Sonnet 29 - Georgia Stitt, Brian D'Arcy James

When in disgrace with fortune and men’s eyes,

I all alone beweep my outcast state,

And trouble deaf Heaven with my bootless cries,

And look upon myself, and curse my fate,

Wishing me like to one more rich in hope,

Featur’d like him, like him with friends possess’d,

Desiring this man’s art, and that man’s scope,

With what I most enjoy contented least:

Yet in these thoughts myself almost despising,

Haply I think on thee,--and then my state

(Like to the lark at break of day arising

From sullen earth) sings hymns at heaven’s gate;

For thy sweet love remember’d such wealth brings

That then I scorn to change my state with kings'.

Байлық пен адамдардың көз алдында масқара болған кезде,

Мен жалғыз жағдайымды жоқтаймын,

Саңырау аспанды менің етіксіз айқайларым мазалайды,

Өзіме қара, тағдырыма қарғыс айт,

Үмітке тағы бір бай болғанымды тілеймін,

Феатур оны ұнатады, достарымен бірге ол сияқты,

Осы кісінің өнерін, оның өрісін қалап,

Маған ең аз ұнайтыны:

Осы ойларда өзімді жек көретін сияқтымын,

Бәрекелді, мен сені, содан кейін менің күйімді ойлаймын

(Түннің таңғы  шығатындай 

Көңілсіз жерден) аспан қақпасында гимндер айтады;

Сіздің тәтті махаббатыңыз үшін мұндай байлық әкелетінін есте сақтаңыз

Сонда мен патшалармен күйімді өзгертуді жек көремін.