Cemetery and Sundown - Cradle Of Filth

We rise with the sun in the underworld

We suffer from a graveless name

We prise wide lids

And wounds with lips curled

Over teeth that have tasted shame

Cemetery and sundown

Against the flora of nightfall

We gather like the fauna of war

To cure Aurora so spiteful

With her stake in the coming of dawn

To conjure forth the past

Those heady nights of pain resplendent

In the service of the Goddess of Death

When her sheets ran royalty red

Moon lengthen or crypt-kept silhouettes

Shadows dance, eyes flicker in descent

Unveil the greed, our needs are bitter, spent

On upturned mouths and haunts of wickedness

We walk this Eden, a secret

Faces hidden under Leonine pride

In dusk’s embrace

We find it hard to keep it When blood and lust and waking worlds collide

Too long have we skulked like drifters

In the cities of the neon sun

Vagabond dogs and graveyard shifters

Mona Lisas where the paint has run

I miss our glorious past

Our nightly flights on fear dependent

Like phantoms in the eaves for Miss Christine

When the song bird broke her neck

Wolves howl their fogbound serenades

Churches arch their backs with balustrades

Praise be to the shedding of masquerades

When we hunt these vestal vermin unafraid

Of the covenant made…

Draw the blinds on the floors of raw meat

There is murder in the thirst

Rich red vascular tapestries

Hung in gilded frames of nuns asleep

In dreams where themes of bestiality

Are a blessing on their Sunday sheep

Sermons hang a black gown

Over cemetery and sundown

Now the clock is harrying midnight

And the ghost of yet-to-come

Will she show rewrites of dark delight

Or the sewers we’ve overrun?

I see a winter palace

Cut diamonds at a porcelain neck

When Swan Lake crushed poor sanity’s spirit

As I threw her to it bled

We rise with the sun in the underworld

We suffer from a graveless name

We prise wide lids

And wounds with lips curled

Over teeth that have tasted shame

We walk this Eden, a secret

Faces hidden under Leonine pride

In dusk’s embrace

We find it hard to keep it When blood and lust and waking worlds collide

Біз жер асты әлемінде күнмен бірге шығамыз

Біз жоқ                                                                                                                                                                                                                                                                                                 

Біз кең қақпақтарды қоямыз

Ал еріндері қайырылған жаралар

Ұяттың дәмін татқан тістің үстінде

Зират және күннің батуы

Түнгі флораға қарсы

Біз соғыс фаунасы дай жиналамыз

Аврораны                              

Таңның атқанына оның үлесімен

Өткенді елестету

Сол ауыр түндер жарқырайды

Өлім құдайының қызметінде

Оның парақтары қызыл түске боялған кезде

Ай ұзартады немесе криптпен сақталған силуэттер

Көлеңкелер билейді, төмен қарай жыпылықтайды

Ащы ашкөздік, мұқтажымыз ащы, жұмсалған

Төңкерілген ауыздар мен зұлымдық мекендерінде

Біз осы Едем жүреміз, құпия 

Леонина мақтанышының астында жасырылған жүздер

Ымырт құшағында

Қан мен құмарлық және ояу дүниелер соқтығысқанда, біз оны сақтау қиынға соғады.

Ұзақ уақыт бойы біз дрифттер сияқты иіліп жүрдік

Неон күн қалаларында

Қаңғыбас иттер мен зират ауыстырушылар

Бояу ағып кеткен Мона Лиза

Мен біздің даңқты өткенімізді сағындым

Түнгі рейстеріміз қорқынышқа байланысты

Мисс Кристинге арналған карниздегі елестер сияқты

Әнші құс оның мойнын сындырғанда

Қасқырлар тұман басқан серенадаларын айқайлайды

Шіркеулердің арқалары балюстрадтармен көмкерілген

Маскарадтардың төгілуіне мақтау болсын

Біз бұл весталық жәндіктерді қорықпай аулаған кезде

Жасалған келісімнің…

Шикі еттің едендеріне жалюзи сызыңыз

Шөлдеуде кісі өлтіру бар

Бай қызыл тамырлы гобелендер

Ұйықтап жатқан монахтардың алтын жалатылған жақтауларына ілінген

Арманда, хайуандық тақырыптары

Жексенбілік қойларға бата

Уағыздар қара халатты ілуде

Зират үстінде және күн батқанда

Қазір сағат түн ортасын көрсетіп тұр

Және әлі келе жатқан елес

Ол қараңғы ләззаттың қайта жазылғанын көрсетеді

Әлде біз басып кеткен кәрізді ме?

Мен қысқы сарайды көремін

Фарфор мойынға гауһар тастарды кесіңіз

Аққу көлі нашар сананың рухын күйреткенде

Мен оны оған лақтырып жібергенімде, қан кетті

Біз жер асты әлемінде күнмен бірге шығамыз

Біз жоқ                                                                                                                                                                                                                                                                                                 

Біз кең қақпақтарды қоямыз

Ал еріндері қайырылған жаралар

Ұяттың дәмін татқан тістің үстінде

Біз осы Едем жүреміз, құпия 

Леонина мақтанышының астында жасырылған жүздер

Ымырт құшағында

Қан мен құмарлық және ояу дүниелер соқтығысқанда, біз оны сақтау қиынға соғады.