Paranoia Mia - Ernia

Tengo tutto il peso del mondo sopra le spalle, ma guardo e non c'è

Mi scorre lungo la schiena un po' come se fosse olio di karitè

Quando poi viene la sera so chiudere gli occhi sul suo décolleté

Paranoia mia sai mi chiedo quasi se

Sarei la stessa persona pure senza te

Ma all’alba tu vai via sul mio fondo di caffè

Quando viene sera poi ti corichi con me

Una pena in testa

Un fiume in piena, in piena festa

Non si spiega e resta

Non mi prega e piega

La mia piaga è questa

Come a Praga slega poi mi defenestra

In un brick di te fra mi spodesta

Muto e mischia milza in carta pesta

Mina e mira la mia miope essenza

Mi accompagna mite nella sonnolenza

Al mio capezzale giungerò in ritardo

Con un fiore brutto, tra le mani un cardo

Solo allora sarò salvo

Sono pronto al salto

Mentre mi fissa nel buio un occhio di riguardo

Rallento quando giro gli angoli

E temo la vita mi abbracci e mi strangoli

Gemiti e rantoli

Termiti escono dagli antri

Rosicchiando pensieri candidi

Umido il sonno che dormo nel letto

Non sogno una favola brutta che leggo

Mi tolgo di dosso quel poco di senno che tengo

Una mano rovista nel petto e mi sveglio

Da solo sopra il copriletto seduto

Le gambe fanno angolo retto

Lancette dal muro scandiscono il tempo

Emettono il suono di zampe d’insetto

E pare che

A volte penso che voglia piovere solo su di me

Tengo tutto il peso del mondo sopra le spalle, ma guardo e non c'è

Mi scorre lungo la schiena un po' come se fosse olio di karitè

Quando poi viene la sera so chiudere gli occhi sul suo décolleté

Paranoia mia sai mi chiedo quasi se

Sarei la stessa persona pure senza te

Ma all’alba tu vai via sul mio fondo di caffè

Quando viene sera poi ti corichi con me

Paranoia mia sai mi chiedo quasi se (quasi se)

Sarei la stessa persona pure senza te (senza te)

Ma all’alba tu vai via sul mio fondo di caffè (di caffè)

Quando viene sera poi ti corichi con me

Мен әлемнің бар салмағын иығымда ұстаймын, бірақ қарасам, ол жоқ

Ол ши майы сияқты менің арқамнан төмен түседі

Сосын кешке қарай оның декольтесіне көзімді қалай жұмғанымды білемін

Менің паранойям сіз білесіз бе, мен дерлік таң қалдым

Сенсіз мен де сол адам болар едім

Бірақ таң атқанда сен менің кофе алаңыма кетесің

Кеш батқанда менімен бірге ұйықтайсың

Бастың ауыруы

Тасқынға толы өзен, Толық мерекеде

Ол түсіндірілмейді және қалады

Маған дұға етіп, бүктеме

Бұл менің жарам

Прагадағыдай ол шешіп, мені қорғайды

Бір кірпіште сен мені иеліктен айырады

Мылқау және папье-маше жекпе-жегі

Бұл менің шолақ болмысыма нұқсан келтіріп, мақсат қояды

Ол ұйқышылдықта менімен бірге жүреді

Мен төсегімнің басына кешігіп келемін

Шіркін гүлі бар, қолында ошаған

Сонда ғана мен аман боламын

Мен секіруге дайынмын

Ол маған қараңғыда ерекше көзбен қарап тұрғанда

Бұрыштарға бұрылғанда жылдамдықты азайтамын

Ал өмір мені құшақтап, тұншықтырып тастайды деп қорқамын

Еңіреп, ентігу

Термиттер үңгірлерден шығады

Ашық ойларды кеміру

Мен төсекте ұйықтайтын ылғалды ұйқы

Мен оқыған жаман оқиғаны армандамаймын

Менде аз сезім бар нәрсені алып тастаймын

Кеудемде қол дірілдеп, мен оянамын

Төсек жамылғысының үстінде жалғыз отыр

Аяқтар тік бұрышта

Қабырғадағы қолдар уақытты белгілейді

Олар жәндіктердің аяқтарының дыбысын шығарады

Және солай сияқты

Кейде маған жаңбыр жауғысы келеді деп ойлаймын

Мен әлемнің бар салмағын иығымда ұстаймын, бірақ қарасам, ол жоқ

Ол ши майы сияқты менің арқамнан төмен түседі

Сосын кешке қарай оның декольтесіне көзімді қалай жұмғанымды білемін

Менің паранойям сіз білесіз бе, мен дерлік таң қалдым

Сенсіз мен де сол адам болар едім

Бірақ таң атқанда сен менің кофе алаңыма кетесің

Кеш батқанда менімен бірге ұйықтайсың

Менің паранойям, сіз білесіз бе, мен (дерлік болса)

Мен сенсіз де (сенсіз) бірдей адам болар едім

Бірақ таң атқанда сіз менің кофе (кофе) алаңына кетесіз

Кеш батқанда менімен бірге ұйықтайсың