Осень она не спросит - Демидыч

Осень, она не спросит,

Осень, она придет,

Осень — немым вопросом

В синих глазах замрет.

Осень дождями ляжет,

Листьями заметет,

По опустевшим пляжам

Медленно побредет.

Может быть, ты заметишь

Рыжую грусть листвы,

Может быть, ты ответишь,

Что вспоминаешь ты

Или вот это небо,

Синее, как вода,

Что ж ты так долго не был

Не приходил сюда.

Может ты вспомнишь лето,

Я тебе улыбнусь,

А под бровями где-то

Чуть притаилась грусть…

Где-то под сенью весен

Кто-нибудь загрустит

Тихо ложится осень

Листьями на пути

Осень, она не спросит,

Осень, она придет,

Осень — немым вопросом

В любимых глазах замрет.

Осень дождями ляжет,

Листьями заметет,

По опустевшим пляжам

Медленно побредет.

Күз, ол сұрамайды

Күз, ол келеді

Күз ақымақ сұрақ

Ол көк көздерде қатып қалады.

Күз жаңбырмен жауады

Жапырақтары сыпырылып,

Шөл жағажайларда

Ақырындап жүреді.

Мүмкін байқайсыз

Жапырақтың қызыл мұңы,

Мүмкін жауап берерсіз

Не есіңізде қалды

Әлде бұл аспан ба

Судай көк

Неге сонша уақыт болмадың

Мұнда келген жоқ.

Жазды есіңе түсіре аласың ба?

Мен саған күлемін

Және бір жерде қастың астында

Кішкене қайғы...

Бір жерде көктемнің көлеңкесінде

Біреу мұңаяды

Күз тыныш түседі

Жолда қалдырады

Күз, ол сұрамайды

Күз, ол келеді

Күз ақымақ сұрақ

Ол сіздің сүйікті көздеріңізде қатып қалады.

Күз жаңбырмен жауады

Жапырақтары сыпырылып,

Шөл жағажайларда

Ақырындап жүреді.