Death, The Great Adventure - Cradle Of Filth

Sometimes red curtains fall

Before the act has headed for the wings

As on that night disaster crawled out from the stalls…

Suddenly the dark, the thickest Stygian dark

Pressing on all sides with vertigo

Running from the quickest in the sickest abyss

My spirit’s lifted by an angel of woe

A dredged up dreadful past

Drags discordant thoughts my way

Unforgiven and driven to despair

I sense the mordant wraith Azazel

Standing there

Now the vision simmers

I spy a distant gleam

Racing ever closer

Through this persistent dream

And by its welcome glimmer

Writhing into sight

The brutish groping nightmares

That hide beside the light

Then a roar

And a voice like a pride of lions

Thunders from the maw

In a blackened mass

The creatures flee

Screaming bloody murder as

A shining gateway opens for me

Death, the great adventure

At the peril of my soul

I welcome death, the great avenger

Spared this awful realm

Where those who stalk the living haunt the murk

Untethered pleasures keep them tied to flawed

Humana

I’m floating upward still, to where the tunnel mouth reveals

Two Manitcores that ward an ebon door

I muster that resolve, as the luminance dissolves

And I am thrust headlong before their venomous jaws

I am in darkness again

But here accursedness is vastly deeper

Unforgiven and given to torment

I am nothing

Grotesque, grotesque, bereft of judgment

This abyss, a voice

Where stripped of all but Self

One must wish to be destroyed

To pass on somewhere else

Beyond this pit of wicked shouts

Madness and fallacies

Aeons I failed to rail my doubts

Before fear left love saving me

Then a roar

And a voice like the clash of Titans

Thunders from the maw

In a seething mass

The horrors flee

Screaming bloody murder as

A shrouded sky opens immensely

Listen!

What Eden shall arise

Abundant from the cliffs that stunt Hell’s repundant cries?

A view of breathtaking beauty

Unveils, as the sun disperses

Perversities

Death, the great adventure

For the glory of my soul

I welcome death, the great avenger

The damaged man revies

With dawning truth, this morning suits

The world I left abruptly

In exaltation, I find myself alive

Near-death to steer a life long-led corruptly

The sweet silver chord that keeps me moored

I know that heaven sent her

From the cold to hold her face again

I rose from death, the great adventure

Кейде қызыл перделер түседі

Әрекет қанатқа бет алғанға дейін

Сол түні дүңгіршектерден апат шықты…

Кенет қараңғы, ең қалың Стигия қараңғы

Айналдыру кезінде барлық жағынан басу

Ең ауыр тұңғиықта ең жылдамдан жүгіру

Менің рухым қасірет періштесі көтерді

Тереңдеген қорқынышты өткен

Келіспеген ойларды өз жолыма  сүйреп апарады

Кешірімсіз және үмітсіздікке  жетілген

Мен азазельді сезіп тұрмын

Сол жерде тұрып

Енді көзқарас қайнап жатыр

Мен алыстағы жарқырауды тыңдап көремін

Жақындаған жарыс

Осы тұрақты арман арқылы

Сондай-ақ қош келдіңіз

Көзге қарай бұрылу

Қауіпсіз сипалап жүретін қорқынышты армандар

Бұл жарықтың жанына жасырыну

Сосын айқай

Ал арыстандардың мақтанышындай дауыс

Ауадан күн күркіреді

  қараланған массада

Жануарлар қашады

Қанды өлтіру деп айқайлап

Мен үшін жарқыраған шлюз ашылады

Өлім, ұлы шытырман оқиға

Менің жанымның қауіпінде

Мен үлкен кек алушы өлімді қарсы аламын

Осы сұмдық патшалықты құтқарды

Тірілерді аңдығандар күңгірттенеді

Байланбаған ләззат оларды кемшіліктерге байланыстырады

Гумана

Мен туннель аузы ашылатын жерге қарай әлі де қалқып жүрмін

Қара есікті қорғайтын екі маникор

Мен бұл шешімді жүріп отырмын, өйткені жарқырау  еріді

Мен олардың уытты жақтар алдында бас тартамын

Мен тағы да қараңғыда қалдым

Бірақ мұнда жеккөрініш кеңінен тереңірек

Кешірімсіз және азапқа                                                                       Азаптауға               кешірімсіз

Мен ештеңе емеспін

Гротеск, гротеск, пікірсіз 

Бұл тұңғиық, дауыс

Өздігінен басқа барлығы жойылған жерде

Адам жойылуды  тілу  керек

Басқа жерге өту

Бұл зұлым айқайлардың арғы жағында

Ақылсыздық пен жаңылыс

Мен өз күдігімді айта алмадым

Қорқыныш кетпей тұрып, махаббат мені құтқарды

Сосын айқай

Титандардың қақтығысы сияқты дауыс

Ауадан күн күркіреді

Сұмдық қашады

Қанды өлтіру деп айқайлап

Қапталған аспан керемет ашылады

Тыңдаңыз!

Едем не пайда болады

Тозақтың қайталанбас айқайын тоқтататын жартастардан мол ма?

Таңқаларлық сұлулықтың көрінісі

Күн тараған сайын ашылады

Бұзушылықтар

Өлім, ұлы шытырман оқиға

Менің жанымның  даңқы үшін

Мен үлкен кек алушы өлімді қарсы аламын

Зақымданған адам қайта қарайды

Атқан ақиқатымен бұл таң жарасады

Мен кенеттен кеткен әлем

Асқақтай отырып, мен өзімді тірідей көремін

Өлімге дейін өмірді ұзақ уақытқа созу

Мені ілгерілететін тәтті күміс аккорд

Мен оны көктің жібергенін білемін

Суықтан  оның бетін қайтадан ұстау үшін

Мен өлімнен тірілдім, ұлы шытырман оқиға