1981 - Giorgio Gaber

Ma la Storia lasciò l’uomo

al numero 1981

e l’uomo come congelato

non intravedeva il suo destino.

Non era il capolinea

qualcosa doveva accadere

lo suggeriva una fede spontanea

che non era ancora il tempo di morire.

Il vecchio saggio

e il bimbo appena nato

guardavano la notte

dove il caso è in agguato.

E la notte

lasciava intravedere la notte

col trucco metafisico e scioccante

che l'è proprio

le cose che riuscivano a stupire

il bimbo e il vecchio.

Come ad esempio su di un cielo eterno

un grattacielo illuminato di pistacchio.

Il vecchio saggio

e il bimbo tra le braccia della mamma

di fronte a quella strana meraviglia

rinnovarono il dilemma

se quelle cose colorate e straordinarie

sarebbero col tempo diventate

se a Dio fosse piaciuto

necessarie.

Ma di una cosa siamo certi

che i loro occhi vedevano

non so se con fiducia o senza scampo

quell’enorme assurdità che è il tempo.

Signore Iddio, non so se faccia bene o faccia male

assistere ogni tanto al tuo definitivo e ricorrente funerale.

Questa volta c’era poca gente,

troppo poca gente

di cardinali e papi non se ne son visti

del resto i tuoi ministri

sono troppo effettuali

a noi piaceva immaginarli un po' più metafisici e mentali

a noi che siamo i più ultimi fedeli

ma a scanso di fraintesi non faccio il polemista per mestiere

cerco solo di capire

di capire come fa la gente a vivere contenta

senza la forza vitale di una spinta

di capire come fa la gente che vive

senza correr dietro a niente.

È vero sono un po' anarcoide e pieno di livore

ma in questo mondo troppo sazio di analisi brillanti e di torpore

ci sarà pure un po' di spazio per chi si vuole sputtanare

perché piuttosto che giocare con le più acute e raffinate astuzie del cervello

è meglio ricoprirsi di merda fino al collo

e tirar fuori la rabbia spudorata di chi è stupido ma crede

e urla il suo bisogno disperato di una fede.

Perché Dio c'è ancora

Dio c'è ancora, io insisto

Dio c'è ancora, altrimenti non esisto.

È un Dio inconsueto, che non ha niente di assoluto

è un Dio che non conosce il bene e il male

figuriamoci il sociale

è un Dio severo che con magica ironia

ci diede insieme il falso e il vero

è un Dio inventato, senza altari né vangeli

ma è l’unica mia spinta in questo mondo di infedeli.

Signore Iddio, non so se faccia bene o faccia male

assistere ogni tanto al tuo definitivo e ricorrente funerale.

C’era poca gente appunto

troppo poca gente

e rimpiangevo le piccole sapienze

che ogni trapasso lascia

e poi non resta niente.

E mi veniva il mente quando si credeva come dei bambini

e insieme a tre ragazzi finiti male si livellava destini.

Ma come fate ora a vivere e a morire

senza qualcosa da inseguire

ma come fate a viver tra la gente

con l’anima neutrale e indifferente.

È vero, si perde un po' il pudore a riparlare di morale

però mi fa un po' schifo saltellare dal fanatismo più feroce

all’abbandono più totale

e praticare nei salotti la tecnica furbastra

di fare a gara chi è più a destra.

Confronto a questi ironici infedeli senza il minimo spessore

è molto meglio la mancanza più assoluta di pudore

confronto allo snobismo dei guardoni distaccati e intelligenti

è molto meglio persino la retorica dei vecchi sentimenti

è molto meglio l’urlo disperato di un coglione

che muore e che ha bisogno di una nuova religione.

Perché Dio c'è ancora,

Dio c'è ancora, io insisto

Dio c'è ancora, altrimenti io non esisto.

È un Dio incostante

che non ha mai fermato niente

è un Dio che si rincorre senza scampo

è l’immagine del tempo.

È un Dio un po' strano che ci insegna la follia

di ribaltare sempre il piano

è un Dio ancestrale che è l’essenza del pensiero

la forza naturale che mi spinge verso il vero.

Signore Iddio, non so s'è irriverente o s'è normale

dover ricominciare dal tuo definitivo e ricorrente funerale.

Бірақ тарих адамды қалдырды

№ 1981

ал адам қатып қалғандай

ол өз тағдырын көрмеді.

Бұл терминал емес еді

бірдеңе болуы керек еді

стихиялық сенім оны ұсынды

өлетін уақыт әлі болмағанын.

Ақылды қария

және жаңа туған нәресте

олар түнді тамашалады

іс қайда жасырынып жатыр.

Және түн

түннің бір көрінісін берді

метафизикалық және таң қалдыратын макияжбен

бұл

таң қалдырған нәрселер

бала мен қарт.

Мәңгілік аспандағы сияқты

пісте ағашының жарықтандырылған зәулім ғимараты.

Ақылды қария

ал ананың құшағындағы сәби

сол біртүрлі таңғажайыптың алдында

дилемманы жаңартты

егер бұл түрлі-түсті және ерекше заттар болса

уақыт өте олар айналады

Құдай ұнаса

қажетті.

Бірақ бір нәрсеге сенімдіміз

олардың көздері көрген

Сеніммен бе, қашып па, білмеймін

бұл уақыт деген үлкен нонсенс.

Раббым, бұл жақсы ма, жаман ба білмеймін

мезгіл-мезгіл соңғы және қайталанатын жерлеу рәсіміне қатысыңыз.

Бұл жолы адам аз болды,

тым аз адам

кардиналдар мен папалар көрінбеді

Сіздің барлық министрлеріңізден кейін

олар тым тиімді

Біз оларды біршама метафизикалық және психикалық елестетуді ұнаттық

Бізге ең соңғы адал адамдар

бірақ түсініспеушілік болмас үшін мен өмір сүру үшін полемик емеспін

Мен жай ғана түсінуге тырысамын

адамдардың қалай бақытты өмір сүретінін түсіну

итерудің өмірлік күшінсіз

өмір сүретін адамдардың мұны қалай жасайтынын түсіну

ештеңенің артынан жүгірмей.

Біраз анархиялық, өшпенділік бар екені рас

бірақ бұл дүниеде тамаша талдаулар мен ұйысулар тым қанық

сондай-ақ бұзғысы келетіндер үшін бос орын болады

өйткені мидың ең өткір және ең талғампаз айлаларымен ойнаудан гөрі

Өзіңді мойынға дейін жауып алғаныңыз жөн

және ақымақ, бірақ сенгендердің ұятсыз ашуын шығар

және сенімге мұқтаж екенін айғайлайды.

Өйткені Құдай әлі бар

Құдай әлі бар, мен талап етемін

Құдай әлі бар, әйтпесе мен жоқпын.

Ол абсолютті ештеңесі жоқ ерекше Құдай

ол жақсылық пен жамандықты білмейтін Құдай

әлеуметтікті былай қойғанда

сиқырлы ирониясы бар қатал Құдай

ол бізге жалғанды ​​да, шындықты да берді

ол құрбандық үстелі немесе Ізгі хабарсыз ойлап тапқан Құдай

бірақ бұл кәпірлер әлеміндегі менің жалғыз итермелеуім.

Раббым, бұл жақсы ма, жаман ба білмеймін

мезгіл-мезгіл соңғы және қайталанатын жерлеу рәсіміне қатысыңыз.

Іс жүзінде адамдар аз болды

тым аз адам

және мен кішкентай даналықтарға өкіндім

әрбір үзінді кетеді

сосын ештеңе қалмайды.

Ал ол бала сияқты деп ойлағанда есіме түсті

Ал, жаман кеткен үш баламен бірге тағдырларын теңестірді.

Бірақ қазір қалай өмір сүріп, қалай өлесің

қуатын ештеңесіз

бірақ халық арасында қалай өмір сүресің

бейтарап және бей-жай жанмен.

Шыны керек, біз тағы да адамгершілік туралы айтудан біраз қарапайымдылықты жоғалтамыз

бірақ ең қатыгез фанатизмнен секіру мені аздап сорды

толық бас тартуға

және қонақ бөлмелерде айлакер техниканы жаттықтыру

Кім оң жақта ең алыс, соны жарыстыру.

Осы ирониялық кәпірлермен шамалы тереңдігі жоқ салыстыру

қарапайымдылықтың абсолютті болмауы әлдеқайда жақсы

оқшауланған және ақылды войерлердің снобымен салыстырғанда

тіпті ескі сезімдердің риторикасы әлдеқайда жақсы

жыныстың шарасыз айғайы әлдеқайда жақсырақ

өліп жатыр және жаңа дінге мұқтаж.

Өйткені Құдай әлі бар,

Құдай әлі бар, мен талап етемін

Құдай әлі бар, әйтпесе мен жоқпын.

Ол тұрақты емес Құдай

бұл ешқашан ештеңені тоқтатпады

ол бір-бірінің соңынан қашпай жүгіретін Құдай

бұл уақыт бейнесі.

Бұл бізді ақылсыздыққа үйрететін біртүрлі Құдай

әрқашан жоғарғы жағын төңкеру

ол ойдың мәні болып табылатын ата-баба Құдайы

мені шындыққа итермелейтін табиғи күш.

Тәңірім Құдай, мен бұл құрметсіздік пе, әлде қалыпты жағдай ма, білмеймін

соңғы және қайталанатын жерлеу рәсімінен бастау керек.