A Gothic Romance - Cradle Of Filth

Evening minuetto in a castle by the sea

A jewel more radiant than the moon

Lowered Her mask to me

The sublimest creature the Gods, full of fire

Would marvel at making their Queen

Infusing the air with Her fragrant desire

And my heart reeled with grave poetry…

From grace I fell in love with Her

Scent and feline lure

And jade woodland eyes that ushered in the impurest

«Erotic, laden fantasies amid this warm Autumn night

She lulled me away from the rich masquerade

And together we clung in the bloodletting moonlight»

Pearled luna, what spell didst thou cast on me?

Her icy kiss fervoured my neck

Like whispering waves 'pon Acheron’s beach

In a whirl of sweet voices and statues

That phantomed the dying trees

This debauched seductress in black, took me…

In a pale azured dawn like Ligeia reborn

I tore free of my sleep — sepulchre

On the sea misted lawn where stone figures, forlorn

Lamented the spectre of Her

Bewildered and weak, yet with passion replete

I hungered for past overtures

The curse of unrest and her ardent caress

Came much more than my soul could endure…

I, at once endeavoured to see Her again

Stirring from midnight’s inertia

Knowing not even her name

On a thin precipice over carnal abyss

I danced like a blind acolyte

Drunk on red wine, her dead lips on mine

Suffused with the perfume of night

For hours I scoured the surrounding grounds

In vain that we might meet

When storm clouds broke, ashened, fatigued

I sought refuge in a cemeterty

Sleep, usher dreams

Taint to nightmares from a sunless nether

Mistress of the dark

I now know what thou art

Screams haunt my sleep

Dragged from nightmares thou hast wed together

Lamia and Lemures

Spawned thee leche

To snare my flesh

Portrait of the Dead Countess

Deep stained pain that I had dreamt

Flaunted demise, life’s punishment

Теңіз жағасындағы сарайдағы кешкі минуэтто

Айдан да нұрлы әшекей

Маған маскасын түсірді

Ең ұлы жаратылыс - құдайлар, отқа толы

Олардың патшайымын жасауға таң қалар еді

Оның хош иісті тілегімен ауаны толтыру

Менің жүрегім ауыр поэзиямен соқты...

Рақымның арқасында мен оған ғашық болдым

Хош иіс пен мысықтың азғыруы

Нефриттен жасалған орманды көздер ең таза емес

«Осы жылы күзгі түнде эротикалық, ауыр қиялдар

Ол мені бай маскарадынан тайдырды

Бірге біз бірге қанаттылыққа айналамыз »

Інжу-маржан, сен маған не сиқырладың?

Оның мұздай сүйісі мойынымды қыздырды

Ахерон жағажайындағы сыбырлаған толқындар сияқты

Тәтті дауыстар мен мүсіндердің  буында

Бұл өліп жатқан ағаштарды елестетті

Бұл қара киімді азғын қыз мені алып кетті...

Лигея сияқты бозғылт ақшыл таңда қайта туылды

Мен ұйқымнан жүрдім — қабір

Теңізде тұманды көгалдар, онда тас фигуралар қаңырап қалған

Оның қиялына ренжіді

Абыржыған және әлсіз, бірақ құмарлыққа толы

Мен өткен увертюралар үшін аштым

Мазасыздықтың қарғысы және оның қызу еркелеуі

Менің жаным шыдай алмайтындай көп келді…

Мен бірден оны қайтадан көруге тырыстым

Түн ортасындағы инерциядан араластыру

Тіпті атын да білмеймін

Тәндік тұңғиықтың үстіндегі жіңішке жарда

Мен соқыр көмекші дей  биледім

Қызыл шарапқа мас, оның өлі ерні менде

Түннің хош иісі    тұнған

Мен сағаттар бойы айналаны араладым

Кездесіп қалуымыз бекер

Дауыл бұлттары жарылғанда, күлденіп, шаршаған кезде

Мен зираттан пана іздедім

Ұйықта, армандарыңды аш

Күн түспейтін төбеден қорқынышты түс көру

Қараңғы қонысы

Мен сенің кім екеніңді енді білемін

Айқайлар ұйқымды                    айқай               

Қорқынышты армандардан сүйреп бірге үйлендің

Ламия және Лемурлар

Саған лече уылдырық берді

Менің тәнімді тұзаққа түсіру үшін

Өлген графиняның портреті

Мен армандаған терең боялған ауырсыну

Мақтанған өлім, өмірлік жаза