Al termine del mondo - Giorgio Gaber

I vetri delle stanze hanno una forma rigida e perfetta

E l’uomo è fermo alla finestra, l’uomo aspetta

Un grattacielo enorme, una mitologia nascente

E l’uomo guarda in basso dove c'è la strada

E non fa niente

Adagio, distrattamente, senza angoscia, né stupore

Fa qualche passo nel silenzio delle stanze

Copiando gelide e automatiche sequenze

Senza futuro né passato

Probabilmente il tempo si è fermato

E ancora lui nel semibuio tocca con le mani

Qualche oggetto, poi lo sposta

Si direbbe senza farlo apposta

Ma forse distrattamente pensa alla sua storia

Sembra quasi con sollievo

Il suo bilancio è positivo

Un uomo che nella vita ha sempre usato la ragione

Con la certezza di aver fatto tutto bene

Adesso abbassa le lussuose veneziane

E aspetta il colpo di fucile della fine

Ma forse commettiamo un grosso errore

Quando si pensa che quell’uomo

Aspetta solo di morire

Quando si pensa al futuro della Storia

Come l’avessimo già visto o lo sapessimo a memoria

Quando si pensa a uno sviluppo inarrestabile

E perfetto come fosse Dio

E lo confesso c’ho pensato anch’io

Piagnucolando per come aveva già ridotto

Quel poco che restava ancora del soggetto

È vero c'è un momento

In cui ti pare sia finito il tuo viaggio

Hai messo tutto a posto

Senza accorgerti che stai morendo

Che sei arrivato al capolinea

Al termine del mondo

Ma al termine del mondo per fortuna

Le strade sono sempre più di una

È vero abbiam commesso qualche errore

A dir che l’uomo muore

Ma come Diogene, che certo non invidio

Quanto si faticava a riconoscer l’individuo

Un individuo che obbediva alla sua sorte

Ma stranamente non era ancora la sua morte

E dico stranamente per quelli come me

Che hanno creduto troppo a Francoforte

Ma al termine del mondo per fortuna

Le strade sono sempre più di una

C'è sempre qualcosa che sfugge

Alla ragione del presente

Persino l’esattezza e la potenza del sistema

L’abbiamo vista come un mito

Probabilmente esagerato

C'è sempre qualcosa che sfugge

Alla ragione del presente

Persino quel residuo di individuo

Chi lo può dire che d’un tratto

Non tiri fuori il suo carattere ancestrale

Di stare sempre alla finestra col fucile

C'è sempre qualcosa che sfugge

Alla ragione del presente

Persino lo sfacelo generale

Magari è solo un giusto ammonimento

E non la fine irreversibile e totale

Se un’idea fa il suo bel giro

Nella testa di un coglione

L’idea era quella troppo elementare

Che tutto si potesse livellare

L’idea era quella troppo razionale

Di un mondo senza un diavolo nel cuore

L’idea era quella di un mondo senza neanche un Dio:

Il coglione ero io.*

Ma al termine del mondo per fortuna

Le strade sono sempre più di una

Ma al termine del mondo per fortuna

Le strade sono sempre più di una

Ma prima di ammazzare un uomo ce ne vuole

Mettiamoci ogni giorno alla finestra col fucile

E l’ultimo bagliore che vedremo bene

Non sarà certo il colpo di fucile della fine

Бөлмелердегі шыны қатты және мінсіз пішінге ие

Ал адам терезеде тұр, адам күтіп тұр

Үлкен зәулім ғимарат, жаңадан пайда болған мифология

Ал адам жолдың қай жеріне қарайды

Және бұл маңызды емес

Ақырын, жоқтай, мазасызданбай, таңданбай

Ол бөлмелердегі тыныштықта бірнеше қадам жасайды

Суық және автоматты тізбектерді көшіру

Болашақ немесе өткен жоқ

Уақыт тоқтап қалған шығар

Ол жартылай қараңғылықта тағы да қолдарын тигізеді

Кейбір объект, содан кейін оны жылжытыңыз

Әдейі жасамаған сияқты

Бірақ, бәлкім, ол өз оқиғасы туралы ойланбай жүрген шығар

Бұл дерлік жеңілдікпен көрінеді

Оның балансы оң

Өмірде әрқашан ақылды пайдаланған адам

Барлығын дұрыс жасағаныңызға сенімділікпен

Енді сәнді венециандық перделерді төмендетіңіз

Соңындағы мылтық атылғанша күтіңіз

Бірақ, мүмкін, біз үлкен қателік жібереміз

Сол адамды ойлағанда

Тек өлгенше күт

Тарихтың болашағын ойлағанда

Біз оны бұрыннан көргендей немесе жатқа білетінбіз

Адам тоқтаусыз дамуды ойлаған кезде

Ол Құдай сияқты кемелді

Мойындаймын, мен де солай ойладым

Ол қазірдің өзінде қалай азайтты деп ыңылдап

Тақырыптан не аз қалды

Бір сәт болатыны рас

Сіздің саяхатыңыз қай жерде аяқталған сияқты

Сіз бәрін дұрыс жасадыңыз

Өліп бара жатқаныңды білмей

Сіз жолдың соңына жеттіңіз

Дүниенің соңында

Бірақ дүниенің соңында бақытымызға орай

Әрқашан бірнеше жолдар бар

Кейбір қателіктер жібергеніміз рас

Адам өледі деп айту

Бірақ мен қызғанбайтын Диоген сияқты

Адамды тану қандай қиын болды

Тағдырына мойынсұнған дара тұлға

Бірақ бір қызығы, оның өлімі әлі болған жоқ

Ал мен сияқты адамдарға біртүрлі айтқым келеді

Франкфуртқа кім көп сенді

Бірақ дүниенің соңында бақытымызға орай

Әрқашан бірнеше жолдар бар

Әрқашан бірдеңе жетіспейді

Қазіргі жағдайға байланысты

Тіпті жүйенің дәлдігі мен қуаты

Біз оны миф ретінде көрдік

Бәлкім, асыра айтқан шығар

Әрқашан бірдеңе жетіспейді

Қазіргі жағдайға байланысты

Тіпті жеке адамның сол қалдығы

Мұны кенеттен кім айта алады

Оның ата-баба мінезін сыртқа шығармайсың

Әрқашан терезеде мылтықпен тұру

Әрқашан бірдеңе жетіспейді

Қазіргі жағдайға байланысты

Тіпті жалпы күйреу

Мүмкін бұл жай ғана әділ ескерту шығар

Және қайтымсыз және толық аяқталу емес

Егер идея айналаға айналса

Еркіннің басында

Идея тым қарапайым болды

Барлығын теңестіруге болатынын

Идея тым ұтымды болды

Жүрегінде шайтан жоқ дүние

Бұл идея тіпті Құдайсыз әлем туралы болды:

Мен ақымақ болдым.*

Бірақ дүниенің соңында бақытымызға орай

Әрқашан бірнеше жолдар бар

Бірақ дүниенің соңында бақытымызға орай

Әрқашан бірнеше жолдар бар

Бірақ адамды өлтірмес бұрын біраз уақыт қажет

Күнделікті мылтықпен терезеге барайық

Бұл біз жақсы көретін соңғы жылтырақ

Бұл, әрине, ақырғы мылтық емес