Maailmanloppu - Eleanoora Rosenholm

Aamunkoin myötä metsän viertä pyöräilen,

Polku rantaan laskee kaarrellen,

Kuin neito sadun oisin, heiniin pitkäkseni käyn ja itsestäni nautin

Orvokin pientareelta poimin kuivuneen, eväskoriin lasken

Hiuksillain kuuma tuuli leikkii lailla rakastajan jonka hetki sitten jätin

Ääntäkään ei metsän takaa kuulu, värjekään ei liiku meri tyyni

Rinnassain rauhan tunnen, kaiken leimahtavan näen tuhon alun ilmiliekkiin

Kasvoillain tunnen ilmakehän polttavan,

Kuolonhuudot kuulen kantavan lahden laitamilta,

Kauhun haistan, pelon veren kielelläni maistan

Viimeinkin se maailmanloppu tuli, kuori maan liian antelias suli

Tuhon tuliseinät kaiken turhan kelvineillään polttaa pois

Kärsiväisten rukouksia, tuhkaa, kirkunaa

Tulenlieskat polttaa alleen anelevat, maailmanloppu tuli vihdoinkin,

Ihmiskunta laavavirtaan suli

Pyörälläin meren viertä poljen kiehuvaa,

Kalat kuolleet rantaan huuhtoutuu

Kilikelloani soitan kiitokseksi kaiken turhan lakaisusta

Voimalan horisontissa nään sortuvan, väen rukouksineen kaatuvan

Näen tulimyrskyn taivaanrannan ylle lopulliseen tuhoon innostuvan

Retki tää odotettu viimeiseksi jää, hymyn jälkeen jätän hellimmän

Orvokkia vielä kerran haistan, kirsikoita koristani maistan

Vihdoinkin koitti tuhon aamu kaunehin, lasin sille nostan liekkeihin poljen

Ne avosylin luokseen laskee, valo painuu vihdoin mailleen maaten

Viimeinkin se maailmanloppu tuli, kuori maan liian antelias suli

Tuhon tuliseinät kaiken turhan kelvineillään polttaa pois

Kärsiväisten rukouksia, tuhkaa, kirkunaa

Tulenlieskat polttaa alleen anelevat, maailmanloppu tuli vihdoinkin,

Ihmiskunta laavavirtaan suli

Таңертең мен орманды айналып өтемін,

Жағаға апаратын жол төмендейді,

Ертегідегі бикештей пішенге ұзақ барып, рахаттанамын

Мен кептірілгенді кішкентай құмырсқадан алып, түскі ас себетіне тастадым.

Шашыммен ыстық жел ойнайды ғашық сияқты мен бір сәт бұрын

Орманның ар жағында үн жоқ, түсі жайбарақат қозғалмайды

Кеудемде тыныштықты сезінемін, мен қирату жалынында жанып жатқан бәрін көремін

Бетімде мен атмосфераның жанып тұрғанын сеземін,

Мен подшипниктің шетінен өлім айқайын естимін,

Сұмдықтың иісін сеземін, тілімнен қорқыныштың қанын сеземін

Ақыры дүниенің ақыры келді, тым жомарт жердің қабығы еріп кетті

Қираудың отқа төзімді қабырғалары барлық қажетті заттарымен бірге өртеніп кетті

Зардап шеккендердің дұғасы, күлі, айғайы

Жалын жанып тұр, ақырзаман таяп қалды,

Адамзат лава ағынына еріп кетті

Менің велосипедімде теңіз педальының жанындағы қайнап жатқан,

Жағада өлген балықтарды су шайып кетті

Менің шырылдаған қоңырауым қажет емес нәрсені сыпырып тастағаныңыз үшін алғысымды білдіреді

Электр стансасының көкжиегінде мінәжат еткен халық құлдырайды

Мен аспан сызығының үстінде түпкілікті жойылуға толқыған отты дауылды көремін

Көптен күткен экскурсия соңғысы қалды, күлімсірегеннен кейін мен ең нәзікті қалдырамын

Қайтадан иіскедім құмырсқаның, Безеуімнен шиенің дәмін

Ақыры ең әдемі қирау таңы келді, оның үстіндегі стақан мен педальды жалынға көтеремін

Олар кеудесіне түседі, жарық жерге түседі

Ақыры дүниенің ақыры келді, тым жомарт жердің қабығы еріп кетті

Қираудың отқа төзімді қабырғалары барлық қажетті заттарымен бірге өртеніп кетті

Зардап шеккендердің дұғасы, күлі, айғайы

Жалын жанып тұр, ақырзаман таяп қалды,

Адамзат лава ағынына еріп кетті