V.I.T.R.I.O.L - Eths

Tes cris se hachent, ta vie se gâche à sucer l’ennemi

J’ai peur de tomber pour ne plus jamais me relever

J’ai peur de toujours te haïr et ma vie passe, je n’ai pas guérie

Tu vois, je me lasse

Fatiguée de t’entendre me dire comment vivre

Fatiguées de porter ces sacs vides

Fatiguée d'écouter parler ces gens qui s’ennuient

Fatiguée d'écouter ces gens qui envient

Fatiguée d'écouter ces gens, je devrais m’allonger

J’ai peur de dormir et ne plus jamais me réveiller

J’ai peur de chaque soir, devoir encore y croire

Des pleurs de panique, visage poncé

Terreur en heure creuse, chaque jour me semble un peu plus court

Chaque minute inutile, chaque jour me coulé plus profond qu’il me soûle

Je n’ai plus le temps

Ruine et couds nos cœurs déchirés, mutilés par tes soins

Je n’aurais jamais, jamais pensé t’abîmer, renoncer

J’abandonne, mes bras lâchent de te voir tellement vrai, tellement toi

Prête à tout perdre pour garder ta chimère, son fantôme

Je me hais, je me suis trompée

J’irais trouver ma force dans la haine que tu allaites

Coller mes mains sur ton cœur de rancœur

En extraire l'âcre suicide

Serrer mes poings sur ton cœur de rancœur

En vider l'âpre liquide d’humeur

Défigurée d’acrimonie facile, te voilà laide de vivre

Affamée de souhaits, trop d’appétits

D’excitation hostile, te voilà raide, avide, affalée

Trop d’appétits ma fille, je pourrais bien finir par te faire vomir

Encore combien d’années, combien de temps

Rien ne sera plus jamais comme avant

Combien de fois au fond de toi, combien de fois

Ta vérité ma détestée

Rien ne sera plus comme avant

Айқайың дірілдеп, өмірің жауды сорып босқа кетті

Қайта тұру үшін құлап қалудан қорқамын

Мен сені үнемі жек көруден қорқамын және менің өмірім өтіп жатыр, мен емделген жоқпын

Көрдің бе, мен шаршадым

Маған қалай өмір сүру керектігін айтудан шаршадым

Мына бос сөмкелерді көтеруден шаршадым

Осы зеріктілердің әңгімесін тыңдаудан шаршадым

Бұл көреалмаушылықтарды тыңдаудан шаршадым

Бұл адамдарды тыңдаудан шаршадым, мен жатуға тиіспін

Мен ұйықтауға қорқамын және енді ешқашан оянбаймын

Мен әр түннен қорқамын, әлі де сену керек

Дүрбелеңнен жылап, беті қышыған

Бос уақыттағы үрей, күн сайын аздап қысқарады

Әрбір пайдасыз минут, күн сайын мені мас болғаннан гөрі тереңірек батырады

Менің енді уақытым жоқ

Сен жаратқан жүрегімізді қиратып, тігіп

Мен ешқашан саған зиян келтіруді, бас тартуды ойламадым

Мен бас тартамын, қолдарым сені шынымен де, сен де көргенде

Химераны, оның елесін сақтап қалу үшін бәрін жоғалтуға дайын

Мен өзімді жек көремін, қателестім

Мен өз күшімді сенің мейіріміңнен табатын едім

Өкініп қолымды жүрегіңе жабыстыр

Ащы суицидті шығарыңыз

Жүрегіңе ренішпен жұдырығымды түй

Қышқыл көңіл-күй сұйықтығын төгіп тастаңыз

Жеңіл ренжігеннен кейіпсіз, өмір сүруге шіркін

Тілектерге аштық, тым көп тәбет

Дұшпандық толқу, сен қаталсың, ашкөзсің, құлдырайсың

Тым көп тәбет қыз, мен сені құсуым мүмкін

Тағы қанша жыл, қанша уақыт

Ештеңе ешқашан бұрынғыдай болмайды

Қанша рет тереңде, қанша рет

Сенің шындығың мені жек көрді

Бұрынғыдай ештеңе болмайды