Gildo - Giorgio Gaber

Fu proprio là nella corsia di un ospedale

Che aprii gli occhi e vidi un letto accanto al mio

Il primo giorno si ha una sensazione spiacevole e volgare

E i piccoli disagi non fanno bene al cuore

Ma la notte, la notte

Aumenta lo spessore del dolore con le sue presenze

La notte, il cuore è gonfio la notte

E i lamenti dei malati riempiono le stanze

Ma stranamente il giorno dopo prima che arrivino i parenti

Si fa un poco di ironia persino sui lamenti

E il letto accanto al mio con dentro un uomo grosso e un po' volgare

Diventa una presenza singolare

«Gildo, come faccio, mi vergogno, dovrei andare»

E Gildo, il grosso Gildo, mi insegna da sdraiato come devo fare

E intanto a pochi metri di distanza si fatica a respirare

Sono le innocenti stonature di un salotto

Sono i piccoli fastidi, i gesti un po' meschini

Che fanno l’uomo veramente brutto

Ma in ospedale dove la perdita è totale

Dove lo schifo che devi superare

È quello di aiutare un uomo a vomitare

Dove non c'è più nessuna inibizione

Dal vomito al sudore, alla defecazione

E allora salti il piano se lo sai saltare

E entri in un altro reparto dell’amore

«Gildo, io vorrei che all’insaputa delle suore»

E Gildo, il grosso Gildo, mi passa di nascosto qualche cosa da mangiare

E intanto a pochi metri di distanza un uomo muore

Si parla poco e piano per diverse ore

E a notte alta quell’ospite agghiacciante vien portato via

E riprende indisturbato e noncurante il ritmo della corsia

I piccoli disagi, l’ho già detto, fanno male al cuore

Ma il senso della morte

È sempre stato troppo forte

Gildo, non l’ho mai saputo immaginare

Chissà perché improvvisamente diventa elementare

Potrà sembrare irriverente ma qualche ora dopo

Ridevamo tutti per niente

Ma a scanso di fraintesi

Non è il cinismo mestierante dei dottori

Ma il senso della vita che ti spinge fuori

«Gildo, mi dispiace, son guarito, devo andare»

E Gildo, che naturalmente mai più nella mia vita ci avrò il gusto di incontrare

Nasconde, questa volta con vergogna, il suo dolore

Il cielo azzurro e teso

E le mie gambe strane, senza peso

Attraversavo il giardino tremante

Come in un sogno riposante

Gli occhi delle nuove madri luccicavano

E i grossi seni sotto le vestaglie biancheggiavano

Solitario avvertivo quel candore, quell’aria di purezza

E il cielo era azzurrino e c’era un po' di brezza

E stranamente un senso d’amore che non so dire

Дәл сол жерде аурухананың палатасында болды

Көзімді ашсам, қасымда төсек бар екен

Бірінші күні жағымсыз және дөрекі сезім бар

Ал кішкентай жайсыздықтар жүрекке жақсы әсер етпейді

Бірақ түн, түн

Оның қатысуымен ауырсынудың қалыңдығын арттырады

Түнде жүрек түнде ісінеді

Ал науқастардың шағымдары бөлмелерге толып жатыр

Бірақ бір қызық келесі күні туыстары келгенше

Шағымдар туралы аздаған ирония да бар

Ал менің қасымда үлкен, сәл дөрекі адам бар төсек

Бірегей қатысуға айналыңыз

«Гильдо, мен мұны қалай істеймін, мен ұялдым, мен баруым керек»

Ал Гилдо, үлкен Гилдо маған жатып, мұны қалай жасау керектігін үйретеді

Ал бұл арада бірнеше метр жерде тыныс алу қиынға соғады

Олар қонақ бөлмесінің жазықсыз келіспеушілігі

Бұл кішкентай ренжітулер, ұсақ-түйек қимылдар

Бұл адамды шынымен ұсқынсыз етеді

Бірақ толық шығын болатын ауруханада

Сіз қай жерде еңсеруіңіз керек

Бұл ер адамның құсуына көмектесу

Енді ешқандай тежеу ​​жоқ жерде

Құсудан терлеуге, дәретке дейін

Сондықтан жоспарды өткізіп жіберуді білсеңіз, оны өткізіп жібересіз

Ал сіз махаббаттың басқа бөліміне кіресіз

«Гильдо, мен мұны монахтар білмей қалар едім»

Ал Гилдо, үлкен Гилдо, маған жасырын түрде жейтін бірдеңе береді

Сөйтіп жүргенде бірнеше метр жерде адам өледі

Біз бірнеше сағат бойы аз және тыныш сөйлесеміз

Ал түнде сол салқынқанды қонақты алып кетеді

Және ол кедергісіз және абайсызда жолақ жылдамдығын жалғастырады

Кішкентай ыңғайсыздықтар, мен айттым, жүректі ауыртады

Бірақ өлім сезімі

Ол әрқашан тым күшті болды

Гилдо, мен оны қалай елестетуді білмедім

Неліктен кенет қарапайым болып кеткенін кім білсін

Бұл құрметсіз болып көрінуі мүмкін, бірақ бірнеше сағаттан кейін

Бәріміз ештеңеге күлдік

Бірақ түсінбестікке жол бермеу үшін

Бұл дәрігерлердің цинизмі емес

Бірақ сізді итермелейтін өмірдің мәні

«Гильдо, кешіріңіз, мен сауығып кеттім, кетуім керек»

Ал Гилдо, әрине, ол менің өмірімде енді ешқашан кездесуге рахаттана алмайды

Ол бұл жолы ұяттан, азабынан жасырады

Аспан көгілдір және шиеленіс

Ал менің біртүрлі, салмақсыз аяғым

Мен дірілдеген бақшаны араладым

Тыныш түстегідей

Жаңа босанған аналардың көздері жылт-жылт етті

Ал оның үлкен кеуделері халаттарының астында аппақ еді

Сол ашықтықты, таза ауаны жалғыз сезіндім

Ал аспан көгілдір болды, сәл самал соқты

Бір қызығы, мен айта алмайтын махаббат сезімі