Inanis Venter - Eths

Je cherche Maman

Chaque jour brise ma vie à jamais,

à trop y penser le vide écrase la raison,

Maman est labile, sale,

Corps inoccupé, je le hais, je le sais,

Je vomis la douleur d’absorber l’horreur d’accoucher la peur.

L’enfer en moi, immobile.

Enfant, tu es dans mon lit, sombre ma peur,

Entends-moi, je n’y arrive pas.

Celle qui crée, ne te reconnais pas encore.

Celle qui est, pourquoi n’a pas pu pleurer.

Dormez la porte est fermée.

Elle voudrait penser sans rien écouter.

Amer, le lait se perd,

Le sein avarié dans sa bouche écœurée.

Elle plonge et vient mourir au fond,

Elle habille une poupée, sans jamais regarder,

sans jamais abîmer, torturée.

L’enfer en moi, immobile.

Enfant, tu es dans mon lit, sombre ma peur,

Entends-moi, je n’y arrive pas.

Celle qui crée, ne te reconnais pas encore.

Celle qui est, pourquoi n’a pas pu pleurer.

Unilatérale, l’affliction est un parfait stigmate qui s’enivre d’humiliation.

La honte abuse peu à peu de nos corps.

Le secret inavouable et la pensée interdite.

La puissance est défectueuse quand les cris et les plaintes indiffèrent.

L’ange reçu étranger.

Dépourvue de geste, la mère-machine s’exécute parfois en caresses déchirées.

L’ange s’est détourné de la matrice.

Son cœur de fièvre émietté de ne savoir comment le toucher, comment le nourrir,

comment le saisir.

J’ai perdu la tête, je l’ai cassé sous mes pieds aujourd’hui.

J’ai perdu mes mains, je les ais coupées pour ne plus souffrir,

De trop te toucher, pour trop t’aimer si je te perds après.

[Inanis = latin1.

Sans rien, dépourvu de tout (with nothing).

2. Vide (empty)

Venter = latin 1. ventre, estomac (stomach).

2. utérus (uterus, womb)]

Мен анамды іздеймін

Әр күн өмірімді мәңгілікке бұзады,

Бұл туралы тым көп ойлау, бостық ақылды жояды,

Анам тұрақсыз, лас,

Бос дене, мен оны жек көремін, мен оны білемін,

Қорқынышты босану сұмдығын бойына сіңірген азапты құсып жатырмын.

Менің ішімдегі тозақ әлі.

Балам, сен менің төсегімдесің, қорқынышымды бас,

Мені тыңда, мен алмаймын.

Жасаушы сені әлі танымайды.

Кім болса, неге жылай алмады.

Ұйықтау есік жабық.

Ештеңені тыңдамай ойланғысы келеді.

Ащы, сүт жоғалады,

Жиренген аузындағы шіріген төс.

Ол суға түсіп, түбінде өлуге келеді,

Ол қуыршақ киіндіреді, ешқашан қарамай,

ешқашан зиян келтірмей, азаптамайды.

Менің ішімдегі тозақ әлі.

Балам, сен менің төсегімдесің, қорқынышымды бас,

Мені тыңда, мен алмаймын.

Жасаушы сені әлі танымайды.

Кім болса, неге жылай алмады.

Бір жақты, қасірет – қорлықпен мас ететін мінсіз стигма.

Ұят денемізді ақырындап қорлайды.

Айтылмайтын сыр мен тыйым салынған ой.

Жылау мен жылау немқұрайлы болса, күш ақаулы.

Періште бейтаныс адам ретінде қабылдады.

Қимылсыз, ана-машина кейде жыртылған еркелетіп орындайды.

Періште Матрицадан бұрылды.

Қызып тұрған жүрегі оған қалай қол тигізуді, қалай тамақтандыруды білмей дірілдеп кетті.

оны қалай енгізу керек.

Есімнен айырылдым, аяқ астынан сындырдым бүгін.

Мен қолымнан айырылдым, енді ауырмас үшін кесіп алдым,

Саған тым көп қол тигізу, кейін сені жоғалтып алсам, сені қатты жақсы көру.

[Инанис = латын1.

Ештеңесіз, бәрінен айырылған (ештеңесіз).

2. Бос

Venter = латын 1. қарын, асқазан (асқазан).

2. жатыр (жатыр, жатыр)]