Сосны шумят - Георгий Абрамов

Над полотняной палаткой

Старые сосны шумят…

Младший сержант на трёхрядке

Песней растрогал солдат.

Каждый свой край вспоминает,

Дом, где родился и рос,

И про себя в этот час повторяет

Имя, что в сердце унёс.

Ветер в заречных покосах

Скошенной пахнет травой…

Про васильки в русых косах

Вспомнил солдат молодой.

Вспомнил глаза голубые,

Зори в родимом краю.

Вспомнил о том, как сказал ей впервые

Нежное слово «люблю».

Каждому вспомнилась снова

Та, что в разлуке родней.

В службе солдатской суровой

Сердцу с любовью теплей.

Над полотняной палаткой

Гаснет багряный закат…

Вечером тихим играет трёхрядка,

Старые сосны шумят…

Кенеп шатырының үстінде

Кәрі қарағайлар сыбдырлайды...

Үш қатарда кіші сержант

Ән сарбаздарға әсер етті.

Әр өңір есінде

Мен туып-өскен үйім

Және осы сағатта өзі қайталайды

Жүректі алып кеткен есім.

Өзен шабуындағы жел

Кесілген шөптің иісі...

Аққұбалардағы жүгері гүлдері туралы

Бір жас солдат есіме түсті.

Көк көздері есімде

Туған жердің таңы.

Мен оған бірінші рет айтқаным есіме түсті

«Мен сені сүйемін» деген тәтті сөз.

Барлығы қайтадан есіне түсті

Туған-туыстарынан айырылған.

Қатал жауынгерлік қызметте

Махаббатпен жылы жүрек.

Кенеп шатырының үстінде

Қып-қызыл күн батып бара жатыр...

Кешке үш қатар тыныш ойнайды,

Кәрі қарағайлар сыбдырлайды...