Tracing the Path of Blood - Ephel Duath

I dig the soil with my bare hands

I open circular wounds

Craters of worms and broken nails

I dig off those marble columns

Extensions of my roots

Will fit in there

I look them deep down

Till I feel them pulsing within

From each crack that opens up

Warm dark blood rivers out

I get my chest soaked in

Summoning rebirth

I chain myself to this primordial mud

My fingers like tentacles

Spread to the light above

Eyes are sealed

In beloved silence my mind wonders

Dragging lies and slimy shadows with each step

When the core is reached

The bleeding stops

I now stand still like a centenary tree

Burnt inside

Burning all that lies around

And when daily demons finally shrink in

A vortex of gold leaves erupts in return

I inhale dozens of them

Choking from this grace

I puke black bile

Drawing mandalas in the thick air

My eyes take fire

Neck cracks back

Forcing my face to the clouds

It rains

My orbits are now steaming holes

Getting slowly filled with peace

Layers and layers of shining waves

Find their way to my heart

Ice meeting fire lights up the mind

Till blackness is put at ease

And when distortion fades

Flames get rest

Tracing the path of blood

I align a step after another

And I’ll keep the rhythm till the source is reached

My inside is out

Floating

The outside is in

Digging

Tuned with soil and clouds

I’m one with myself again

Мен жалаң қолыммен топырақ қазамын

Мен дөңгелек жараларды ашамын

Құрттар мен сынған тырнақтардың кратерлері

Мен мәрмәр бағандарды қазып аламын

Менің тамырларымның кеңейтімдері

Онда қолайлы болады

Мен оларға терең қараймын

Мен олардың іштей соғып жатқанын сезгенше

Әрбір ашылған жарықшақтан

Жылы қара қан өзендер ағып жатыр

Мен кеудемді сулап аламын

Қайта туылуды шақыру

Мен өзімді осы алғашқы балшықтармен байланыстырамын

Менің саусақтарым шатыр тәрізді

Жоғарыдағы жарыққа таратыңыз

Көздер жабылған

Сүйікті үнсіздікте ойым таң қалдырады

Әр қадам сайын өтірік пен шырышты көлеңкелерді сүйреп апару

Өзекке  жеткенде

Қан тоқтайды

Мен қазір әлі де жүзді ағаш сияқты тұрмын

Іші өртенген

Айналада жатқанның бәрін өртеп жібереді

Күнделікті жындар ақыры азайып кеткенде

Алтын жапырақтардың құйыны қайтадан атқылайды

Мен олардың ондаған ішін іштеймін

Осы рақымдан тұншығып

Мен қара өт құсамын

Қалың ауада мандала салу

Менің көздерім от алады

Мойын артқа жарылады

Бетімді                                                                                                                           |

Жаңбыр жауып тұр

Менің орбиталарым қазір саңылаулар болып жатыр

Біртіндеп тыныштыққа толады

Жарқыраған толқындардың қабаттары мен қабаттары

Олардың жүрегіме жолын табыңыз

Мұзбен кездесу оты сананы нұрландырады

Қараңғылық жеңілдегенше

Және бұрмалау жойылған кезде

Жалындар демалады

Қанның жолын анықтау

Мен қадамды бір бірінен бірін   туралаймын

Мен көзге жеткенше ырғақты сақтаймын

Менің ішім сыртта

Қалқымалы

Сырты ішінде

Қазу

Топырақ пен бұлтпен бапталған

Мен қайтадан өзіммен бірмін