1967 - Don McLean

In 1967, the draft caught up with me

Me and my pal Joe went off to war

We might find hero’s heaven

But we’d keep the country free

We would surely win just like before

Roy Rogers he was on his horse

And Buck Jones drew his gun

We would surely win of course

When the battle was all done

1967, I came back alone

They brought Joe back in plastic on the plane

1967 seems so long ago

But I can’t forget my friend or ease my pain

His family may forget him

His children may regret him

His wife may find another

And go on

His picture may grow faded

And the world he knew gone jaded

But as long as I shall live I surely know

I never will forget my buddy Joe

In 1967, the war was raging on

Our country was divided and reborn

Though I was back at home, I had never left Saigon

'Cause all I got was ridicule and scorn

This was no place for hero’s now

They all seemed to resent me

They said, «Why did you ever go?»

I said, «Because they sent me»

1967, they buried my friend Joe

And I was flashing back while people wept

I thought of how he saved us

And I watched the land-mine blow

And I looked down at his dog-tag that I kept

You’ll always be a young man

You always will be smiling

You always will be confident and true

Your picture may grow faded

And the world you knew gone jaded

But as long as I shall live I surely know

I never will forget my buddy Joe

Long as I shall live I surely know

I never will forget you buddy Joe

1967 жылы жоба мені қуып жетті

Мен құрбым Джо мен соғысқа                                                досым                                                                                                                          со              согыс ке          согыс  ке     кеттік

Біз кейіпкердің жұмағын таба аламыз

Бірақ біз елді еркін ұстар едік

Біз бұрынғыдай міндетті түрде жеңетін едік

Рой Роджерс өз атында болды

Ал Бак Джонс мылтығын алды

Біз әрине жеңетін едік

Ұрыс біткен кезде

1967, мен жалғыз оралдым

Олар Джоны ұшақта пластикке салып әкелді

1967 жыл бұрынғы сияқты

Бірақ мен досымды ұмыта алмаймын немесе ауырғанымды бая алмаймын

Оны отбасы ұмытып кетуі мүмкін

Балалары оған өкінуі мүмкін

Әйелі басқасын табуы мүмкін

Әрі жалғасыңыз

Оның суреті жоғалып кетуі мүмкін

Ал ол білетін әлем шаршады

Бірақ мен өмір сүрсем, мен білемін

Мен ешқашан менің досым Джоды ұмытпаймын

1967 жылы соғыс жүріп жатқан еді

Еліміз екіге бөлініп, қайта туды

Мен үйге оралдым, бірақ мен ешқашан ақбөкенді тастамадым

Себебі менде бар болғаны келеке мен мысқыл болды

Бұл енді батырлар үшін орын болмады

Олардың барлығы маған ренжіп қалғандай болды

Олар: «Неге бардың?» - деді.

Мен «Олар мені жібергендіктен» дедім.

1967 жылы олар менің досым Джоны жерледі

Адамдар жылап жатқанда, мен де жыпылықтай бердім

Мен оның бізді қалай құтқарғаны туралы ойладым

Мен минаның соққысын көрдім

Мен оның иттеріне қарадым

Сіз әрқашан жас жігіт боласыз

Сіз әрқашан күліп жүретін боласыз

Сіз әрқашан сенімді және шынайы боласыз

Сіздің суретіңіз өшіп қалуы мүмкін

Ал сіз білетін дүние шаршап кетті

Бірақ мен өмір сүрсем, мен білемін

Мен ешқашан менің досым Джоды ұмытпаймын

Мен өмір сүрсем, мен білемін

Мен сені ешқашан ұмытпаймын досым Джо