A Song for the Dead - Exhumed

The ashen grey muse commissions a new verse

A song to while away the long sojourn in the hearse

Yet all of us who danse macabre to these dour, dismal tunes

Become cold, grim and hard as the dirt upon the tomb…

In darkened dirges death’s knell peals out it’s toll

As another cadaver is consigned six feet down to its hole

But ere the last shovel of dirt falls on the wall of the box

We gravely offer a salute to those about to rot…

So lift up your severed heads, in a song for the dead

Life’s course ever runs red, so let no lyric remain unsaid

As from our mouths the melody is bled, in a symphony scripted in red

Like rats by the piper we’re led, to join in this song for the dead…

The humor of the gallons never fails to ring true

In this dead, bleak, sick world that we’re hung, drawn and quartered though

As each internecine instrument plays its own bloody part

The hammering of coffin nails outpaces the beating of our hearts…

Symphonic surgery orchestrated, a cleaver conducts

The execrable epiphany comes too late, just to reduce us to chunks

Rising up from the sod heaves a gross, putrid breath

As the chorus is joined in this song for the dead…

So lift up your severed heads, in a song for the dead

Life’s course ever runs red, so let no lyric remain unsaid

As from our mouths the melody is bled, in a symphony scripted in red

Like rats by the piper we’re led, to join in this song for the dead…

Truncated toccatas deranged — raked across barbed strings and hacked

Eviscerated etudes for the de-brained — plucked upon heartstring stretched

on the rack

Medicinal movements decomposed — Regurgitating oratorios obscene

Forensic fugues and de-boned — Mutilating the melody’s method and means…

The crepitated coda dies in mid-refrain

As the sheet-music is obscured by a sanguine scarlet stain

Shattered stave lodged in your split-open splattered brain

The ruptured meter falters as the bow is fretted once again…

Acrid arias are screeched

The bloated thorax is breached

Abrading viscera with bleach

Grotesquely gavage the deceased…

Cleaving the clef

Broken notes bleed into a mess

Falling on ears so deaf

So it ever is in death…

Carbonized cantatas corrupt — ringing out, sewing seeds of dischord and

dismay

Suppurated sonatas erupt — Purulent pizzicatos slicing every which way

The truncated cadence is sundered — Bloody scraps of sheet music

unintellibly scrawled

Threnodies resonate six feet under — To where all life’s fractured melodies

will finally resolve…

The symphonic slaughter’s swells without restraint

As the cacophonous cadenza splits your eardrums clean in twain

The repugnant orchestra pit an abattoir of death and pain

The hatchet falls in sharp staccato until everyone is slain…

Күлді сұр муза жаңа өлеңді тапсырады

Көліктегі ұзақ сапарға  ән

Мұның бәрі макабрды осы мылжыңға, қайғылы, демек

Қабірдегі кір сияқты суық, қатал және қатал болыңыз…

Қараңғы мұңда өлім тізесі оның шығынын жояды

Басқа мәйіт                                                                                                       ...

Бірақ қораптың қабырғасына кірдің соңғы күрегі түспей тұрып

Біз шіріп кететіндерге сәлем береміз ...

Сондықтан кесілген бастарыңызды көтеріңіз, өлгендерге  өлең             көтеріңіз

Өмірдің бағыты әрқашан қызыл болып өтеді, сондықтан бірде-бір лирика айтылмай қалмасын

Аузымыздан қызыл түспен жазылған симфониядағы әуен қанды.

Сыбызғыштың егеуқұйрықтары сияқты, бізді өлілерге арналған әнге қосылу үшін…

Галлондардың әзіл-оспақтары ешқашан шындыққа айналмайды

Осы өлі, бұлыңғыр, ауру әлемде біз асылып, тартылып, төрттен бір бөлікке бөлінді

Әрбір ішкі аспап өзінің қанды рөлін ойнайтындықтан

Табыт шегелерінің соғылуы жүрегіміздің соғуынан асып түседі...

Симфониялық хирургияны ұйымдастырады, дирижерлік етеді

Бізді ұсақ-түйекке дейін қысқарту үшін тым кеш келеді

Шөптен  көтерілгенде, дөрекі, шірік тыныс шығады

Өлгендерге арналған бұл әнге хор қосылғандықтан…

Сондықтан кесілген бастарыңызды көтеріңіз, өлгендерге  өлең             көтеріңіз

Өмірдің бағыты әрқашан қызыл болып өтеді, сондықтан бірде-бір лирика айтылмай қалмасын

Аузымыздан қызыл түспен жазылған симфониядағы әуен қанды.

Сыбызғыштың егеуқұйрықтары сияқты, бізді өлілерге арналған әнге қосылу үшін…

Кесілген токкаталар есінен танып қалды — тікенді жіптерді кесіп өтіп, бұзылды

Миы бұзылғандарға арналған эвисцерацияланған этюдтар — созылған жүрек тізбегінде үзілген

 тіректе

Дәрілік қозғалыстар ыдырап — Ұятсыз ораторийлерді қайталау

Сот-медициналық фугалар және сүйектері жойылды — Әуеннің әдісі мен құралдарын бұзу...

Крепитацияланған кода  ортаңғы уақытта өледі

Парақ музыкасы санаулы кварлет дақтарымен көмкерілгендіктен

Жарық ашылған шашыраған миыңызда сынған қаңылтыр

Садақ тағы да дірілдегенде, жарылған өлшегіш дірілдейді...

Ащы ариялар айқайлайды

Ісінген кеуде қуысы жарылған

Ішкі мүшелерді ағартқышпен сүрту

Марқұмды гротескальды түрде ауыздықтау...

Қайта кілтті кесу

Сынған ноталар шатасуға айналады

Құлаққа құлаған соншалықты саңырау

Сондықтан ол қайтыс болды ...

Көмірленген кантаталар бүлдіреді — шырылдап, дискорд тұқымын тігу және

үрей

Іріңді сонаталар жарылады — Іріңді пиццикаттар қай жерде болса да кесіледі

Кесілген каденс бөлінді — Ноталардың қанды үзінділері

түсініксіз сызылған

Тренодиялар алты фут астында резонанс береді — Тіршіліктің барлық сынық әуендері

ақыры шешіледі...

Симфониялық сою тоқтаусыз өрбиді

Какофонды каденза құлақ қалқаныңызды екіге бөледі

Жаман оркестр өлім мен азаптың қасіретін бастады

Барлығы өлтірілгенге дейін балта күрт тоқырауға түседі…