен алдымен терледім

Мен көлмін, мен ең жақсымын

Мен бәріңнен жақсымын

Менің қатты терлегенім соншалық, мен ешқашан жұмыс істемеймін! »

Мен кетемін, мен кетемін

Мен олардың барлығына қарсымын.

БІЗ ІШІМІЗ ҚАБЫЛДАДЫ!

БІЗ ІШІМІЗ ҚАБЫЛДАДЫ!

БІЗ ІШІМІЗ ҚАБЫЛДАДЫ!

БІЗ ІШІМІЗ ҚАБЫЛДАҒАН!

БІЗ ІШІМІЗ ҚАБЫЛДАҒАН!

БІЗ ІШІМІЗ ҚАБЫЛДАҒАН!

БІЗ ІШІМІЗ ҚАБЫЛДАҒАН!