Balsamic and Anathema - Cradle Of Filth

Worming through the mark

Of Ezekiel and Mark

Through the chapters of Honorius

Gilles, as in a trance

Screwed the pages up and danced

Courting something vainly glorious

He walked he gravest night

That decrepit final juncture

Of doom and negativity

Reeking of death

And the gloom of Stygian light

When suddenly, the faintest whisper!

A curtain opened in a painted vista

Moonbeams swept into his dream…

Balsamic and anathema

Balsamic and anathema

Prelati full of stars

Magical, ecstatic stars

That sparkled, no debacle sought to douse

His fiery omnipresence

Hissed at heaven, evanescent

He was there to thwart the burning of his Faust

The gates were prised, the phantom horses

Snorted, restless to be gone

With enchantment’s eyes upon the door, he cried-

'Come with me now!

'

Gilles balked, the thought of life

Accused and pursued

And overridden by morbidity

Saddened his breath

For those destined for his knife

Then suddenly — the strangest feeling

One that left the angels reeling

Atonement crept into his midst

Balsamic and anathema

Balsamic and anathema

Prelati, full of stars

This abductor of his heart

Promised him horizons free of pain

But all the grand designs

Magic sings and midnight wines

In the dream-world couldn’t hope to swerve his aim

He would stay and face his slayers

Cardinals and courtroom players

Whilst Prelati must now flee before

The pure and azure dawn…

The gates were wide, the phantom horses

Snorted, restless to be gone

With enchantment’s eyes upon the door

Once more he cried

'Come with me now!

'

Prelati full of stars

Tried to pull him from the dance

Summoning his Barron to perform

But as the Demon rose

In sweet miracles of prose

And propaganda, came a proper bible storm

Lightning — grinning, froze

On this murder-site of crows

And from the scattered ashes stepped a sylph

The maiden Joan of Arc

Crept more beautiful and dark

A paradise, a cradle free of filth

She was chaste beyond all graces

The face of faith illuminated

More precious than Prelati’s spell

A Goddess in a dream…

And trembling in her arm

Her eyes a thousand golden psalms

That glittered as on Christmas night

He wept like Hallowe’en

He held the scene, the poignant gleam

Of peace and great serenity

Close to his heart, her parting kiss

He slept to wake released in bliss

Белгі арқылы құрттау

Езекиел мен Марк туралы

Гонориус тараулары арқылы

Гиллес, транс                   транс                 транс                  транс                                                   Дил                 Gilles

Парақтарды бұрап, биледі

Бос даңқты нәрсеге қудалау

Ол ең ауыр түнде жүрді

Бұл тозған соңғы кезең

Қиямет пен негативтілік

Өлім иісі

Стигиялық жарықтың қараңғылығы

Кенеттен ең әлсіз сыбыр естіледі!

Перде боялған көріністе ашылды

Ай сәулелері оның арманына кірді ...

Бальзам және анатема

Бальзам және анатема

Жұлдыздарға толы прелати

Сиқырлы, экстатикалық жұлдыздар

Бұл ұшқын болды, ешбір ақау жойылғысы келмеді

Оның отты бар болуы

Аспанда ысқырды, өшеді

Ол өзінің Фаустының өртенуіне тосқауыл қою үшін сол жерде болды

Қақпалар бағаланды, елес аттар

Шыңғырып, кету болмады

Сиқырдың көзі есікке қарап, ол жылады

«Менімен қазір кел!

'

Джилл өмір туралы ойға  қалдырды

Айыпталып, қудаланды

Және ауру                                                                                                                                                                                          

Демі мұңайып кетті

Оның пышағы үшін тағайындалғандар үшін

Содан кейін кенеттен — ең біртүрлі сезім

Біреуі періштелердің көңілін қалдырды

Өтеу оның ортасына еніп кетті

Бальзам және анатема

Бальзам және анатема

Прелати, жұлдыздарға толы

Бұл оның жүрегін ұрлаушы

Оған ауыртпалықсыз өмір сүруге уәде берді

Бірақ барлық керемет дизайн

Сиқырлы ән айтады және түн ортасында шараптар

Арман әлемінде оның мақсатынан тайып кетуге  үміт күте алмады

Ол қалып, өз өлтірушілеріне қарсы тұрар еді

Кардиналдар мен сот залының ойыншылары

Прелати қазір қашып кетуі керек

Таза және ақшыл таң…

Қақпалары кең, елес аттар

Шыңғырып, кету болмады

Сиқырдың көзі есікте

Ол тағы да жылады

«Менімен қазір кел!

'

Жұлдыздарға толы прелати

Оны биден тартып алуға тырысты

Барронды орындауға шақыру

Бірақ жын көтерілген кезде

Прозаның тәтті ғажайыптарында

Ал үгіт-насихат, тиісті киелі дауыл болды

Найзағай — жымиып, қатып қалды

Бұл қарғалар өлтірілген жерде

Ал шашыраған күлден сильфа шықты

Жанна-д-Арктың қыз

Әдемі және қараңғы болды

Жәннат, кіршіксіз бесік

Ол барлық рақымдардан да пәк еді

Иманды жүзі нұрланды

Прелатидің сиқырынан да қымбат

Түсіндегі богиня…

Оның қолында діріл

Оның көздері мың алтын жыр

Бұл Рождество түніндегідей жарқырап тұрды

Ол Хэллоуин сияқты жылады

Ол  көріністі, өткір жарқылды ұстады

Бейбітшілік пен керемет тыныштық

Оның жүрегіне жақын, қоштасу сүйісі

Ол рахаттанып ояту үшін ұйықтады