They Fell - Charles Aznavour

They fell that year they vanished

From the earth,

Never knowing the cause

Or what laws the offended,

The women few as well

And the babies they tendered.

Left to die left to cry

All condemned by their birth.

They fell like rain

Across the thirsty land,

In their heart they were slain,

In their god still believing

All their pity and pain,

In that season of grieving

All in vain all in vain

Just for one helping hand.

For no one heard their prayers,

In a world bent on pleasure

Form others people care

They simply closed their eyes

They create allot of sound

In jazz and right time measure

The trumpets screamed till dawn

To drown the children’s cries.

They fell like leaves

Its people its prime,

Simple man kindly man,

And no one new his crime

The became in that hour

Like the small desert flower

Simply covered by the silent wind

In sands of time.

They fell that year

Before a cruel foe

They had little to give

But their lives and their passion,

And their longing to live

In their way

In their fashion

So their harvest can

Thrive their children can grow.

They fell like flies

Their eyes still full of sound

Like a dove its flight

In the path of rifle

That fall down were it might,

That holds on with its might

As if death were a trifle

And to bring to an end

A life barely begun.

And I am of that race,

Who die in unknown places

Who perished in their pride,

Whose blood in rivers ran,

In agony and fright

With courage on their faces

They went in to the night,

That waits for every man.

They fell like tears

And never new what for

In that summer of strife

Of massacre and war

Their only crime was life

There only guilt was fear

The children of Armenia

Nothing less nothing more

Олар сол жылы құлап, жоғалып кетті

Жерден,

Себебін ешқашан білмеу

Немесе ренжіткендер қандай заңдармен,

Әйелдер де аз

Ал олар емдеген сәбилер.

Өлімге солға жылуға                                                                                                                                                          

Барлығы туылғаннан кейін сотталды.

Олар жаңбыр сияқты жауды

Шөлдеген елде,

Жүрегінде олар өлтірілді,

Олардың құдайына әлі де сенуде

Олардың барлық қайғысы мен қайғысы,

Қайғы                                                                       маңызды                                         güçlü                         

Барлығы бекер, бәрі бекер

Бір ғана көмек қолы үшін.

Өйткені олардың дұғаларын ешкім естімеген,

            Ләззат ке            б     лемде 

Басқа адамдарға қамқорлық жасаңыз

Олар жай ғана көздерін жұмып қалды

Олар көп  дыбыс жасайды

Джазда және дұрыс уақыт өлшемі

Кернейлер таң атқанша айқайлады

Балалардың жылауын басу үшін.

Олар жапырақтар сияқты құлады

Оның халқы басты,

Қарапайым адам мейірімді адам,

Ешкім оның қылмысын жаңартпайды

Бұл сол сағатта болды

Кішкентай шөл гүлі сияқты

Тыныш желдің астында  жай

Уақыт құмында.

Олар сол жылы құлады

Қатал жау алдында

Олардың беретін аз болды

Бірақ олардың өмірі мен құмарлығы,

Және олардың өмір сүруге деген құштарлығы

Олардың жолында

Олардың сәнінде

Сондықтан олардың егін жинауға болады

Балалары өсе берсін.

Олар шыбын сияқты құлады

Олардың көздері әлі де дыбысқа толы

Ұшатын көгершін сияқты

Мылтық жолында

Бұл құлауы мүмкін,

Бұл                                                                                                                                                                                          |

Өлім болмашы нәрсе сияқты

Және соңына дейін

Өмір әрең басталды.

Мен сол нәсілденмін,

Белгісіз жерлерде өлгендер

Тәкаппарлықтан өлген,

Өзендерде кімнің қаны ағып жатыр,

Азап пен қорқынышта

Олардың жүздерінде батылдықпен

Олар түнге  кірді,

Бұл әр адамды күтеді.

Олар көз жасы сияқты құлады

Және ешқашан жаңа емес

Сол дау жазында

Қырғын және соғыс

Олардың жалғыз қылмысы өмір болды

Тек кінәсі қорқыныш болды

Армения балалары

Ештеңе кем емес, артық ештеңе жоқ