Am heiligen Hain - Erdling

Die Sonne sagt es nicht

Scheint nur stetig ins Gesicht

Glühend heiß ihr grelles Licht

Brennt ins Erdreich ihr Gedicht

Und die Sonne sagt es nicht

Ins zerfror’ne Herz sie sticht

Tief im Herz, da bricht ihr Licht

Reflektiert in jeder Gischt

Das Licht so warm an diesem Ort

Spricht zu dir kein einz’ges Wort

Legt sich ruhig auf Berg und Fjord

Und zum Abend zieht es fort

Wo die Eschen blüh'n

Ein Platz wie für die Ewigkeit

Der Boden noch so unberührt

Am Grenzpunkt zwischen Raum und Zeit

Am heiligen Hain

Vor dem ewigen Schrein

Sind Tod und Leben längst vereint

Wo die Sonne immer scheint

Die Macht die in ihm ruht

Atemzug für Atemzug

Am letzten grünen Platz auf Erden

Dort will ich sterben

Auch der Mondschein sagt es nicht

Leuchtet sanft auf mein Gesicht

Streicht sachte übers Firmament

Durch Wolken wie aus Pergament

Grob der Wind auf meiner Haut

Schwarze Luft sich aufgestaut

Die Atmosphäre menschgemacht

Im Herzen eine Wunde klafft

Wo die Eschen blüh'n

Ein Platz wie für die Ewigkeit

Der Boden noch so unberührt

Am Grenzpunkt zwischen Raum und Zeit

Am heiligen Hain

Am heiligen Hain, vor dem ewigen Schrein

Sind Tod und Leben längst vereint

Wo die Sonne immer scheint

Die Macht die in ihm ruht

Atemzug für Atemzug

Am letzten grünen Platz auf Erden

Dort will ich sterben

Күн айтпайды

Тек бетінде тұрақты жарқырайды

Оның жарқыраған жарығы ыстық болып жанады

Өлеңін жерге күйдіреді

Ал күн айтпайды

Ол мұздаған жүрекке пышақ сұғып алады

Жүректің тереңінде олардың нұры жарылады

Кез келген спрейде шағылысады

Бұл жерде жарық өте жылы

Саған бір ауыз сөз айтпайды

Тау мен фьордта тыныш жатыр

Ал кешке қарай көшіп кетеді

Күлді ағаштар гүлдеген жерде

Мәңгілік мекен

Жер әлі тимеген

Кеңістік пен уақыттың шекарасында

Қасиетті тоғайда

Мәңгілік ғибадатхананың алдында

Өлім мен өмір ежелден біртұтас

Күн әрқашан жарқырап тұрған жерде

Оның ішінде жатқан күш

тыныс алу арқылы тыныс алу

Жердегі соңғы жасыл жерде

Мен сонда өлгім келеді

Тіпті ай сәулесі де айтпайды

Менің бетімде жұмсақ жарық

Көк аспан арқылы ақырын сипап өтіңіз

Пергамент сияқты бұлттар арқылы

Теріме дөрекі жел

Қара ауа көтерілді

Адам жасаған атмосфера

Жүрегінде саңылаусыз жара бар

Күлді ағаштар гүлдеген жерде

Мәңгілік мекен

Жер әлі тимеген

Кеңістік пен уақыттың шекарасында

Қасиетті тоғайда

Қасиетті тоғайда, Мәңгілік киелі мекеннің алдында

Өлім мен өмір ежелден біртұтас

Күн әрқашан жарқырап тұрған жерде

Оның ішінде жатқан күш

тыныс алу арқылы тыныс алу

Жердегі соңғы жасыл жерде

Мен сонда өлгім келеді