La senda del tiempo - Celtas Cortos, Rozalén

A veces llega un momento en que te haces viejo de repente

Sin arrugas en la frente, pero con ganas de morir

Paseando por las calles todo tiene igual color

Siento que algo echo en falta, no sé si será el amor

Me despierto por las noches entre una gran confusión

Esta gran melancolía está acabando conmigo

Siento que me vuelvo loco y me sumerjo en el alcohol

Las estrellas por la noche han perdido su esplendor

He buscado en los desiertos de la tierra del dolor

Y no he hallado mas respuesta que espejismos de ilusión

He hablado con las montañas de la desesperación

Y su respuesta era sólo el eco sordo de mi voz

A veces llega un momento en que te haces viejo de repente

Sin arrugas en la frente, pero con ganas de morir

Paseando por las calles todo tiene igual color

Siento que algo echo en falta, no sé si será el amor

Кейде кенеттен қартайып кететін кез болады

Маңдайында әжім жоқ, бірақ өлгісі келеді

Көшеде жүргенде бәрі бірдей түсті

Маған бірдеңе жетіспей тұрғанын сеземін, махаббат болар ма, білмеймін

Мен түнде қатты абыржумен оянамын

Бұл ұлы меланхолия мені өлтіреді

Мен өзімді жынданып бара жатқандай сезінемін және мен алкогольге сүңгідім

Түндегі жұлдыздар сәнін жоғалтты

Мен азап елінің шөлдерін іздедім

Ал мен иллюзия мираждарынан артық жауап таппадым

Үмітсіздік тауларымен сөйлестім

Оның жауабы менің дауысымның күңгірт жаңғырығы ғана болды

Кейде кенеттен қартайып кететін кез болады

Маңдайында әжім жоқ, бірақ өлгісі келеді

Көшеде жүргенде бәрі бірдей түсті

Маған бірдеңе жетіспей тұрғанын сеземін, махаббат болар ма, білмеймін