Noia - Ernia

Avrei bisogno di parlarti

Non sai quanto m’annoio

Non sai qual è lo sbatti

Penso a quanti rospi ingoio

Una cappa nella stanza fa da schiacciasassi

E i pensieri che covo spruzzan olio

Come olive in un frantoio

Pensavo di esser sereno a questo punto

Tu mi dici: ''Hai tutto quello che vuoi'', io dico: ''Appunto''

Intelligente ma non furbo

La tranquillità è come un arcolaio con un fuso

E io mi turbo, in questa fiaba non mi pungo

Chiedo scusa a tutti quanti

Vieni fino a bordo pista e mi chiedi perché non balli

Tu fallo non preoccuparti

Paranoie sono mosche

Una sola non ti cambia la visuale, in tante inceppano il tergicristalli

La droga non mi scuote, diciamo che non attacca

'Ste ragazze sono vuote, nel cuore mio è calma piatta

Non mi sveglio dal torpore

splenetico

Dio lo facevo molto più grande

Mi spiace, quando fa così è patetico

Do-ve vai?

È finita la festa

Fingo un mal di testa

Lo so che pure tu lo sai

Che la gente mi stressa

E non mi interessa

E qua sembra non piova mai

Che almeno rinfresca

E il cielo mi beffa

E tu che mi conosci la maschera è la stessa

Sorride ma al di sotto la faccia è ben diversa, m’annoio

Oh, oh, oh, oh, oh, Dio m’annoio

Oh, oh, oh, oh, oh, Dio m’annoio

Oh, oh, oh, oh, oh, Dio m’annoio

Oh, oh, oh, oh, oh, Dio m’annoio

Ogni volta che poi agguanto un obiettivo

Nelle mani mie diventa meno figo

Perde quell’argento vivo

Così che corro dietro quello seguente

La scena si ripete, il tempo passa e ho paura sia per sempre

Sarà la vita che faccio saranno gli anni

Sarà un po' quel cazzo che ti pare, ma non riesco a entusiasmarmi

Sarà che ho sempre alzato le mie aspettative intanto

Lo sguardo freddo e piatto, il Gobi e nulla affianco

Sono blatte anticipano la mia angoscia

Nella testa mia uno splatter, sotto l’occhio qualche borsa

Tutto calmo e tutto bello nella testa degli inetti

C'è gente che sa mettere le sue delusioni sugli specchietti

Chiedo scusa dopo che mi dici: ''Ti amo''

Perché non mi lego affatto per il petto, il cuore mio è un organo cavo

Quindi sai che non mi pompa, se non mi rimane vuoto

L’uomo è forte a guadagnare, ad amare impariamo dopo

Siamo anime per sempre

Sdraiate dentro l’ombra di un qualcosa di opprimente

Come un salice piangente

E sai che vorrei uscirne, sì con tutte le mie cellule

Ma pattino una pozza di noia come libellule

Do-ve vai?

È finita la festa

Fingo un mal di testa

Lo so che pure tu lo sai

Che la gente mi stressa

E non mi interessa

E qua sembra non piova mai

Che almeno rinfresca

E il cielo mi beffa

E tu che mi conosci la maschera è la stessa

Sorride ma al di sotto la faccia è ben diversa, m’annoio

Oh, oh, oh, oh, oh, Dio m’annoio

Oh, oh, oh, oh, oh, Dio m’annoio

Oh, oh, oh, oh, oh, Dio m’annoio

Oh, oh, oh, oh, oh, Dio m’annoio

Мен сенімен сөйлесуім керек

Менің қаншалықты зерігенімді білмейсің

Сіз соққының не екенін білмейсіз

Мен қанша құрбақа жұтадым деп ойлаймын

Бөлмедегі сорғыш бу шығарғыш ретінде әрекет етеді

Ал майды жасырамын деген ойлар

Май диірменіндегі зәйтүн сияқты

Мен бұл кезде сабырлымын деп ойладым

Сіз маған айтасыз: `` Сізде қалағанның бәрі бар '', мен айтамын: '' Дәл ''

Ақылды, бірақ ақылды емес

Жан тыныштығы шпиндельді айналдыратын дөңгелек сияқты

Ал мен ренжіп қаламын, бұл ертегіде шаншып кетпеймін

Барлығынан кешірім сұраймын

Би алаңының шетіне кел де, неге билемейсің деп сұра

Сіз жасайсыз, уайымдамаңыз

Паранойя - шыбын

Біреуі сіздің көзқарасыңызды өзгертпейді, көбісі шыны тазалағыштарды кептеледі

Дәрі мені шайқамайды, шабуыл жасамайды делік

«Қыздар бос, жүрегімде тыныштық

Мен ұйқыдан оянбаймын

көкбауыр

Құдай, мен оны әлдеқайда үлкен етіп жасадым

Кешіріңіз, ол мұны істегенде, бұл аянышты

Сен қайда барасың?

Кеш бітті

Мен бас ауырып жатырмын

Білемін, сен де білесің

Бұл адамдар мені стресс етеді

Ал маған бәрібір

Ал мұнда ешқашан жаңбыр жаумайтын сияқты

Кем дегенде салқын

Ал аспан мені мазақ етеді

Ал мені танитындар маска да солай

Ол күледі, бірақ бетінің асты мүлдем басқаша, мен скучно

Ой, ой, ой, құдай-ау, зеріктім

Ой, ой, ой, құдай-ау, зеріктім

Ой, ой, ой, құдай-ау, зеріктім

Ой, ой, ой, құдай-ау, зеріктім

Әр жолы мен нысананы ұстаймын

Менің қолымда ол азырақ салқын болады

Күмісті жоғалтады

Сондықтан келесінің артынан жүгіремін

Көрініс қайталанады, уақыт өтеді, мәңгілік деп қорқамын

Бұл мен жүргізген өмірім болады, бұл жылдар болады

Бұл біраз болады 'сіз не қалайсыз, бірақ мен толқу мүмкін емес

Бұл арада мен әрқашан өз үмітімді арттырдым

Суық және жалпақ көзқарас, Гоби және оның жанында ештеңе жоқ

Олар менің қайғы-қасіретімді күтетін тарақандар

Менің басымда шашыраңқы, көзімнің астында бірнеше қапшық

Білмейтіндердің санасында бәрі тыныш және бәрі әдемі

Көңілін айнаға түсіруді білетін адамдар бар

Сіз маған: '' Мен сізді жақсы көремін '' дегеннен кейін кешірім сұраймын

Мен өзімді кеудемен мүлде байламағандықтан, менің жүрегім қуыс мүше

Сондықтан ол бос қалмаса, мені сормайтынын білесіз

Адамның табысы күшті, сүюді кейін үйренеміз

Біз мәңгілік жанбыз

Жаман нәрсенің көлеңкесінде жату

Жылап тұрған тал сияқты

Білесіз бе, мен одан шыққым келеді, иә, барлық жасушаларыммен

Бірақ мен инеліктер сияқты зеріктің шалшықтарын сырғанаймын

Сен қайда барасың?

Кеш бітті

Мен бас ауырып жатырмын

Білемін, сен де білесің

Бұл адамдар мені стресс етеді

Ал маған бәрібір

Ал мұнда ешқашан жаңбыр жаумайтын сияқты

Кем дегенде салқын

Ал аспан мені мазақ етеді

Ал мені танитындар маска да солай

Ол күледі, бірақ бетінің асты мүлдем басқаша, мен скучно

Ой, ой, ой, құдай-ау, зеріктім

Ой, ой, ой, құдай-ау, зеріктім

Ой, ой, ой, құдай-ау, зеріктім

Ой, ой, ой, құдай-ау, зеріктім