C'è solo la strada - Giorgio Gaber

Maria, ti amo

Maria, ho bisogno di te

Poi la stringo e la bacio, infagottato d’amore e di vestiti.

E anche lei si

muove, felice della sua apparenza e del nostro amore.

E la cosa continua

bellissima per giorni e giorni.

Una nave, con una rotta precisa che ci porta

dritti verso una casa, una casa con noi due soli.

Una gran tenerezza e una

porta che si chiude

Nelle case non c'è niente di buono

Appena una porta si chiude dietro a un uomo

Succede qualcosa di strano, non c'è niente da fare

È fatale, quell’uomo comincia ad ammuffire

Basta una chiave che chiuda la porta d’ingresso

Che non sei già più come prima

E ti senti depresso

La chiave tremenda, appena si gira la chiave

Siamo dentro a una stanza:

Si mangia, si dorme, si beve

Ne ho conosciute tante di famiglie, la famiglia è più economica e protegge di

più.

Ci si organizza bene, una minestra per tutti, tranquillanti,

aspirine per tutti, gli assorbenti, il cotone, i confetti Falqui.

Soltanto quattrocento lire per purgare tutta la famiglia.

Un affare.

Si caga, in famiglia.

Si caga bene, lo si fa tutti insieme

Nelle case non c'è niente di buono

Appena una porta si chiude dietro a un uomo

Quell’uomo è pesante e passa di moda sul posto

Incomincia a marcire, a puzzare molto presto

Nelle case non c'è niente di buono

C'è tutto che puzza di chiuso e di cesso:

Si fa il bagno, ci si lava i denti

Ma puzziamo lo stesso

Amore ti lascio, ti lascio

C'è solo la strada su cui puoi contare

La strada è l’unica salvezza

C'è solo la voglia e il bisogno di uscire

Di esporsi nella strada e nella piazza

Perché il giudizio universale

Non passa per le case

Le case dove noi ci nascondiamo

Bisogna ritornare nella strada

Nella strada per conoscere chi siamo

Laura, ti amo

Laura, ho bisogno di te

Con te io ritrovo la strada, le piazze, i giovani, gli studenti.

Li avevo lasciati qualche anno fa con la cravatta.

Sono molto cambiati,

sono molto più belli.

Le idee, sì, le idee sono cambiate, e i loro discorsi e

il modo di vestire.

Gli esseri meno.

Gli esseri non sono molto cambiati.

Vanno ancora nelle aule di scuola a brucare un po' di medicina,

fettine di chimica, pezzetti di urbanistica con inserti di ecologia,

a ore pressappoco regolari.

Ed esiste ancora il bar, tra un intervallo e

l’altro.

E poi l’amore, per fabbricarsi una felicità.

Come noi ora.

Una coppia, e ancora tante coppie

Unica diversità, un viaggio in India su una Due cavalli.

Due, come noi

E poi ancora una porta, ancora una casa

Ma siamo convinti che sia un’altra cosa

Perché abbiamo esperienze diverse

Non può finir male

Perché abbiamo una chiave moderna

Abbiamo una Yale

Perché è tutto un rapporto diverso

Che è molto più avanti

Ma c'è sempre una casa, con altre aspirine e calmanti

E di nuovo mi trovo a marcire

In un’altra famiglia, la nostra, la mia

Abbracciarla guardando la porta

E la mia poesia

Amore, ti lascio, vado via

C'è solo la strada su cui puoi contare

La strada è l’unica salvezza

C'è solo la voglia, il bisogno di uscire

Di esporsi nella strada, nella piazza

Perché il giudizio universale

Non passa per le case

In casa non si sentono le trombe

In casa ti allontani dalla vita

Dalla lotta, dal dolore, dalle bombe

Lidia, ti amo

Lidia, ho bisogno di te… ma, per favore, in un hotel meublé

Perché il giudizio universale

Non passa per le case

Le case dove noi ci nascondiamo

Bisogna ritornare nella strada

Nella strada per conoscere chi siamo

C'è solo la strada su cui puoi contare

La strada è l’unica salvezza

C'è solo la voglia, il bisogno di uscire

Di esporsi nella strada, nella piazza

Perché il giudizio universale

Non passa per le case

In casa non si sentono le trombe

In casa ti allontani dalla vita

Dalla lotta, dal dolore, dalle bombe

Perché il giudizio universale

Non passa per le case

In casa non si sentono le trombe

In casa ti allontani dalla vita

Dalla lotta, dal dolore, dalle bombe

Мария, мен сені сүйемін

Мария, сен маған керексің

Содан кейін мен оны құшақтап сүйемін, сүйіспеншілікпен және киіммен байладым.

Ал сен де

қозғалады, оның сыртқы келбетіне және біздің сүйіспеншілігімізге риза.

Ал іс жалғаса береді

күндер мен күндерге әдемі.

Бізді апаратын нақты бағыты бар кеме

тікелей үйге, екеуміз жалғыз тұратын үйге.

Үлкен нәзіктік және бір

есікті жабу

Үйлерде жақсы ештеңе жоқ

Ер адамның артынан есік жабылған кезде

Біртүрлі нәрсе болады, ештеңе істемейді

Адамның көгеріп кетуі өлімге әкеледі

Кіру есігін жабу үшін кілт жеткілікті

Сіз бұрынғыдай емессіз

Ал сіз күйзеліске ұшырайсыз

Қорқынышты кілт, кілтті айналдырған бойда

Біз бір бөлмеде:

Біз тамақтанамыз, ұйықтаймыз, ішеміз

Мен көптеген отбасыларды білемін, отбасы арзанырақ және одан қорғайды

Көбірек.

Біз өзімізді жақсы ұйымдастырамыз, барлығына сорпа, транквилизаторлар,

барлығына арналған аспирин, санитарлық майлықтар, мақта, Falqui қантты бадам.

Бүкіл отбасын тазарту үшін небәрі төрт жүз лир.

Мәміле.

Қате, отбасында.

Сіз жақсысыз, бәрін бірге жасайсыз

Үйлерде жақсы ештеңе жоқ

Ер адамның артынан есік жабылған кезде

Ол кісінің салмағы ауыр, сол жерде сәннен шығып кетеді

Ол шіри бастайды, тез сасып кетеді

Үйлерде жақсы ештеңе жоқ

Жабық пен дәретхананың иісі бар бәрі бар:

Ваннаға түседі, тістерін жуады

Бірақ біз әлі сасықпыз

Махаббат мен сені тастаймын, мен сені тастаймын

Сенуге болатын жол ғана бар

Жол – жалғыз құтқару

Тек шығуға деген тілек пен қажеттілік бар

Көшеде, алаңда өзін әшкерелеу

Неліктен әмбебап үкім

Ол үйлердің арасынан өтпейді

Біз жасыратын үйлер

Біз көшеге оралуымыз керек

Біздің кім екенімізді білу жолында

Лаура, мен сені жақсы көремін

Лаура, сен маған керексің

Мен сендермен көшені, алаңдарды, жастарды, студенттерді табамын.

Мен оларды бірнеше жыл бұрын галстукпен тастап кеттім.

Олар көп өзгерді,

олар әлдеқайда әдемі.

Идеялар, иә, идеялар өзгерді, олардың сөздері мен

киіну жолы.

Аз тіршілік.

Жаратылыс көп өзгерген жоқ.

Олар әлі де дәрілерді қарау үшін сыныптарға барады,

химия кесінділері, экология кірістірулері бар қала құрылысының биттері,

шамамен әдеттегі сағаттарда.

Ал жолақ әлі де бар, аралығы мен

басқа.

Ал содан кейін махаббат, өзіңізге бақыт жасау.

Қазір біз сияқты.

Жұп, әлі де көп жұп

Бірегей әртүрлілік, екі атпен Үндістанға саяхат.

Екі, біз сияқты

Сосын тағы бір есік, тағы бір үй

Бірақ бұл басқа нәрсе екеніне сенімдіміз

Өйткені бізде әртүрлі тәжірибе бар

Мұның жаман аяқталуы мүмкін емес

Өйткені бізде заманауи кілт бар

Бізде Йель бар

Өйткені мұның бәрі басқа қарым-қатынас

Бұл әлдеқайда алда

Бірақ үйде әрқашан басқа аспириндер мен седативті заттар бар

Тағы да мен өзімді шіріп бара жатырмын

Басқа отбасында біздікі, менікі

Есікке қарап оны құшақтап ал

Және менің поэзиям

Махаббат, мен сені тастаймын, мен кетемін

Сенуге болатын жол ғана бар

Жол – жалғыз құтқару

Тек тілегі бар, шығу керек

Көшеде, алаңда өзін көрсету үшін

Неліктен әмбебап үкім

Ол үйлердің арасынан өтпейді

Үй ішінде кернейлер естілмейді

Үйде өмірден алшақтайсың

Күрестен, азаптан, бомбалардан

Лидия, мен сені жақсы көремін

Лидия, сен маған керексің... бірақ, өтінемін, қонақүйде

Неліктен әмбебап үкім

Ол үйлердің арасынан өтпейді

Біз жасыратын үйлер

Біз көшеге оралуымыз керек

Біздің кім екенімізді білу жолында

Сенуге болатын жол ғана бар

Жол – жалғыз құтқару

Тек тілегі бар, шығу керек

Көшеде, алаңда өзін көрсету үшін

Неліктен әмбебап үкім

Ол үйлердің арасынан өтпейді

Үй ішінде кернейлер естілмейді

Үйде өмірден алшақтайсың

Күрестен, азаптан, бомбалардан

Неліктен әмбебап үкім

Ол үйлердің арасынан өтпейді

Үй ішінде кернейлер естілмейді

Үйде өмірден алшақтайсың

Күрестен, азаптан, бомбалардан