Ma mie - Charles Aznavour

Tu es la vague, tu es la mer, tu es l’orage et les éclairs

Tu es le monde et le univers, ma mie.

Tu es la terre et la moisson, tu es les lacs, tu es les monts

Tu es le ciel et l’horizon, ma mie.

Tu es, tu es au fond de moi, tout ce qui pleure et ce qui rit

Tout ce qui meurt et ce qui vit, tout ce qui reste et qui s’en va.

Tu es la pierre et le sable fin, tu es la fleur et le parfum

Tu es le début et la fin, ma mie.

Tu es la palme, tu es le vent, tu es l’infini et le temps

Tu es l’hiver et le printemps, ma mie.

Tu es la branche, tu es le fruit, tu es le jour, tu es la nuit

Tu es le soleil et la pluie, ma mie.

Mais lorsque tu pars, mon amour, tout devient mort, je deviens seul

Se tend de noir et prend le deuil et en attendant ton retour

Je suis la cendre, le feu et le bois, je suis le chaud, je suis le froid

Je suis le Christ, je suis la croix, ma mie, ma mie.

Сен – толқынсың, сен – теңізсің, сен – дауылсың, найзағайсың

Дүние де, ғалам да сенсің, жаным.

Жер мен егінсің, көлсің, таусың

Аспан мен көкжиексің, жаным.

Сенсің, сен менің ішімдесің, жылайтын да, күлетін де

Өлгеннің бәрі де, өмір сүретіннің бәрі, қалғаны мен кететіннің бәрі.

Тас пен жұқа құмсың, гүл мен жұпарсың

Басы да, соңы да сенсің, жаным.

Сен алақансың, сен желсің, сен шексіздік пен уақытсың

Қыс пен көктемсің, жаным.

Бұтақсың, жеміссің, күнсің, түнсің

Күн де, жаңбыр да сенсің, жаным.

Бірақ сен кеткенде, махаббатым, бәрі өледі, мен жалғыз боламын

Қараға созылып, жоқтау айтып, қайтуыңды күтеді

Күл, от пен ағашпын, Ыстықпын, суықпын

Мен Мәсіхпін, мен крестпін, қымбаттым, қымбаттым.