Tammen varjossa - Eleanoora Rosenholm

Olen yksin pimeässä

Tahdon murtaa oven

Herään itkien

En tiedä kuka, missä olen

Asun keltaisessa talossa

Sinne kulje ei teitä

Se on keskellä niittyä pimeää

Vaikkei pilvet sitä peitä

Pihallani kasvaa tammi

Sen hyväilyyn öisin herään

Paha tammi huohottaa vierelläni

Rukoilen;

älä satuta enää

Paha varjo painautuu ylleni

Ei henkäyskään ulkona tuule

Pimeässä riuhdon ja huudan

Vaan ei kukaan huutoa kuule

Oksat raapivat verille ruumini

Huudan kivusta, inhossa itken

Tahdon kuolla häpeään

Likaisena kasvoni kätken

Talo jossa asun

Sinne ei kulje teitä

On vain tammen varjo, minä, pahuus, pelko sitoo meitä

Olen yksin pimeässä

Tahdon murtaa oven

Herään itkien

En tiedä kuka, missä olen

Pakenen oksista vapaaksi

Juoksen kirkuen alakertaan

Pahan tammen varjo kannoillani

Ei sääli piirun vertaa

Valokuvat olohuoneessani

Ovat kaikki samasta puusta

Olemme kuvissa sidotut sylikkäin

Vihityt, jotka tiedä ei muusta

Yritän sahata tammen

Vaan verta vuodankin minä

Mitä syvempään puuhun kajoan

Omat haavani syvenevät

Ei auta huuto vasten tyynyä

Orjana elän ja maadun

Pelon lapsi sylissäni

Tammen juurelle rukoillen kaadun

Talo jossa asun

Sinne ei kulje teitä

On vain tammen varjo, minä, pahuus, pelko sitoo meitä

Olen yksin pimeässä

Tahdon murtaa oven

Herään itkien

En tiedä kuka, missä olen

Мен қараңғыда жалғызбын

Мен есікті сындырғым келеді

Мен жылап оянамын

Мен кім екенімді білмеймін

Мен сары үйде тұрамын

Ол жаққа бармайсың

Қараңғы шалғынның ортасында

Оны бұлт басып тұрмаса да

Менің ауламда емен өседі

Мен оны сипау үшін түнде оянамын

Қасымда жаман емен тыныстап жатыр

Мен даға оқимын;

енді ауыртпа

Жаман көлеңке маған салмақ түсіреді

Сыртта желде тыныс жоқ

Қараңғыда мен жылап, жылаймын

Бірақ жылауды ешкім естімейді

Бұтақтар менің денемді қанмен сүртіп жатыр

Мен ауырып жылаймын, жиіркеніп жылаймын

Ұяттан өлгім келеді

Менің бетім кір

Мен тұратын үй

Сіз ол жаққа бармайсыз

Еменнің көлеңкесі ғана бар, мен, зұлымдық, қорқыныш бізді байлады

Мен қараңғыда жалғызбын

Мен есікті сындырғым келеді

Мен жылап оянамын

Мен кім екенімді білмеймін

Мен бұтақтардан еркін жүгіремін

Мен төменге айқайлап жүгіремін

Өкшедегі зұлым еменнің көлеңкесі

Суретті салыстыру өкінішті емес

Менің қонақ бөлмемдегі фотолар

Барлығы бір ағаштан

Біз суреттердегі сілекейге байланғанбыз

Басқа ештеңе білмейтін бастамашылар

Мен емен ағашын кесуге тырысамын

Бірақ мен қан төгіп жатырмын

Мен ағашқа неғұрлым тереңірек соқтым

Менің жарам тереңдеп барады

Жастыққа қарсы айқайлауға көмектеспейді

Мен құл болып өмір сүріп, құлаймын

Құшағымда қорқыныш баласы

Мен дұға етіп, емен түбіне құлаймын

Мен тұратын үй

Сіз ол жаққа бармайсыз

Еменнің көлеңкесі ғана бар, мен, зұлымдық, қорқыныш бізді байлады

Мен қараңғыда жалғызбын

Мен есікті сындырғым келеді

Мен жылап оянамын

Мен кім екенімді білмеймін