The Forest Whispers My Name - Cradle Of Filth

Black candles dance to an overture

But I am drawn past their flickering lure

To the breathing forest that surrounds the room

Where the vigilant trees push out of the womb

I sip the blood-red wine

My thoughts weigh heavy with the burden of time

From knowledge drunk from the fountain of life

From Chaos born out of love and the scythe

The forest beckons with her nocturnal call

To pull me close amid the baying of wolves

Where the bindings of Christ are down-trodden with scorn

In the dark, odiferous earth

We embrace like two lovers at death

A monument to the trapping of breath

As restriction is bled from the veins of my neck

To drop roses on my marbled breast

I lust for the wind and the flurry of leaves

And the perfume of flesh on the murderous breeze

To learn from the dark and the voices between

This is my will

The forest whispers my name, again and again

When the moon is full

We shall assemble to adore

The potent spirit of your Queen

My mother great Diana

She who fain would learn all sorcery

Yet has not won its deepest secrets

Then my mother will

Teach her, in truth

All things as yet unknown

I walk the path

To the land of the Dark Immortals

Where the hungry ones will carry my soul

As the wild hunt careers through the boughs

Come to me, my Pale Enchantress

In the moon of the woods we kiss

Artemis be near me

In the arms of the ancient oak

Where daylight hangs by a lunar noose

And the horned, hidden one is re-invoked

The principle of Evil

Evolution has been recalled

Beneath the spread of a Magickal Aeon

I stand enthralled

In the whispering forest

«Pale, beyond porch and portal

Crowned with leaves, she stands

Who gathers all things mortal

With cold immortal hands

Her languid lips are sweeter

Than love’s who fears to greet her

To men that mix and meet her

From many times and lands.»

Қара шамдар увертюра  билейді

Бірақ мен олардың жыпылықтағандығынан өтіп бара жатырмын

Бөлмені қоршап тұрған тыныс алатын орманға

Қырағы ағаштар құрсақтан итеріп шығатын жерде

Мен қанды қызыл шарапты ішемін

Менің ойларым уақыттың ауыр жүгімен  ауыр                ой         ойларым                                

Өмір бұлағынан сусындаған білімнен

Махаббат пен орақтан туған хаос

Орман оның түнгі қоңырауымен шақырады

Қасқырлардың иірімдерінде мені жақындату үшін

Мәсіхтің байлаулары мысқылмен басылған жерде

Қараңғы, иіссіз жерде

Біз өлгенде екі ғашық сияқты құшақтаймыз

Тыныс алудың                                                                                                                                                                                                                                                                                            ескерткіш

Шектеу мойным тамырларынан қан  қағандықтан 

Мрамор төсіме раушан гүлдерін тастау үшін

Мен жел мен жапырақтардың дүмпуін аңсаймын

Ал қанды желде ет хош иісі

Қараңғылық пен олардың арасындағы дауыстардан үйрену

Бұл  менің  ерік   

Орман менің атымды қайта-қайта сыбырлайды

Ай толған кезде

Біз сүйсіну үшін жиналамыз

Патшайымыңыздың күшті рухы

Менің анам керемет Диана

Ол барлық сиқырды үйренеді

Оның терең құпияларын әлі де жеңе алған жоқ

Содан кейін анам болады

Оған шын  үйретіңіз

Бәрі белгісіз

Мен жолмен жүремін

Қараңғы өлмейтіндер еліне

Аштар менің жанымды қайда апарады

Жабайы аңшылық бұтақтарды аралап жүргендіктен

Маған келші, менің Бозарған сиқыршым

Орманның айында біз сүйеміз

Артемис жанымда болсын

Ежелгі емен құшағында

Күндізгі айдың ілгегімен салылатын жерде

Ал мүйізді, жасырын қайта шақырылады

Жамандық қағидасы

Эволюция еске түсірілді

Сиқырлы эонның таралуының астында

Мен таң қалдым

Сыбырлы орманда

«Бозарған, подъезден және порталдан тыс

Жапырақтармен тәж киген ол тұрады

Кім барлық өлімді жинайды

Суық өлмейтін қолдармен

Оның бұлыңғыр ерні тәттірек

Онымен амандасудан қорқатын махаббаттан гөрі

Онымен араласып, танысатын ер адамдарға

Талай заманнан және елден».