ПарадиZ - DEEP-EX-SENSE

Что стало с этими людьми?

-

Бегут по улицам в крови.

В соседнем доме слышен крик -

Чью-то семью уже нашли.

И я всему виной, я превратил свой город

В личный Раккун-Сити, в личный Рейвенхольм.

Они идут за мной, но слишком поздно,

Скоро паника охватит постепенно страну за страной.

Опустошаю колбы, пробирки и мои вирионы проникли

Во все водопроводы на мили.

Оцепят регион в карантин, но

Их армии не остановят стихию.

Они кричат, что это страшный вирус,

А я считаю, это справедливость!

Пару укусов на запястье и теперь я буду частью

Неких сил, что будут править миром.

Потому что трупы не врут!

Потому что трупы не врут!

Потому что трупы не врут!

Трупом быть - значит быть тру!

Теперь я не могу говорить

И я больше не могу сожалеть.

И меня куда-то гонит инстинкт,

По привычке я вхожу в твою дверь.

Я рву тебе глотку в надежде, что ты очнешься как прежде.

Нам больше ложь не помеха и станет все безмятежным,

Только безмолвная верность, нет больше слез или нежности -

С толпой зомби мы вместе все побредем в бесконечность.

Но тело начинает холодеть...

Видимо у тебя иммунитет.

Ты не очнешься никогда, ты с удовольствием лгала

И ты не хочешь перемен.

Я выпью кровь из твоих вен, я всю к утру тебя доем -

Навеки связаны теперь.

Мы, как единый организм, откроем дивный честный мир,

Что воцарится на заре.

Бұл адамдарға не болды?

-

Олар көшелерде қанға боялады.

Көрші үйде айғай естілді -

Біреудің отбасы табылып қойған.

Ал мен кінәлімін, қаламды айналдырдым

Жеке Ракон қаласына, жеке Равенхолмға.

Олар менің артымнан келеді, бірақ тым кеш

Дүрбелең көп ұзамай елді басып алады.

Мен колбаларды, пробиркаларды босаттым және вириондарым еніп кетті

Мильге дейінгі барлық су құбырларына.

Олар аймақты карантинде қоршайды, бірақ

Олардың әскерлері элементтерді тоқтата алмайды.

Олар бұл қорқынышты вирус деп айқайлайды,

Және бұл әділ деп ойлаймын!

Бір-екі білегімді тістеп алды, енді мен де бір бөлігі боламын

Әлемді басқаратын кейбір күштер.

Өйткені мәйіт өтірік айтпайды!

Өйткені мәйіт өтірік айтпайды!

Өйткені мәйіт өтірік айтпайды!

Өлік болу – еңбек ету деген сөз!

Енді мен сөйлей алмаймын

Ал мен енді өкіне алмаймын.

Ал инстинкт мені бір жаққа жетелейді

Мен әдетімнен сенің есігіңнен кіремін.

Бұрынғыдай оянарсың деген үмітпен тамағыңды жұлып жатырмын.

Өтірік енді бізге кедергі емес және бәрі тыныш болады,

Тек үнсіз адалдық, енді көз жасы немесе нәзіктік жоқ -

Көптеген зомбилермен бірге біз бәріміз шексіздікке барамыз.

Бірақ дене салқындай бастайды...

Сіз иммунитетсіз сияқтысыз.

Ешқашан оянбайсың, рахаттанып өтірік айттың

Ал сіз өзгерісті қаламайсыз.

Мен сенің тамырларыңдағы қанды ішемін, мен сені таңға дейін аяқтаймын -

Мәңгілік енді қосылды.

Біз, біртұтас организм ретінде, ғажайып адал әлемді ашамыз,

Таң ата не билік етеді.