Ils Sont Tombés - Charles Aznavour

Ils sont tombés sans trop savoir pourquoi

Hommes, femmes et enfants qui ne voulaient que vivre

Avec des gestes lourds comme des hommes livres

Mutilés, massacrés les yeux ouverts de effroi

Ils sont tombés en invoquant leur Dieu

Au seuil de leur église ou le pas de leur porte

En troupeaux de désert titubant en cohorte

Terrassés par la soif, la faim, le fer, le feu

Nul ne éleva la voix dans un monde euphorique

Tandis que croupissait un peuple dans son sang

Le Europe découvrait le jazz et sa musique

Les plaintes de trompettes couvraient les cris d’enfants

Ils sont tombés pudiquement sans bruit

Par milliers, par millions, sans que le monde bouge

Devenant un instant minuscules fleurs rouges

Recouverts par un vent de sable et puis d’oubli

Ils sont tombés les yeux plein de soleil

Comme un oiseau qu’en vol une balle fracasse

Pour mourir ne importe où et sans laisser de traces

Ignorés, oubliés dans leur dernier sommeil

Ils sont tombés en croyant ingénus

Que leurs enfants pourraient continuer leur enfance

Que un jour ils fouleraient des terres de espérance

Dans des pays ouverts de hommes aux mains tendues

Moi je suis de ce peuple qui dort sans sépulture

Que a choisi de mourir sans abdiquer sa foi

Qui ne a jamais baissé la tête sous le injure

Qui survit malgré tout et qui ne se plaint pas

Ils sont tombés pour entrer dans la nuit

Éternelle des temps au bout de leur courage

La mort les a frappés sans demander leur âge

Puisque ils étaient fautifs de être enfants de Arménie

Олар неге екенін білмей құлап түсті

Тек өмір сүргісі келетін ерлер, әйелдер және балалар

Еркін адамдар сияқты ауыр қимылдармен

Қорқыныштан көзі ашылып, кесілген, сойылған

Олар өз Құдайларына жалбарынып құлады

Шіркеу есігінде немесе олардың есігінде

Шөлде табындар тобыр болып төбелеседі

Шөлдеу, аштық, темір, от

Эйфория әлемінде ешкім дауыс көтермеді

Қанында бір халық тоқырауда

Еуропа джаз бен оның музыкасын ашты

Кернейлердің айқайы балалардың зарын басып қалды

Олар ақырын ғана құлады

Мыңдармен, миллиондармен, дүние қозғалмай-ақ

Бір сәт кішкентай қызыл гүлдерге бұрылыңыз

Құм желімен жабылған, содан кейін ұмыту

Олар күн сәулесіне толы көздерімен құлады

Оқ ұшып бара жатқан құстай

Кез келген жерде және із-түзсіз өлу

Елеусіз, соңғы ұйқысында ұмытылған

Олар тапқырлыққа сенді

Балаларының балалық шақтарын жалғастыруы үшін

Күндердің күнінде олар үмітке толы елдерді басатын еді

Ашық жерлерде қолын созған ерлердің

Мен де көмілмей ұйықтайтын осы халықтанмын

Кім иманынан таймай өлуді таңдады

Ешқашан қорлыққа басын имеген

Ештеңеге қарамастан аман қалған және шағымданбайтын

Олар түнге кіру үшін құлады

Олардың батылдығының соңында мәңгілік уақыт

Ажал олардың жасын сұрамастан соқты

Өйткені олар Арменияның балалары болғаны үшін кінәлі