Orphans Of Wealth - Don McLean

There is no time to discuss or debate

what is right, what is wrong for our people.

Time has run out for all those who wait

with bent limbs and minds that are feeble.

And the rain falls and blows through their window

and the snow falls and blows through their door.

And the seasons revolve mid their sounds of starvation.

When the tides rise, they cover the floor.

They come from the north and they come from the south

and they come from the hills and the valleys.

And they’re migrants and farmers and miners and humans,

our census neglected to tally.

And the rain falls and blows through their window

and the rain falls and it blows through their door.

And the seasons revolve mid their sounds of starvation.

When the tides rise, they cover the floor.

And they’re African, Mexican, Caucasian, Indian,

hungry and hopeless Americans.

The orphans of wealth and of adequate health,

disowned by this nation they live in.

And with weather worn hands on bread lines they stand,

yet but one more degradation.

And they’re treated like tramps while we sell them food stamps

this thriving and prosperous nation.

And the rain falls and blows through their window

and the snow falls and blows through their door.

And the seasons revolve mid their sounds of starvation.

When the tides rise, they cover the floor.

And with roaches and rickets and rats in the thickets,

infested, diseased and decaying.

With rags and no shoes and skin sores that ooze,

by the poisonous pools, they are playing.

In shacks of two rooms that are rotting wood tombs

with corpses breathing inside them.

And we pity their plight as they call in the night

and we do all that we can do to hide them.

And the rain falls and blows through their window

and the snow falls in white drifts that fold

and the tides rise with floods in the nursery.

And a child is crying, he’s hungry and cold,

his life has been sold, his young face looks old.

It’s the face of America, dying.

Талқылауға немесе пікірталасқа уақыт жоқ

Халқымызға несі дұрыс, несі бұрыс.

Күткендердің барлығына уақыт таусылды

бүгілген аяқ-қолдары мен ақыл-ойлары әлсіз.

Ал жаңбыр жауып, олардың терезесінен соғады

ал қар жауып, олардың есігінен соғады.

Жыл мезгілдері олардың аштық дыбыстарының ортасында айналады.

Толқындар көтерілгенде, олар еденді жабады.

Олар солтүстіктен, олар оңтүстіктен келеді

және олар төбелер мен аңғарлардан келеді.

Олар мигранттар, фермерлер, кеншілер және адамдар,

Біздің санақ тілі бойынша еліктейді.

Ал жаңбыр жауып, олардың терезесінен соғады

жаңбыр жауып, олардың есігінен өтеді.

Жыл мезгілдері олардың аштық дыбыстарының ортасында айналады.

Толқындар көтерілгенде, олар еденді жабады.

Және олар африкалық, мексикалық, кавказдық, үнді,

аш және үмітсіз американдықтар.

Байлығы мен денсаулығы жеткілікті жетімдер,

олар өмір сүріп жатқан осы ұлттан бас тартты.

Олар ауа-райы тозған қолдарымен нан желілеріне тұрады,

бірақ тағы бір деградация.

Біз оларға азық-түлік талондарын сатқанда, оларға қаңғыбастар сияқты қарайды

бұл гүлденген және гүлденген халық.

Ал жаңбыр жауып, олардың терезесінен соғады

ал қар жауып, олардың есігінен соғады.

Жыл мезгілдері олардың аштық дыбыстарының ортасында айналады.

Толқындар көтерілгенде, олар еденді жабады.

Ал тоғайларда тараандар, рахит және егеуқұйрықтар бар,

жұқтырған, ауру және шіріген.

Шүберекпен, аяқ киімсіз және ағып кететін тері жараларымен,

   у          олар                                                                                                                 |

Ағаш қабірлер шіріп жатқан екі бөлменің  лашықтарында

олардың ішінде дем алатын мәйіттермен.

Түнде қоңырау соғып жатқанда, біз олардың қиын жағдайына өкінеміз

Біз оларды жасыру үшін жасай алатынның бәрін жасаймыз.

Ал жаңбыр жауып, олардың терезесінен соғады

және қар қатпарланып жатқан ақ дөңестерге түседі

питомниктегі су тасқынымен толқындар көтеріледі.

Бала жылап жатыр, ол аш және суық,

оның өмірі сатылды, оның жас түрі кәрі көрінеді.

Бұл өліп бара жатқан Американың бет-бейнесі.