Achingly Beautiful - Cradle Of Filth

The beast in the clouds had swallowed the moon

A silverback thundering across the cosmos

In silence now stars followed her tune

Winking from existence on the brink of chaos

I penned an open sonnet, to the pearly gates ablaze

As I gazed upon this angel intoxicating everything

The ball became her court, her presence there electrifying

Candelabra fought, to tear themselves away

She was a flame, divine

My pathic call of duty, irrefutable

Her eyes they paralyzed me, froze the flow of time

A glimpse so achingly beautiful

Fleeing from the manor in the manner of this crime

We sheltered from the pelting, helter-skelter of the skies

In the Greek gazebo, speaking tragedian rhyme

Death would never settle, for one petal at a time

He would pluck

Lo, this malleus eve, is heaving to the pulse of souls

She was the game, sublime

A Knight takes Queen in ruby, Indisputable

Then her eyes, they paralyzed me for a second time

A glimpse so achingly beautiful

Drinking in her flora this Aurora to the storm

I was burning in the furnace of a love that went to war

With ravenous desire, fires lit the heavens for

Caressing in the rainfall, a less painful metaphor

For this hunger

On marbled tomb

Breathless, cocooned

A long red dress shrouds, like Ophelia, this Goddess

Mourning then crawls

Black velvet palled

To pass fervent lips, betwixt her deliciousness

Miserere Mei Diva

Forgive me forever my bride

But a gift was delivered, however perverse

On that night you exquisitely died

(Seraphina rise)

Arcane perfection, her legend was etched

(To queen demon revised)

A fell resurrection, unparalleled in this world or next

Awaken, forsaken, by others so taken as prey

Now you shall stand in the grandeur of love

A wonderland in which to play

The beast in the clouds spat back the moon

And arrayed in a crown of glittering cobwebs

She slid to her feet like a prophet of doom

Born to immortal darkness as mortality slipped away

She was a flame, divine

My gnathic call of duty, irrefutable

Her eyes imparadised me with their wicked shine

A glimpse so achingly beautiful

Now she stirs the night just like the perfect Lorelei

As she spurs the dark horse foaming in my soul

Death is fleet, sweet, oft discreet, the beast in beauty’s mask

Her skies, bediademed, complete, now freed of days grown overcast

Бұлттағы аң айды жұтып қойған

Ғарышта күміс арқан күркіреді

Енді жұлдыздар үнсіз оның әуеніне ерді

Бейберекет жағасында өмірден көз сүзу

Мен інжу-маржандай жалындаған қақпаларға ашық сонет жаздым

Мен бәрін мас ететін бұл періштеге қарадым

Доп оның алаңына айналды, оның бұл жерде болуы қуаттандырды

Канделабра өздерін жұлып алу үшін күресті

Ол жалын, құдайы болды

Менің патический борышым, бұлтартпас

Оның көздері мені шал етті, уақыт ағынын қатты

Көрініс өте әдемі

Осы қылмыс әдісімен сарайдан қашу

Біз аспанның төбелесінен паналағанбыз

 Грек беседкасында трагедиялық рифмамен айтылады

Бір уақытта бір гүл жапырақшасы үшін өлім ешқашан тоқтамас еді

Ол жұлып алар еді

Міне, мына маллеус қарсаңында жандардың тамырын қалып қалады

Ол керемет ойын болды

Рыцарь патшайымды рубиндегі, сөзсіз

Сосын оның көздері мені екінші рет сал етті

Көрініс өте әдемі

Осы Аврораны дауылға дейін өз флорасында ішу

Мен соғысқа барған махаббат пешінде жанып тұрдым

Аспанды құмарлықпен оттар жанды

Жаңбырда сипау, ауыртпайтын метафора

Бұл аштық үшін

Мәрмәр қабірде

Тыныссыз, кокон

Ұзын қызыл көйлек осы құдайдың Офелиясына ұқсайды

Жоқтау содан кейін жорғалайды

Қара барқыт бозарған

Қызықты еріндер, оның дәмділігі арасында өту үшін

Miserere Mei Diva

Мені мәңгілік кешір  келін кем

Сыйлық бұзылғанымен, жеткізілді

Сол түні сіз керемет қайтыс болдыңыз

(Серафина көтеріледі)

Аркандық кемелдік, оның аңыз жазылды

(Жын патшайымына қайта қаралды)

Бұл немесе о дүниеде теңдесі жоқ қайта тірілу

Ояныңыз, тастап кетті, басқалар жемдікке алған 

Енді сіз махаббаттың ұлылығында тұрасыз

Ойнауға   ғажайып  жер 

Бұлттағы аң айды түкіріп жіберді

Жарқыраған өрмектерден тәжге  жинақталған

Ол ақыреттің пайғамбарындай аяғынан сырғып тұрды

Өлмейтін қараңғылықта дүниеге келген

Ол жалын, құдайы болды

Менің қызмет шақыруым, бұлтартпас

Оның көздері мені зұлым жарқыраған

Көрініс өте әдемі

Енді ол түнді керемет Лорелей сияқты араластырады

Ол менің жанымда көбік шашқан қара атты шабыттандырады

Өлім - бұл флот, тәтті, жиі ақылды, сұлулық маскасындағы аң

Оның аспаны төсексіз, толық, енді бұлтты күндерден босаған